VR/ 24/10

Het mocht eens gezegd: die Joden hebben toch wreed lange tenen als het over Hitler gaat, hoor. Jongens toch, wat een lichtgeraakte zemelaars. Het was Claude Marinower die deze opmerking, nee dit verwijt, letterlijk voor de voeten geworpen kreeg toen hij in TerZake kwam uitleggen dat het niet van goede smaak noch van veel inzicht getuigde om Adolf Hitler op te nemen in Plat préféré, het zoveelste culinaire zultprogramma op de televisie.

Te lange tenen, de Joodse gemeenschap, zo beweerde een glimneus die het duidingsprogramma van de openbare omroep mag presenteren. Moet kunnen. Al vrezen wij dat het de overtuiging zal versterken van die mensen die menen dat de chef korte duiding, verantwoordelijk voor TerZake, niet toevallig tegen betaling een propagandamiddag van het Vlaams Belang ging presenteren. En niet toevallig op de schoot van Gerolf Annemans en Philip Dewinter kroop tijdens een verkiezingsshow.

Marinower kreeg nul op het rekest met zijn lichtzinnige protest, want net voor hij met een in deze omstandigheden wel zeer onbeschoft muziekje werd overstemd en uit de ether geveegd, maakte dezelfde glimneus hem duidelijk dat ze in hun kookprogramma Hitler net hadden ontmaskerd als een leugenaar. Want beweerde de Führer niet alom dat hij vegetariër was? Ah ja, vegetariër? Daarmee hebben ze de VRT niet zo snel liggen. Hier zie: forel in botersaus, dát at de Führer graag. Van een ontmaskering gesproken.

Nu is er natuurlijk een verschil tussen een vegetariër en een veganist, maar nog afgezien daarvan wordt zo’n argument wel bijzonder pijnlijk als nadien blijkt dat de VRT-medewerkers dat lievelingsgerecht ook nog eens compleet verzonnen hebben. Hitler kreeg kramp van forel met botersaus, zeker indien klaargemaakt op de wijze van Jeroen Meus. In geen enkele van de vele biografieën over hem bleek ook maar ergens een aanwijzing te vinden dat hij graag forel zou hebben gegeten.

Het is altijd plezierig om toe te kijken wanneer iemand een overduidelijke fout heeft gemaakt, en die nadien tegen beter weten in probeert goed te praten. Bij elke poging zakt de betrokkene dieper en dieper weg in het dodelijke moeras van het ongelijk. Daarvan hebben ze tijdens de forelaffaire bij de VRT van hoog tot laag met een ketting van verkeerde reacties een moeilijk te verbeteren record neergezet. Overtrof Fortis.

Spartelend in het drijfzand van verkeerde beweegredenen werd bijvoorbeeld Bart Deprez, de productieverantwoordelijke van Plat préféré, opgebeld door De Standaard: was forel met botersaus wel echt wat Hitler het liefst at? Waaruit bleek dat? Deprez was formeel: zijn researchers hadden grondig opzoekwerk verricht. Hij zou de bron waar ze die forel gevonden hadden binnen het uur doormailen naar de Gossetlaan. Een uur later kregen ze daar te horen dat de VRT niet meer wenste te communiceren over een programma dat niet was uitgezonden.

Wie de strop rond zijn eigen hals nog feller dichttrok, was Jan Stevens, netmanager van Canvas. ‘We maken geen Jan Theys van Hitler’, liet die in Het Laatste Nieuws optekenen. Wie begrijpt waarop deze vergelijking slaat, mag het zeggen, de familie van Jan zaliger zal in elk geval tevreden geweest zijn. Of Marc Dutroux ook in Plat préférékon komen, wenste de verslaggeefster te vernemen. Opnieuw Jan Stevens, manager van de meerwaardezender: ‘Nee. Ten eerste leeft die mens nog, en ten tweede valt er culinair niets deftigs rond te maken. Om die redenen valt hij buiten de criteria.’

Om die redenen valt hij buiten de criteria!! Voor wie zijn ogen niet gelooft, en ons nog minder: Het Laatste Nieuws van 24 oktober op bladzijde 13.

‘Canvas heeft genoeg historische programma’s over Hitler uitgezonden om deze figuur te duiden’, viel ook nog te lezen. Dat is juist, zonder Hitler had Canvas niet bestaan. Maar kennelijk hebben ze op de VRT zelf niet allemaal naar die programma’s gekeken.

Na het interview met Marinower, en na het aanstootgevende gekir tussen de tortelduiven Maya Detiège en Chris Dusauchoit enerzijds, en Lisbeth Imbo en Emmanuel Rottey anderzijds, kan er toch ook voor de mildste onder u geen enkele andere conclusie meer zijn: dat college van hoofdredacteurs moet in zijn geheel worden ontslagen. En verkoop de VRT, nu het nog kan.

di/ 28/10

Het Journaal van zeven uu… ja wacht even, vooraleer te protesteren. Wij weten het: wij hadden beloofd ermee op te houden, maar men dwingt ons eenmalig op die belofte terug te komen. Wees gerust, wij zullen het niet hebben over de drie keer in de soep gedraaide reportage rond de Duitse voetbalrevelatie TSG Hoffenheim in Sportweekend van zondag 26 oktober. Evenmin over het late Journaal van diezelfde avond dat liefst negen minuten te laat begon en dus het te late Journaal werd. Negen minuten een bordje met ‘Zo dadelijk het Journaal‘ op het scherm. ‘Een klein defect aan de computer’, wist Goedele Wachters ons nadien te sussen, en wie kan haar iets kwalijk nemen? ‘Tot over een paar maanden’,nam ze met een hoogzwangere glimlach afscheid, er dus van uitgaande dat haar aanwezigheid belangrijker is dan die van het programma dat ze mee presenteert.

Maar daarover gaat het niet, dat hebben wij opgegeven, hopeloos is hopeloos. Waarover gaat het dan wel? Twee weken geleden hebben wij u verteld over bladzijde 888 van Teletekst, waar het Journaal ondertiteld wordt ten behoeve van onze vrienden de slechthorenden. TEN BEHOEVE VAN ONZE VRIENDEN DE SLECHTHORENDEN!! Wij hadden op aanraden van enkele lezers eens naar die pagina gekeken, toevallig de dag van de regeerverklaring van Yves Leterme, en tot onze verwondering vastgesteld dat de ondertitels vooruitliepen op het live-interview met Ivan De Vadder.

Welnu: volgens mensen van de VRT-nieuwsdienst was dit gelogen! Dit was technisch onmogelijk, dat kon niet wat hier stond. En pas op: het werd niet beweerd door een of ander dwaas wicht als Linda De Win, nee, door anciens van het Journaal.

Allez, een mens weet nooit hé, misschien hadden wij het gedroomd. Misschien kunnen wij niet meer zo goed tegen de drank als vroeger. Dus vandaag, dinsdag 28 oktober, opnieuw de test gedaan: het Journaal van zeven uur bekeken via Teletekst pagina 888. Wim De Vilder is de anchorman, en tegenoverhem zit deze keer tsunamideskundige en Congokenner Peter Heeft-iedereen-mij-goed-gezien-Verlinden. Hij wordt live geïnterviewd en geeft nonchalant, quasi voor de vuist weg, uitleg bij de catastrofale toestand in Oost-Congo. Inclusief vooraf ingestudeerde aarzelingen om het wat echter te doen lijken.

Wij zweren opnieuw plechtig op het veelgeplaagde hoofd van Rik Van Cauwelaert: ook deze keer lopen de onderschriften vooruit op de woorden van de geïnterviewde, in casu Verlinden. Soms raken ze even achterop, maar een klein tussensprintje en we zijn weer voor. Terwijl Verlinden pro forma wat zit te stamelen, weten wij al wat hij moet en zal zeggen.

Is dit een wonder? Natuurlijk niet. Het kleinste kind snapt toch hoe dit kan. Alle teksten van de anchor en alle commentaren bij de beeldfragmenten worden vanzelfsprekend in de computer ingetikt, dat heeft die dovenredactie maar uit de map te halen. En als de live geïnterviewde de tijd heeft, tikt die ook eerst in wat hij gaat zeggen en wat de anchor moet vragen. In tegenstelling tot wat vele kijkers denken, zit die redacteur niet zomaar wat uit zijn nek te kletsen, daarvoor is de timing van een Journaal te strak.

Dit begrijpt iedereen. Wat niet iedereen begrijpt, is dat op de VRT niet iedereen dit begrijpt. Het werpt plots een ander licht op al die technische fouten in het Journaal. Zouden die anchors misschien zelf hun microfoon moeten opendraaien?

WO/ 29/ 10

Het is niet allemaal slecht nieuws vanuit het Grote Merengebied. Els De Temmerman is na minder dan twee jaar ontslagen, nee pardon, ze is zelf opgestapt, als hoofdredactrice van The New Vision. Het betreft hier de krant die eigendom is van de Ugandese staat en dus van dictator Yoweri Museveni. Els kon niet meer functioneren onder de voortdurende druk van de regering, zo liet ze in een communiqué weten.

Tiens. En wij die haar en de Rat altijd hadden horen beweren dat er van beïnvloeding door de regering geen sprake was op The New Vision. En dat wie iets anders vermoedde aan kwaadsprekerij deed. Minder dan twee jaar later blijkt het dan toch zo te zijn, wie had dat kunnen denken?

