Dát is lang geleden. Hoe gaat het nog met u? Ik moest aan u denken toen ik mij vorige week tijdens de B-H-V-stemming in de Kamercommissie ineens realiseerde dat wij dringend onze prioriteiten moeten herschikken. Met het oog op de naderende apocalyps, bedoel ik dan. Wij beleven zulke turbulente tijden in dit bespottelijk kleine landje van ons dat we nog zouden vergeten dat zelfs de grootste communautaire spanning in het beste geval een miljardste plaats scoort op de ranglijst der wereldproblemen. Onbedreigd op nummer 1 bevindt zich uiteraard, in afwachting van een volgend doemscenario, de genadeloze opwarming van de aarde. Als wij het roer van onze zondige levensstijl niet drastisch omgooien, staan we straks in Brussel-Halle-Vilvoorde tot onze oksels in het water. En probeer dan nog maar eens verkiezingen te organiseren.
Aan u zal het niet gelegen hebben. Wie herinnert zich niet de onvermoeibare inzet waarmee u begin dit jaar zowat alle Vlaamse politici in één bioscoop wist samen te drijven, zodat ze collectief konden worden blootgesteld aan An Inconvenient Truth van ecomessias Al Gore? Plotsklaps was u het snoepje van de maand en werd u door de media op het schild gehesen, met alle clichés van dien: Gewone huisvrouw uit Kapellen redt planeet. Dat u al even representatief bent voor de Vlaamse huisvrouw als Jo Vally voor de Vlaamse singer-songwriter, mocht niet hinderen.
U deed nochtans alle moeite van de wereld om duidelijk te maken hoe óngewoon u wel bent. Het wereldbeeld dat u in interviews uitrolde, mag zonder meer buitenissig worden genoemd. Zo gelooft u in reïncarnatie en bekende u weleens een onderhoud te hebben met stoffen die de meeste stervelingen als levenloos ervaren. ‘In de kwantumfysica is bewezen dat als je tegen een waterdruppel praat, de watermolecule compleet verandert’, zei u bijvoorbeeld. Ook op kankertherapie had u een erg originele kijk: ‘Chemotherapie werkt pas als je gelooft in je kansen. Daar speelt de kracht van positief denken. Veel kankerpatiënten overleven de chemo niet omdat ze bang zijn. Maar wie praat daarover?’
U dus. U deinsde qua pseudowetenschappelijke wartaal echt nergens voor terug – vandaag zou u voor dat soort uitspraken geheid een redacteur van Peeters & Pichal achter u aan krijgen. Ik herinner mij nog de verbijstering die mij beving toen ik De kracht om te veranderen begon te lezen. In dat boek zet u alle wetenschappelijke argumenten op een rij die de hypothese ondersteunen als zou het klimaat opwarmen door toedoen van de mens. Alleen begínt u dat boek wel met een uiteenzetting over uw sterrenbeeld. Een astrologe die met water praat én over wetenschap schrijft, het is zoiets als Marc Dutroux die woordvoerder wordt van Child Focus.
Een en ander kon uw opmars niet stoppen. U beheerste het nieuws, werd opgevrijd door SP.A-minister Bruno Tobback en sprak op een VN-top in Nairobi de wereld toe. Van simple house- wife from Flanders had u het geschopt tot een soort mondiale Mega Mindy. Daar moest een politieke carrière van komen. Helaas raakte u op 10 juni, met 2900 stemmen op de zevende plaats, niet in het parlement. De keuze voor donkergroen, die de SP.A volgens loftstrategen had moeten opstoten in de vaart der volkeren, kwam de ooit zo donkerrode partij op een fatale nederlaag te staan. En u op een terugkeer naar een leven in de anonimiteit.
Begrijp mij niet verkeerd: het zij verre van mij om met u te spotten. Eerlijk gezegd heb ik met u te doen. U bent in een paar maanden tijd volledig opgebruikt en opgebrand door media en politiek, als was u een soort fossiele brandstof. Van de kameraden van weleer hebt u sinds de verkiezingen vast niets meer gehoord. Ook van Groen!, waar uw ideologische wieg toch heeft gestaan, hoeft u niets meer te verwachten. In Humo trapte Mieke Vogels vorige week nog na omdat u destijds voor de SP.A koos: ‘Gelukkig hebben we voor die huisvrouwen geen terugnameplicht.’
Ik hoop, mevrouw Guidone, dat u na al dat gedoe eindelijk bent kunnen reïncarneren als een echte gewone huisvrouw. Er is maar één vraag die door mijn hoofd blijft spoken: dat vermogen van u om met waterdruppels te communiceren zodat de watermoleculen veranderen – zouden we dat niet creatief kunnen aanwenden in onze strijd tegen de stijgende zeespiegel?
door Joël De Ceulaer
