Op een persconferentie heeft de Canadese politie aan de hand van bewakingsbeelden getoond hoe de schutter het parlement binnendrong. Tussen het verlaten van zijn eigen auto en het binnendringen in het parlement zaten 1 minuut en 23 seconden waarin de veiligheidsdiensten hadden kunnen tussenkomen. Intussen wordt ook wat meer duidelijk over de schutter. Hij wou naar Syrië, en hij had net, voor het eerst in vijf jaar, zijn moeder gesproken.
De beelden, voorzien van commentaar door Bob Paulson, het hoofd van de nationale politie in Canada, tonen hoe Michael Zehaf-Bibeau zijn auto, die hij een dag eerder kocht, achterlaat, het parkterrein voor het parlement inloopt. Hij heeft net een aanslag gepleegd aan het monument voor de onbekende soldaat, waar hij een soldaat met twee schoten in de rug heeft neergeknald, en de tweede wachter met één schot heeft gemist.
Na die aanslag stapt hij in de auto, maakt rechtsomkeer en legt de korte afstand naar het parlement af. Daar beginnen de beelden.
Hij stapt uit zijn auto aan de omheining van de parlementszone. De omstanders hebben de schoten aan het nabije monument gehoord. Nadat hij een meter of vijftig heeft gelopen, geweer in de hand, vindt Zehaf-Bibeau enkele met draaiende motor gestationeerde auto’s van ministers of parlementsleden. Hij bedreigt de chauffeur in de eerste auto – die vlucht weg. De schutter neemt het voertuig over, intussen achternagezeten door de politie. Hij laat de auto voor de ingang achter en stormt het parlement binnen. Een wachter, dat is niet meer op de beelden te zien, probeert hem zijn wapen te ontfutselen, maar dat mislukt. Er worden op dat moment een of meerdere schoten gelost.
Michael Zehaf-Bibeau, achternagezeten door de politie en ook belaagd door veiligheidsagenten van het parlement, weet nog de erezaal door te komen. Vlakbij de zaal waar de premier vergadert, wordt hij neergeschoten. Hij lijkt uitgeteld, maar ineens grijpt hij naar zijn geweer. Daarop openen de ordemachten opnieuw het vuur, en wordt de schutter gedood. Hijzelf heeft nog 3 mensen verwond.
Het einde van de wereld
Paulson, de politiecommissaris, was op de persconferentie nog altijd vrij karig met commentaar over de schutter. De 32-jarige is in Montréal geboren, met een moeder die een hoge ambtenaar is in de administratie voor migratie en vluchtelingen, en een Libische vader die een bekend café in Montréal openhield, en die in de periode van de val van Khadafi naar Libië terugkeerde om tegen het regeringsleger te vechten.
De ouders waren eind de jaren 90 gescheiden.
Michael Zehaf-Bibeau was terechtgekomen in wat Paulson noemde niet aan terreur gerelateerde criminaliteit, druggebruik, een overval, bedreiging, verward gedrag. Hij had veroordelingen en lichte gevangenisstraffen opgelopen in Montréal en Vancouver, waarbij hem onder meer verboden was wapens te bezitten. Hij leefde ook een tijd in Calgary. De laatste tijd werd geloof belangrijker, en de commissaris sprak van radicalisering, maar echt bewijs voor radicale contacten is schaars, en, gaf de commissaris toe, beperkt zich tot één element: zijn e-mailadres is teruggevonden in de computer van een terreurverdachte.
Hij had het plan opgevat om naar Syrië te vertrekken. Toen hij een paspoort aanvroeg, had hij hierover gelogen. Hij had gezegd dat hij naar Libië wou vertrekken, het land van zijn vader.
Hij stond niet op een lijst van potentieel gevaarlijke gevallen, maar de politie wou de aanvraag toch onderzoeken alvorens het paspoort te verstrekken.
Zehaf-Bibeau reisde begin oktober naar Ottawa, de hoofdstad, om, naar hij hoopte, de aanvraag van het paspoort te bespoedigen. Er volgde geen afwijzing, hij kreeg te horen dat de zaak nog in onderzoek was. Hij logeerde in een opvangcentrum, waar hij zich deed opmerken door te verkondigen dat het einde van de wereld nabij was. Hij liet weten dat hij op zoek was naar geld om een auto te kunnen kopen.
Moeder
Hij nam ook contact op met zijn moeder, die met hem ging eten – het was hun eerste ontmoeting in vijf jaar. Aan haar vertelde hij dat hij naar Syrië wilde, niet naar Libië zoals hij bij zijn paspoortaanvraag had vermeld.
Maandag reed in de provincie Québec een geradicaliseerde moslim in op militairen.
Dinsdag wist Zehaf-Bibeau eindelijk een auto te kopen. Woensdag reed hij met die auto naar het monument voor de gesneuvelden. En de rest is bekend. Hij handelde, denkt men nu, alleen. Hoe hij aan een geweer geraakte is niet bekend.
En hoewel de man duidelijk geradicaliseerd was, volgens de commissaris, is het niet duidelijk of hij geïnspireerd werd, tot actie aangezet werd, door de feiten in Québec. Men weet niet of hij iets had met IS (van de andere kant: IS zou de foto hebben verspreid waarop de schutter met zijn sjaal/bandana te zien is). Het paspoort zat hem ongetwijfeld dwars, aldus de commissaris, dat was een element van frustratie, maar het zou ook kunnen dat dit een wanhoopsdaad was van een verwarde drugsverslaafde. Zijn motieven zijn, kortom, nog niet bekend.
Zehaf-Bibeau stond dus niet op de lijst van personen die gevolgd werden, in tegenstelling tot Martin Rouleau, de man die met zijn auto militairen omverreed. Die lijst bevat nu 93 personen, aldus de commissaris, Canadezen zowel als buitenlanders, teruggekeerde strijders zowel als mensen die eraan denken te vertrekken. Mogelijks worden een deel van die 93 later in hechtenis genomen.
De ouders van Zehaf-Bibeau stuurden een mededeling uit, waarin ze hun spijt betuigen aan de slachtoffers en de nabestaanden. “Geen woorden kunnen onze droefenis weergeven. We hebben geen uitleg. Ik ben kwaad op onze zoon, ik begrijp het niet en een deel van mij wil hem op dit moment haten. Nogmaals, dit spijt ons zo, Susan Bibeau en Bulgasem Zehaf.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier