Greg Van Avermaet wint voor de tweede keer de Kristallen Fiets, de prijs voor de beste Belgische wielrenner.

Greg Van Avermaet: Een ritoverwinning in de Tour, het podium gehaald in de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix: 2015 was zeker mijn beste seizoen tot nog toe. Vooral die zege in de Ronde van Frankrijk is belangrijk. Ik was altijd de man van de ereplaatsen. Van net niet. Maar vraag mij niet waarom het nu in de Tour wel lukte, en op andere dagen niet. Ik heb dezelfde tactiek toegepast als altijd: krachten sparen tot de finale, op het moment van de waarheid vroeg aanvallen en dan maar hopen dat niemand erover komt. Die dag in juli zal ik echt de allersterkste zijn geweest.

Is de ban nu gebroken?

Van Avermaet: Ik vrees dat het niet zo simpel is. Na de Tour reed ik nog veel finales, maar een koers afmaken was er jammer genoeg niet bij. Winnen blijft een werkpunt. In feite is het verschil tussen de eerste en de tweede plaats niet zo groot – je hebt bijna even hard getrapt – maar qua beloning zit je natuurlijk op een andere planeet.

Op de natourcriteriums viel op hoe populair u bent geworden. Geen enkele Belgische coureur heeft meer fans.

Van Avermaet: Ik val liever aan dan dat ik reken en de mensen appreciëren dat. Mijn critici zeggen dat ik te veel in het offensief ga, maar dat is nu eenmaal mijn natuur. Je eigen aard verloochenen, maakt je volgens mij nooit sterker. Ik ga mijn rijstijl in ieder geval niet aanpassen: als ik kan aanvallen, zal ik dat doen.

In februari, vlak voor de start van het Vlaamse voorjaar, werd u genoemd in een dopingonderzoek. Vier maanden later sprak de Disciplinaire Commissie van de Belgische Wielerbond u overde hele lijn vrij.

Van Avermaet: Dat onderzoek liep al lang. Ik wist dat mijn naam vroeg of laat op die manier in het nieuws zou komen, maar het moment was inderdaad mooi gekozen. Het was een erg lastige lente voor mij. Aan de pers of het publiek liet ik niets merken, maar natuurlijk was ik voortdurend met die affaire bezig. Dat ik alsnog goed presteerde in de voorjaarsklassiekers, vind ik achteraf bekeken knap.

Het hele dossier was een pietluttigheid. Ik had een ontsteking aan mijn hiel die behandeld werd met cortisone. Dat mag, voor de duidelijkheid. Zowel van mijn ploeg als de Internationale Wielerunie had ik daarvoor toestemming gekregen. Mijn grote pech was dat de dokter bij wie ik die spuit liet zetten in opspraak kwam. Ten onrechte trouwens, bleek later. Ik sprak mij altijd expliciet uit tegen doping, maar werd in de pers voor een bagatel als een valsspeler neergezet. De dag van de vrijspraak viel er een last van mijn schouders.