Caro over sculptuur in de openlucht.

?Het komt me voor dat sculptuur werkelijk ingesloten moet zijn, tenzij ze heel erg groot is. Anders moet je concurreren met de bomen, en de bomen zijn enorm. Ik herinner me een grote Rodin-sculptuur van Adam gezien te hebben voor de Hayward-galerie ( Londen, jb), en daarachter zag ik St-Paul’s ( -cathedral, jb) die ergens verwant is aan die sculptuur. Maar St-Paul’s was de juiste schaal, en Adam was de verkeerde schaal. Binnen zou hij er goed uit gezien hebben. Dat stoort me. Menno ( Meewis, conservator Middelheim, jb) vroeg me : wat zou je hier willen tonen ? Wel, hoe moest ik te werk gaan op dit zeer grote stuk gras met die wijde hemel en dergelijke ? En toen maakte ik er een model van, een erg groot model. Ik zette het in het atelier en probeerde verscheidene werkwijzen uit. En toen dacht ik : als ik met grind kleine ruimtes maak, zal ik de beelden kunnen insluiten. Dat was het beste om te doen : een kleine insluiting, een arena.?

?Ik wil de bomen niet omhakken, ze zijn te fraai. Ik bedoel, je moet compromissen sluiten. Bij elke tentoonstelling leer ik iets nieuws over hoe je sculptuur toont en wat je ermee doet. Deze beelden voelen groot aan, ze zijn groot vanbinnen, maar hier zijn ze zeer klein. Als me gevraagd was om een sculptuur te maken voor een landschap, zou ik iets maken dat veel groter is en veel simpeler. Die hier zijn intiem, zoals u en mij, niet zoals u en mij pratend tegen een massa mensen. Als je nadenkt over publieke sculptuur of openluchtsculptuur moet je maken dat ze op de ene of andere manier op het publiek kunnen inspelen.?

Deze werken zouden in een binnenruimte moeten staan ?

Caro : ?O, dat zou ideaal zijn, in velerlei opzicht. Een aantal van deze beelden zijn voor een tentoonstelling naar het museum van hedendaagse kunst in Tokio gegaan. Tadao Ando ( architect, jb) had voor mij het interieur ontworpen : een muur die afhelde, een geïnclineerde hoek maakte, over de hele galerie. Zie je, mensen doen zo raar over sculptuur, ze willen het altijd buiten zetten, dat werd populair in de tijd van Henry Moore. Maar niemand denkt eraan dat hij een grote sculptuur heeft, automobiel genaamd, en dat hij die in een garage zet. Ze zouden hun auto’s buiten moeten laten staan en die garages voor sculptuur omschakelen ! Iedereen zou een aardige sculptuurruimte hebben.?

J.B.

Sculpture Seven, 1961, groen, blauw en bruin geschilderd staal : ik wil de bomen niet omhakken.