Alleen door langer en flexibeler te werken kunnen we onze levensstandaard behouden, waarschuwt Philippe Muyters .
Over tien jaar zal Vlaanderen zestien procent armer zijn. Althans, als de arbeidsproductiviteit niet stijgt, de werkgelegenheidsgraad ongewijzigd blijft en er niet gesleuteld wordt aan de arbeidsduur. Dat staat te lezen in het memorandum van het Vlaams netwerk van ondernemingen VOKA. Gedelegeerd bestuurder Philippe Muyters deed er vorige week nog een schepje bovenop in een gesprek met de krant La Libre Belgique. Vlaanderen blijft weliswaar een van de meest welvarende regio’s ter wereld, betoogde hij, maar ‘Wallonië heeft zijn economische problemen veel sneller aangepakt’. PS-voorman Elio Di Rupo nodigde de Vlaamse bedrijfsleiders onlangs zelfs uit om hun licht te komen opsteken in Wallonië, waar het Waals Toekomstcontract van ’99 tot een spectaculaire mentaliteitswijziging zou hebben geleid. Muyters dringt erop aan dat de volgende Vlaamse regering voldoende middelen uittrekt om investeerders aan te trekken. 4,6 miljard euro zou beschikbaar moeten zijn voor een verlaging van de belastingdruk, een betere infrastructuur, onderzoek en ontwikkeling.
‘Vlaanderen mag niet op zijn lauweren rusten’, aldus nog Muyters. Ook al bereiken we de vereiste werkgelegenheidsgraad van 70 procent en wordt de productiviteit opgetrokken met een jaarlijkse 2 procent, dan nog blijven de vergrijzing en de uitbetaling van de pensioenen een probleem. Met als gevolg dat ons nettoloon tegen 2030 nog amper een vierde zal bedragen van het totaalbedrag dat de werkgever stort, tegenover een derde nu. En dat zal kandidaat-investeerders alleen nog meer afschrikken. ‘Arbeidsflexibiliteit kan een uitweg bieden om pieken op te vangen’, aldus Muyters. Hij denkt aan individuele maatregelen die kunnen afgesproken worden met de werknemers.
Als je de recente cijfers van de Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen over welzijn op het werk erbij neemt, is dat misschien niet echt goed nieuws. Nu al klaagt dertig procent van de Vlaamse werknemers over (te veel) stress. Met een verder doorgedreven flexibilisering zal dat er zeker niet op verbeteren. Te veel mensen geven er nu al vroegtijdig de brui aan. Door de vergrijzing dreigt evenwel een structureel tekort aan arbeidskrachten, en dat moet worden opgevangen door meer 50-plussers in het arbeidscircuit te laten meedraaien. Misschien kunnen ook migranten hier hun steentje bijdragen. Kwestie van een probleem naar een oplossing om te buigen.
I.V.D.
