Het wil weleens voorvallen, men kan het niet ontkennen, dat u een tikje populistisch uit de hoek komt. Geen probleem, hoor. Dat moet kunnen. Het is bovendien dikwijls lachen geblazen. Soms groen, maar soms ook van harte. U bent een politieke fratsenmaker die potteke stamp speelt op het voetbalveld van de democratie.
Ik was dus allerminst verbaasd toen ik afgelopen weekend in De Morgen las dat u ooit hebt geprobeerd om niemand minder – maar ook niemand meer – dan Urbanus voor uw partij te rekruteren. Klinkt logisch. Sinds de Tollembeekse komiek zo’n tien jaar geleden voor het eerst riep dat hij inbrekers nog het liefst met een jachtgeweer van zijn erf zou schieten, staat hij bij een aantal redacties op het lijstje met BV’s die op eenvoudig verzoek het maatschappelijk debat willen verrijken met wat smeuïge rechtse prietpraat die getuigt van Gezond Verstand. Door de islamitische hoofddoek ‘een vod’ te noemen. Of door te roepen dat ‘alles wat misloopt in deze maatschappij’ toch grotendeels ‘de verantwoordelijkheid van links’ is.
Ook inzake oneliners is de heer Servranckx aan u gewaagd. Lees even mee: ‘Op den duur ben je als keeper een racist omdat je een penalty van Boussoufa stopt.’ Deze vindt u ook vast leuk: ‘Als er nu een inbraakmelding binnenloopt, rijden de flikken daar met loeiende sirenes naartoe, om er zeker van te zijn dat de daders niet op heterdaad kunnen worden betrapt.’ En eentje om het af te leren: ‘Geloof me: mensen kopen liever een stofzuiger dan een geweer, dus als ze toch een wapen in huis halen, doen ze dat omdat het vertrouwen in het gerecht wegebt.’
Dat deed mij eraan denken: u hebt zelf ook ooit het gebruik van vuurwapens gepromoot met het oog op een betere strafuitvoering. Dat gebeurde nadat u een journalist had binnengesmokkeld in de cel van Marc Dutroux en daarvoor van de hele beschaafde wereld op uw donder had gekregen. Met het schuim der verontwaardiging op uw lippen sprak u toen deze historische woorden: ‘Misschien had ik beter een revolver mee binnengenomen en Dutroux voor de kop geschoten. Dan had ik nu een standbeeld gekregen.’ Nu is zelfbeklag altijd uw tweede natuur geweest. Als u een teen verstuikt, zult u nog beweren dat het een samenzwering van links is. Maar met die uitspraak vergiste u zich toch een beetje van bestuursvorm. In een democratische rechtsstaat krijgt men doorgaans geen standbeeld als men iemand afschiet – het zou nogal een zootje worden.
Toch hebt u, in weerwil van of wellicht dankzij de onzin die u soms uitkraamt, geschiedenis geschreven. Nadat u werd vernederd door Guy Verhofstadt, gedumpt door Bart De Wever en over het hoofd gezien in de peilingen, stuurde de Kiezer u naar de Kamer. Helaas, dacht ik toen. Gelukkig, denk ik nu. Eer zal ik mijn rechterarm afhakken dan dat ik voor u stem, maar sinds zaterdag neig ik naar de overtuiging dat u alsnog een standbeeld verdient.
U weet waarom, neem ik aan. U zult zeker de nodige vreugdeschoten hebben gelost toen u de peiling van De Standaard en de VRT onder ogen kreeg. Want wat blijkt? U vormt verdorie écht een communicerend vat met het Vlaams Belang: u groeit met 3,5 procent, zij krimpen met 3,5 procent. U bent met andere woorden aan het klaarspelen wat niemand ooit heeft gekund. Echt álles heeft men geprobeerd om de groei van het VB te remmen. Sommige journalisten legden uit waar die partij voor stond. Anderen deden alsof er niets aan de hand was. Nog anderen vroegen de leiders van die partij in primetime of ze nog een goede Marokkanenmop kenden. Maar niets hielp, niets of niemand kon de verongelijkte kiezer doen bewegen. En nu doet u dat bijna achteloos, met de glimlach, ik zou bijna zeggen: met twee vingers in de neus en één hand op de rug gebonden. In uw schaduw dreigt het Vlaams Belang langzaam maar zeker te verdampen. Zelfs Philip Dewinter heeft pas een voorschot genomen op een eventuele carrièrewending door zich met de meezinger O nee, alweer een moskee te profileren als een soort Prins Carnaval.
Ik zie maar één mogelijk probleem: dat u vroeg of laat de spil wordt van een nieuwe formatie, de spin in het web van een rechtse samenzwering, de lijm die Philip Dewinter en Bart De Wever aan elkaar kleeft. Als dat gebeurt, sluit ik niet uit dat we snel heimwee zullen krijgen naar de goeien ouwen tijd van het cordon sanitaire.
door Joël De Ceulaer
