Vlaams minister-president Kris Peeters wordt geprezen om de snelheid waarmee zijn regering KBC bijsprong. Het gevaar is wel dat de kredietwaardigheid van Vlaanderen op tafel komt.
Er is een opvallende parallel te trekken tussen ex-premier Yves Leterme (CD&V) en zijn partijgenoot, de Vlaamse minister-president Kris Peeters. Beiden zijn er niet in geslaagd om enige vooruitgang te boeken tijdens de communautaire onderhandelingen. Beiden konden zichzelf rehabiliteren toen ze daadkrachtig ingrepen in de bankencrisis. Toen Leterme in het laatste weekend van september 2008 Fortis redde door het, samen met Nederland en Luxemburg, gedeeltelijk te nationaliseren, werd dat op applaus onthaald. Toen Peeters, samen met zijn ministers Dirk Van Mechelen (Open VLD) en Frank Vandenbroucke (SP.A), KBC twee weken geleden met een lening van 2 miljard plus een optie op 1,5 miljard euro een reddingsboei toewierp, werd enthousiast gereageerd.
Of de parallel mag worden doorgetrokken, is nog niet duidelijk. De verdere afwikkeling van het bankendossier door toenmalig premier Leterme was niet fraai. De snelle doorverkoop van Fortis oogstte veel kritiek: waarom moest dat zo vlug gebeuren? Waarom werd onze grootste bank verkocht aan het Franse BNP Paribas? En waarom voor zo’n lage prijs? We weten ondertussen tot wat die Fortissaga heeft geleid: juridische veldslagen, discussies over de schending van de scheiding der machten en het ontslag van drie ministers, inclusief de premier. Vorige week werd de overeenkomst met BNP Paribas heronderhandeld door de nieuwe premier, Herman Van Rompuy (CD&V). Gevolg: de bank komt nog steeds in Franse handen terecht, maar de verzekeringen blijven tenminste Belgisch. Uiteindelijk zullen de aandeelhouders op 11 februari over de toekomst van Fortis beslissen.
Terug naar het Vlaamse niveau en minister-president Peeters. Hier en daar wordt de vraag gesteld of de Vlaamse regering wel zo goed handelde, want ze verstrekte het overheidsgeld aan KBC via een lening, waarop ze jaarlijks 8,5 procent rente krijgt ‘als KBC een dividend uitbetaalt’. Zo worden in de eerste plaats de aandeelhouders bevoordeeld en meteen de belastingbetaler benadeeld, want als de bank weer opleeft, kan de beurskoers veel meer stijgen dan de overheid terugkrijgt.
Al vlug na de ingreep bij KBC gaf de Vlaamse regering een waarborg aan Opel Antwerpen, in de hoop dat daar geen banen verloren gaan. Daarmee zette Peeters de deur op een kier. Onmiddellijk klopten meer bedrijven aan bij de Vlaamse regering. Die moet nu duidelijke grenzen trekken, want het is natuurlijk onmogelijk dat ze voor alle Vlaamse ondernemingen die vandaag lijden – en welke doen dat niet? – waarborgen geeft, laat staan met geld over de brug komt.
Zoals de alom geprezen daadkracht van ex-premier Leterme in het Fortisdossier omsloeg in de ene flater na de andere, zo kan de ingreep van minister-president Peeters in het KBC-dossier leiden tot incoherente en onverantwoorde steun. Met alle gevolgen van dien. De premier ging ten onder na zijn aanvankelijk daadkrachtig optreden bij Fortis. Het is te hopen voor de minister-president dat hij de vele steunaanvragen beheerst en rechtlijnig afhandelt. Anders komt de kredietwaardigheid van Vlaanderen in het gedrang. Dat zou hem duur te staan kunnen komen. Bijvoorbeeld al bij de regionale verkiezingen in juni.
door Ewald Pironet
