Met zuur verminkte Iraanse krijgt geen schadevergoeding

De Iraanse Ameneh Bahrami werd met zuur in het gezicht verminkt door de man die ze afwees. Door hem hetzelfde lot te besparen, verloor ze volgens de Iraanse overheid ook het recht op financiële compensatie.

Ameneh Bahrami verloor in 2004 het zicht en werd gruwelijk verminkt door de man wiens huwelijksaanzoek ze afwees. Hij gooide een beker bijtend zuur in haar gezicht. Volgens de in Iran geldende islamitische rechtsregels, de sharia, mocht zij hem hetzelfde lot doen ondergaan. Ze deed dat niet en verloor daardoor ook het recht op financiële compensatie. De vrouw pikt dat niet en spant nu een rechtszaak in tegen de Iraanse rechterlijke macht, zo schrijft het Britse The Independent.

In november 2008 werd Majid Movahedi ertoe veroordeeld te ondergaan wat hij Ameneh Bahrami had aangedaan, geheel conform de oog-om-oogfilosofie van de sharia. Hij zou druppels zuur in zijn ogen krijgen, om hem net als zijn slachtoffer blind te maken.

Zijn beulen waren in een ziekenhuis in Teheran de voorbereidingen al aan het treffen, toen hem te elfder ure gratie verleend werd door Bahrami. Zij deed dat naar aanleiding van de ramadan, traditioneel een periode van vergiffenis. De straf had al eerder uitgevoerd moeten worden, maar werd uitgesteld omdat mensenrechtenorganisatie Amnesty International kritiek had geuit en de daad omschreef als een “wrede en onmenselijke straf, equivalent aan foltering”.

Bijna 175.000 aan operaties

Movahedi kreeg 10 jaar celstraf en 5 jaar verbanning naar een afgelegen plek in de plaats. Bahrami vroeg een schadevergoeding ter vervanging van de vergeldingsactie. Maar dat was buiten het Iraanse gerecht gerekend: dat oordeelt dat ze met die kwijtschelding ook het recht op financiële tegemoetkoming verliest. Volgens Bahrami betaalt zij nu dus de prijs voor haar clementie. “Toen ik die vraag tot kwijtschelding indiende, was die nochtans legaal volgens de juridische instanties,” zegt ze. “Maar plots zeggen ze dat ze een fout gemaakt hebben en dat mijn verzoek geen wettelijke gronden heeft.”

Bahrami kan het geld nochtans goed gebruiken voor de dure plastische chirurgie die ze moet ondergaan. Die operaties, 12 ondertussen al, hebben haar al meer dan 150.000 pond (of bijna 175.000 euro) gekost. Een deel daarvan werd door de Iraanse overheid betaald. Maar volgende behandelingen, die noodzakelijk zijn, zal ze dus zelf moeten betalen.

Enkele dagen nadat ze Movahedi gratie had verleend, kwam de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad op bezoek. Hij had geld mee om een derde van haar uitgaven te compenseren. Maar dat geld werd toen teruggevorderd door een assistent van de president die mee was, omdat de zaak “nog bestudeerd moest worden.”

De regering van oud-president Mohammad Khatami zorgde ook voor geld, maar toch is Bahrami naar eigen zeggen verplicht geld te verdienen door mee te werken aan documentaires van buitenlandse televisiekanalen.

Bahrami: ‘Niet verwacht dat aanklager zou liegen’

Nadat ze het nieuws te horen kreeg, zegt Bahrami, werd ze er op slinkse wijze door de Teheraanse adjunct-aanklager Feridoun Amirabadi van overtuigd een document te tekenen. Daarin werden haar rechten op schadevergoeding voor haar gewonde gezicht en hand stevig ingeperkt. Volgens een rechter was dat illegaal, en dus spant ze een proces in tegen Amirabadi wegens misbruik van vertrouwen en het ontzeggen van haar rechten. “Ik kende de regels niet en dacht dat de aanklager niet zou liegen tegen mij. Ik tekende op basis van valse informatie. Als Movahedi de gevangenis buiten wandelt zonder mij een schadevergoeding te betalen, dan doen ze mij onrecht aan.”

Bahrami vraagt ook ontmoetingen met Iraanse parlementsleden om de compensatierechten voor vrouwen te bespreken. In het streng islamistische Iran kent het strafrecht vrouwen slechts de helft toe van waar mannen recht op hebben.

Onlangs publiceerde Bahrami haar autobioghrafie, Oog om oog, in Duitsland. Een tweede deel volgt en zal gaan over wat gebeurde nadat ze haar aanvaller clementie verleende. (SD)