De Week van de Amateurkunsten eindigt met de première van Een zwaar klote feestje – Une sacrée putain de fête, een tekst die Arne Sierens (Compagnie Cecilia) schreef op verzoek van het amateurgezelschap Théâtre 2000 uit Charleroi.
Hoe ontstond de tekst?
ARNE SIERENS: Ik heb scènes en personages uit bestaande teksten gemonteerd: twee stukken met vooral vrouwenrollen, Schöne Blumen en Apenverdriet, en een stuk met enkel mannelijke personages, De Pijnders. Zo stelde ik een verhaal samen dat zich afspeelt na het feest van Juliette en Johan. De twee vierden in een achterzaaltje van een café dat ze weer een koppel zijn. Tijdens het schoonmaken van de feestzaal komt een resem stamgasten hun hart luchten. Twee Vlaamse regisseurs, Patrick Mahieu en Pilippe Lepez, regisseren elf amateurspelers uit Vlaanderen en Wallonië.
U bent een van de meest gespeelde hedendaagse auteurs in het Vlaamse amateurcircuit. Hoe werd u populair in Wallonië?
SIERENS: Verscheidene teksten zijn vertaald én ik schrijf over ons, Belgen. Als we in Nederland spelen, is de ontvangst altijd wat rationeler. Maar als we in Wallonië spelen, komen de Walen nadien vertellen dat ons stuk over hén gaat, dat ze een band voelen.
Waar komt uw band met het amateurtoneel vandaan? Bent u er, zoals Tom Lanoye, in opgegroeid?
SIERENS: Nee. Die band ontstond dankzij mijn werk. Mijn eerste toneeltekst, Het vermoeden (1982), schreef ik voor amateurs. En liefhebbers grijpen vaak naar mijn – en Toms – teksten omdat ze over familie en over de gemeenschap gaan. Wie een stuk zoekt waarin een dorpsmeisje de hoofdrol speelt, bijvoorbeeld, komt al gauw bij mijn Mouchette uit. Dat mijn teksten gewild zijn onder liefhebbers wil trouwens niet zeggen dat ze simpel zijn. Niet de tekst maar het ritme en het vibrerende verhaal staan centraal. Daarom noem ik mijn teksten partituren. Ze komen tot leven op de vloer. Dat maakt het ook voor liefhebbers spannende teksten.
Weet u wat het amateurtoneel zo mooi maakt? De band tussen de performers en het publiek. Zij spelen voor vrienden en familie. Dat zorgt voor gêne én voor de goesting om zich bloot te geven. Het eerste wat ik als regisseur aan mijn acteurs vraag, is dat ze zo’n band met elk publiek installeren. Dat lukt niet altijd even vlot. Maar als het lukt, is het magisch. En dan maakt het niet uit dat je ergens op een Waalse scène slecht Frans staat te praten. We spelen jammer genoeg weinig in Wallonië of Brussel. De contacten met die programmatoren verlopen ontzettend traag.
Kan dit initiatief helpen om die contacten wat vlotter te laten verlopen?
SIERENS: Wat de koepelorganisaties voor het amateurtoneel Opendoek en FNCD proberen, is al heel goed. Wellicht zijn beide ministers van Cultuur aanwezig op de première omdat de Vlaamse Cultuurprijs Amateurkunsten 2015 wordt uitgereikt. En misschien hebben Waalse en Vlaamse theatermakers gewoon Een zwaar klote feestje nodig om elkaar te vinden? (lacht)
Een zwaar klote feestje ~ Une sacrée putain de fête, première: 07/05, Bozar, Brussel. Toegang gratis. De voorstelling gaat volgend seizoen op tournee. www.clicklik.be en www.wak.be
Els Van Steenberghe
‘Als we in Wallonië spelen, komen de Walen nadien vertellen dat ons stuk over hén gaat.’