Benieuwd hoelang het nog duurt vooraleer de Rat zijn hotel van de hand zal moeten doen. En welke verklaring hij dáárover bijeen zal liegen. Wij herhalen het voor de honderdste keer: in februari 2006 waren er verkiezingen in Uganda. Mensenrechtenorganisaties meldden dat daarbij alleen de zittende dictator een volwaardige en door de staat gefinancierde campagne had kunnen voeren, en dat zijn enige tegenstander, dokter Kizza Besigye, in de aanloop naar de verkiezingen gedurende meerdere maanden in de gevangenis was opgesloten op grond van een valse aanklacht. De dag van de stembusgang denderden de tanks door de straten van Kampala.

Volgens EU-waarnemer Johan Van Hecke, bijgenaamd de Rat, waren die verkiezingen eerlijk en correct verlopen. Nadat hij dit rapport bij de EU had ingediend en zijn ruime onkostenvergoeding was gaan innen, werd zijn vrouw hoofdredactrice van de regimekrant, en kreeg hijzelf een riante subsidie voor de bouw van een hotel op een van de mooiste stukken grond in Kampala. Grond die hij verworven had van of samen met brigadier Noble Mayombo, de inmiddels vergiftigde chef van de nationale veiligheidsdienst, die gedurende jaren de foltering van dissidenten in de ‘safe houses’had georganiseerd.

Na het ontslag van De Temmerman publiceerde de bekende Ugandese journalist Charles Onvango Obbo vorige week trouwens een artikel waarin hij beweert dat Els De Temmerman bij die verkiezingen van 2006 een document had opgesteld voor haar intieme vriend Mayombo, waarin werd uitgelegd hoe de regering de oppositiekrant The Daily Monitor het zwijgen moest opleggen. Wie Charles Onvango Obbo, ex-hoofdredacteur van The Monitor, een beetje kent, weet dat die een dergelijke beschuldiging niet lichtvaardig zal schrijven.

In de hele Open VLD is er niet één iemand met genoeg fatsoen in zijn lijf geweest om de Rat over dit alles al was het nog maar een vraag te stellen. Misschien werk voor Kabouter Drift, onder wiens kordate voorzitterschap de ethische commissie van de partij ongetwijfeld heel wat slagkrachtiger en gewelddadiger voor de dag zal komen dan onder Karel Poma. Dan komt de Rat eindelijk ook nog eens op de partij, want daar beginnen sommigen te denken dat die kerel alleen op zijn eigen profijt uit is. Benieuwd of de ex-premier het nóg eens geflikt krijgt om deze onderkruiper volgend jaar een verkiesbare plaats cadeau te doen.

In afwachting daarvan kan Verhofstadt misschien zijn steentje bijdragen tot de oplossing van het drama in Oost-Congo. Nu hij dankzij de riante uitstapregeling die u en ik moeten betalen toch tijd in overvloed heeft, en nu hij beschikt over een Renault van Garage Valckenier uit Aalst, kan hij misschien eens naar Kigali rijden om er zijn goede vriend en massamoordenaar Paul Kagame nog eens om de hals te vallen. En om er publiekelijk excuses aan te bieden voor het hinderlijke gedrag van de Oost-Congolezen, die al die Tutsirebellen danig voor de voeten lopen.

DO/ 30/ 10

Leo Stoops heeft zijn eerste studio-optreden in TerZake achter de rug. Wij hadden u eerder gemeld dat Leo door wee wee wee punt de vijf en binnenkort de zes idioten punt bee ee klaar werd geacht om als expert justitie niet alleen in het Journaal te fungeren, maar nu ook in het achtergrondmagazine. Na dertig jaar. Nerveus als een beginneling zat Leo op zijn stoel te draaien, en verklaarde sputterend en schutterend dat er twee speurders zijn vrijgemaakt voor het gerechtelijk onderzoek naar manipulaties bij Fortis. In de krant had gestaan: honderd. Leo, die wellicht verwarde met de twee bakken Duvel die hij had ingezet, was formeel: twee. Deux.

Wij zouden onderzoeksrechter Jeroen Burm, de zoon van Charelke Dop, aanraden om een van die twee op Paul D’Hoore te zetten. Die heeft in het Journaal, in TerZake, en zelfs in De zevende dag meermaals beweerd dat er met Fortis absoluut niets mis was. Ja, het aandeel schommelde een beetje, maar met de bank zelf was er geen enkel probleem. En hij citeerde niemand, hij poneerde het zelf.

Als Maurice Lippens of Herman Verwilst zoiets verklaren, dan zou een kritische kijker nog moeten beseffen dat zij voor eigen winkel spreken, maar van een expert van de openbare nieuwsdienst mag hij dan verwachten dat het juist is. Geen gekwak: D’Hoore in den bak.

door Koen Meulenaere