U was nog geen zes jaar oud toen de kogels u daar in Libanon al rond de oren vlogen, dus qua gebrekkige rechtsorde bent u een en ander gewend. Toch zult u wel even in uw arm hebben moeten knijpen toen u op vrijdag 21 december vernam dat u in België – nochtans een niet zo prille democratische rechtstaat – veroordeeld bent tot een jaar effectieve celstraf.
Iedereen weet wat men u aanwrijft. Op dinsdag 26 november 2002, na de moord op islamleraar Mohamed Achrak, braken er in Borgerhout rellen uit. U en uw toenmalige kompaan Ahmed Azzuz gingen direct ter plaatse. Volgens uzelf om de menigte te kalmeren en meer onheil te voorkomen. Volgens de rechter om de menigte nog wat op te hitsen – luidens het vonnis zou u hebben verzuimd om het morele gezag dat u als leider van de Arabisch Europese Liga bij de revolterende jongeren genoot op positieve wijze aan te wenden.
Bij de meeste mensen genoot u in die dagen de status van volksvijand nummer één. Brave burgers werden ’s nachts badend in het zweet wakker omdat ze hadden gedroomd dat u zich met een gekaapt vliegtuig door hun dak had geboord. U was de Vlaamse Osama Bin Laden. Een soort boze wolf, maar dan voor volwassenen. In de media werd u gecast als de tegenpool van Filip Dewinter: u was ‘ook een extremist’, maar ‘aan de andere kant’ van het spectrum. Journalisten en politici die het VB veroordeelden, wilden dat bij hun lezers en kiezers goedmaken door minstens even fanatiek de AEL te criminaliseren.
Toen die collectieve waanzin een hoogtepunt bereikte, verdween u een eerste keer achter de tralies. Desnoods had men daarvoor een speciale wet goedgekeurd. De scheiding der machten bleek bijkomstig. Premier Guy Verhofstadt verklaarde zich haast uit volle borst bereid om u eigenhandig in de boeien te komen slaan. Een al even voluntaristische reporter van Het Laatste Nieuws schreef dat er wapens waren gevonden in uw appartement – een kwakkel die later afkomstig bleek van een bron met meer verbeelding dan Regina Louf en de gebroeders Grimm bij elkaar opgeteld.
Toch werd u in de media prompt, zoals dat heet, kaltgestelt. De toegang tot het debat werd u ontzegd. En dat is nooit meer goed gekomen. Een half jaar geleden ging u terug naar Libanon. Omdat uw oude vaderland een beetje in brand stond. Maar ongetwijfeld ook omdat uw plannen hier nooit van de grond waren gekomen. Die plannen sloten nochtans naadloos aan bij de historische roeping van de socialistische partij: u wilde op een gespierde manier de aandacht vestigen op de achtergestelde positie van de allochtone gemeenschap inzake onderwijs, werk en huisvesting. Na de arbeider, de Vlaming en de vrouw was het volgens u de beurt aan de allochtoon om zichzelf te emanciperen. U zei niet: Eigen volk eerst. U zei: Eigen volk óók.
Let wel, de nieuwe Phil Bosmans heb ik nooit in u gezien. Zo vond ik dat u nogal snel verviel in complotdenkerij: op den duur lag alles aan ‘de zionistische lobby’. Uw veroordeling van de aanslagen op het WTC vond ik erg zuinig. En dat u uw uitspraken over homoseksualiteit extra scherp aanzette om uw homofobe achterban ter wille te zijn, vond ik ronduit zwak. Anderzijds: niemand is bij wet verplicht om een allemansvriend te zijn; het staat iedereen vrij om samenzweringen te zien of drama’s te relativeren; en zelfs als ik brood en vis kon vermenigvuldigen, zou ik alle homofobe Vlamingen nóg de kost niet willen geven.
Maar goed, dat vonnis dus. Professor Herman De Ley, oud-directeur van het Centrum voor de Islam in Europa, heeft een fonds opgericht om u te steunen bij de beroepsprocedure. Hij noemt het vonnis ‘een paranoïde reactie’ die ‘de grenzen van het welvoeglijke’ te buiten gaat, en roept ‘alle progressieven’ op om van zich te laten horen. Maar met die lui ter progressieve zijde zult u niet ver lopen, vrees ik. Het is vooral de cónservatieve flank van de samenleving die moet worden ingeschakeld: denkers die zich beroepen op het gedachtegoed van Edmund Burke en Roger Scruton. Bart De Wever, bijvoorbeeld. Boudewijn Bouckaert. Gerolf Annemans. Herman De Dijn. En, natuurlijk: de rechtsgeleerde Matthias Storme. Na de veroordeling van het Vlaams Blok zei die laatste dat hij het toen ‘bijna een morele plicht’ vond om voor die partij te stemmen. Ik vraag mij af of hij zich al een lidkaart van de AEL heeft aangeschaft. Hebt u van hem al iets gehoord?
door Joël De Ceulaer
