Hubert Van Humbeeck

Een rugzakje vol dynamiet in een treincoupé: wie kan zich daartegen wapenen?

Van Napoleon Bonaparte is bekend dat hij elke veldslag begon met een kanonnade van zijn artillerie. Pas wanneer de vijandelijke linies voldoende murw waren geschoten, zette de infanterie haar opmars in. Woensdag is het een jaar geleden dat de Amerikaanse president George W. Bush zijn Iraakse collega Saddam Hoessein een ultimatum bezorgde: hij kreeg 48 uur om zijn land te verlaten. Die termijn was nauwelijks verstreken, toen de Amerikanen de aanval openden met een regen van zogenaamde precisiebommen en -raketten.

De oorlog was zeer omstreden. Hij werd gevoerd zonder expliciete steun van de Verenigde Naties en op basis van rapporten, volgens welke Saddam over wapens voor massavernietiging beschikte. Het hooghartige optreden van de Amerikanen en hun bondgenoten tegenover meer kritische Europese landen zette de betrekkingen tussen de Atlantische partners zwaar onder druk. Maar de strijd hield niet op, toen de Amerikanen beslisten dat het genoeg was geweest. Aanhoudende aanvallen en aanslagen zaaiden twijfel in de rangen van de soldaten en hun families. Bovendien bleek dat het verhaal over de massavernietigingswapens niet klopte: het was de publieke opinie opgedist opdat die de oorlog beter zou slikken.

Daarmee maakte de oorlogspartij zich niet zeer populair. In Londen wist Tony Blair zich ternauwernood staande te houden. De Spaanse regeringspartij Partido Popular (PP) van de ontslagnemende premier José María Aznar begreep de les niet. Na de moordende aanslagen in Madrid talmde ze met het verstrekken van informatie over de daders. Het kwam de PP nu eenmaal beter uit om de Baskische terreurbeweging ETA als schuldige aan te wijzen. Ze kreeg zondag bij de verkiezingen de rekening gepresenteerd. Mensen accepteren niet dat ze in zulke gewichtige zaken om de tuin worden geleid.

Aangenomen wordt dat moslimfundamentalisten voor de aanslagen verantwoordelijk zijn. Ze tonen daarmee opnieuw aan dat, wie dat wil, van de hele wereld een slagveld kan maken. Hoe kunnen pendelaars zich wapenen tegen een rugzakje vol dynamiet dat in een treincoupé rondslingert? Relatief primitieve wapens stellen de geglobaliseerde wereld voor problemen die hij alsnog niet kan oplossen. Tegen die bijna onzichtbare vijand zou ook Bonaparte zijn kanonnen niet in stelling kunnen brengen. Zelfs met een Muur kan een samenleving zich niet tegen zulk gevaar beschermen.

Hubert van Humbeeck

Wie dat wil, kan van de hele wereld een slagveld maken.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content