Lange tijd kon minister Maggie De Block ook aan Franstalige kant niets mispeuteren. Maar er komen barsten in het imago van Megamaggie.
Sinds 2015 is van Sociale Zaken en Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) de populairste politica in Vlaanderen, Brussel én Wallonië. Waarop haar populariteit in Franstalig België precies is gestoeld, is een politiek mysterie. Is het haar atypische fysieke verschijning? Haar volkse imago? Haar no-nonsensecommunicatie? Of is het misschien haar niet-communautaire profiel – een patiënt is een patiënt – en het feit dat ze niet als een ideologische messentrekster overkomt? Net zoals in Vlaanderen zal het allemaal wel een rol spelen, maar ook voor goed ingevoerde Franstalige politieke waarnemers blijft Maggie De Block een wonderlijk en onverklaarbaar fenomeen. Veel mediaoptredens doet De Block aan Franstalige kant ook al niet, die keer dat ze de grote ster was op een MR-verkiezingscongres buiten beschouwing gelaten.
En toch: de laatste tijd klinkt aan Franstalige kant steeds vaker kritiek. De Block blijkt toch niet alleen maar een sympathieke huisdokter, maar op de eerste plaats een liberale Vlaamse politica. De minister zette kwaad bloed in Franstalig België met haar regeling voor de artsenquota. De Franstaligen vinden dat De Block in dat delicate dossier ongegeneerd partij heeft gekozen voor Vlaanderen en is gezwicht voor de druk van CD&V en N-VA. Vandaag zijn niet alleen de Franstalige studenten geneeskunde maar ook hun collega’s van de richting psychomotorische therapie woedend. De Block weigert hun opleiding als paramedisch beroep te erkennen, terwijl Franstalig België daar kennelijk wel van uitging. De studenten stellen juridische acties tegen de Belgische staat in het vooruitzicht.
En dan zijn er de zware bezuinigingen in de gezondheidszorg. Die krijgen natuurlijk ook veel kritiek in Vlaanderen, maar in Franstalig België, waar de linkse partijen in de meerderheid zijn en tegen elkaar opbieden, schreeuwt de oppositie moord en brand. PS-kopstuk Laurette Onkelinx noemt De Block in elk mediaoptreden een paar keer een ‘mère fouettard’, een vrouwelijke Zwarte Piet die alleen de roe hanteert. Anderen vergelijken haar steeds vaker met die andere historische ‘Maggie’, Margaret Thatcher, die zonder omzien en onder het voorwendsel dat er geen alternatief was het mes in de Britse sociale voorzieningen zette. Of al die kritiek snel zal doordringen in de populariteitspolls, valt nog te bezien. Maar de toon is gezet.
Han Renard
Plots is De Block een ‘mère fouettard’, een vrouwelijke Zwarte Piet die alleen de roe hanteert.
