Vlaamse jongeren komen steeds vaker in de problemen en volgens jeugdtherapeuten Lut Celie en Ingrid De Jonghe reageren we daar totaal verkeerd op. Met pillen, bijvoorbeeld, of met een GAS-boete.
‘Als een jongen de hele tijd dwarsligt, depressief is of allerlei streken uithaalt, wijst dat meestal op een veel dieper probleem’, zegt Lut Celie. ‘Jongeren geven ontzettend veel signalen, maar wij weten vaak niet meer hoe we ze moeten decoderen.’
Ingrid De Jonghe: Volwassenen denken soms dat kinderen en jongeren enorm veerkrachtig zijn, maar dat is zeker niet altijd zo. Elke week komen bij mij jongens en meisjes met zware psychische problemen over de vloer – soms zijn ze zelfs suïcidaal – en dat gaat in stijgende lijn.
Lut Celie: Veel volwassenen zijn zelf de weg kwijt. Ze zien hun kinderen in de weer met een smartphone en Facebook, horen van vriendjes die tot vijf uur ’s ochtends mogen uitgaan en weten niet meer waar ze de grens moeten trekken. Daardoor is het voor veel kinderen niet duidelijk wat wel mag en wat niet. Ook al omdat steeds meer gezinnen uiteenvallen, wat voor alle betrokkenen ongelooflijk veel emotionele stress met zich meebrengt.
De Jonghe: Sommige van mijn studenten, die toch bijna volwassen zijn, vertellen me dat zij nog altijd moeilijke, soms hatelijke boodschappen tussen hun vader en moeder moeten overbrengen. Vaak hebben die het gevoel dat alles boven hun hoofd gebeurt en dat er niet naar hen wordt geluisterd.
Celie: Dat is natuurlijk de kern van het probleem. Jongeren hebben het gevoel dat er constant over hen en ook over hen heen wordt gepraat terwijl zijzelf – over wie het uiteindelijk gaat – niet worden gehoord.
De Jonghe: Ook als ouders niet gescheiden zijn, wil dat nog niet zeggen dat alles perfect is. Veel ouders hebben nog amper tijd voor hun kinderen. Nu wordt wel vaak gezegd dat quality time belangrijker is dan kwantiteit, maar dat geloof ik niet. Zo heb ik jaren geleden een meisje begeleid dat haar moeder elke dag tussen vier uur en kwart over vier kon spreken. Meer en meer ouders kampen met dat probleem: ze hebben een drukke job en ook nog een gevuld sociaal leven. De kinderen worden dan ook meegesleurd in de stress van zo’n gezin: ze hebben huiswerk, huishoudelijke taken, allerlei sociale activiteiten. Daar worden ze soms echt moe van. Weet je wat jongeren me vaak vertellen? Dat ze zich leeg voelen vanbinnen en niet weten wat ze eigenlijk op de wereld komen doen.
Het volledige artikel leest u deze week in Knack.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier