In de expo In Void denkt Kris Verdonck (41) na over een wereld zonder de mens. ‘De door ons gecreëerde, monsterlijke machines kunnen zowel ons als het klimaat vernietigen.’
Het Kaaitheaterfestival bekijkt of en hoe de mens zal uitsterven door de klimaatopwarming. Hoe pikt u daar met In Void op in?
KRIS VERDONCK: In mijn werk is de aan- en afwezigheid van de mens sowieso een belangrijk thema. Ik wilde al lang een retrospectieve organiseren om verschillende installaties opnieuw te tonen. Daarom selecteerde ik voor In Void enkele bestaande installaties, zoals de zwevende sousafoons en de musicerende robotjes uit de voorstelling H, An Incident. Je zult ook de autonoom bewegende V6-motor uit END aantreffen. Hij gaat all the way, tot de vlammen eruit schieten. En ik creëerde nieuw werk. Zo zullen toeschouwers in een lichtbad van 400.000 lumen kunnen stappen.
U maakt ook gebruik van oude theatertechnieken.
VERDONCK: Ik liet me vooral inspireren door de geweldige machinerieën die in de barok werden gebruikt om heuse overstromingen of branden te creëren. Er is ook een installatie met een brandende lamp op een statief op de scène: dat verwijst naar een oud gebruik om altijd, dag en nacht, een lamp te laten branden in de donkere theaterzaal. Dat licht was de zogeheten servante of het ghostlight. Een wereld waar de mensheid uit verdwenen is, is net een verlaten theater. Het is een spookwereld waar de herinnering aan de mens als een fantoom rondhangt. Die sfeer roep ik op tijdens In Void.
De installaties zijn opgesteld in de Kaaitheaterstudio’s en kunnen ook overdag bezocht worden. Aan de kassa koop je geen kaartje, maar een code. Met die code kun je de deur van de studio’s ontgrendelen. Binnen heb je de plek voor jou alleen.
Welk parcours stippelde u uit langs die installaties?
VERDONCK: Geen. Je kunt er vrij rondspoken. Misschien mis je een deur of een ruimte, dat kan. Er zit geen chronologie of spanningsopbouw in. Ik hoop dat de toeschouwer, wandelend door die vrij duistere wereld vol stille of bewegende machines, even beseft hoe de wereld er na de Apocalyps zou kunnen uitzien. En hoe die door ons gecreëerde, monsterlijke machines zullen leven nadat ze zowel ons als het klimaat vernietigd hebben.
Kan kunst het klimaat redden?
VERDONCK: Nee. Maar kunstenaars kunnen wel fantaseren over de gevolgen van het menselijk handelen voor de omgeving. Fantaseren als slechte, speelse wetenschappers. De mensheid beseft niet wat ze aanricht. De levensgevaarlijke gevolgen van V6-motoren kennen we intussen. Maar wie weet welke schade elektrische auto’s kunnen berokkenen? Niemand. We gokken maar. Mensen zijn gespecialiseerd in het maken van rotzooi die de eerder gefabriceerde rotzooi moet opruimen. Wel, kunstenaars kunnen voorstellen doen om de omgeving anders te beheren.
Door, zoals u, plannen te maken om wijnboer in Genk te worden?
VERDONCK: Ik kom uit Limburg, ik hou van natuurwijnen en mijn grootvader liet het leven in de mijnen. Momenteel zoekt men naar een nieuwe bestemming voor die gronden. Mijngrond blijkt goede grond om wijn op te verbouwen. Vandaar. Het project staat nog volop in de steigers. Maar met zulke voorstellen kun je als kunstenaar meebouwen aan een toekomstige wereld waar de mens wél kan overleven.
In Void, première op 11/02 in de Kaaitheaterstudio’s in het kader van Burning Ice #9. www.kaaitheater.be en www.atwodogscompany.org
Els Van Steenberghe
‘Wie weet welke schade de elektrische auto zal aanrichten? Niemand. We gokken maar.’
