In februari is het 50 jaar geleden dat België akkoorden sloot met Marokko en Turkije om gastarbeiders naar ons land te halen. Ondertussen is in België superdiversiteit de norm. Knack vroeg een panel van academici en andere experts om na te gaan welke mensen van allochtone origine in ons land de meeste macht en invloed hebben. Deze powerlist is het resultaat.
Om zo’n zogenaamde powerlist te kunnen maken, stelden we een panel samen van Vlamingen uit de academische wereld, het middenveld, de politiek en de kunst: van Etienne Vermeersch en Carl Devos tot Kathleen Cools en Tom Lanoye. Dat panel telde vanzelfsprekend ook allochtone Vlamingen, onder wie vakbondsman Fouad Gandoul, islaminspecteur Ahmed Azzouz en activist Dyab Abou Jahjah. We vroegen ieder van hen om ons hun top drie te bezorgen.
We gaven niemand een definitie van het begrip ‘allochtoon’, we gaven het panel ook geen shortlist, we stelden de vraag simpel, open en vrij: wie in de allochtone gemeenschap heeft macht, impact of invloed op de maatschappij en/of het maatschappelijke debat? De panelleden mochten zelf bepalen wie zij als ‘allochtoon’ kwalificeren. De winnaar zal voor velen een verrassing zijn. Of net niet.
De volledige lijst van 25 vindt u in Knack van 22 januari. Dit is de top tien:
10. Meryame Kitir, politica
Meryame Kitir (33) is de enige arbeidster in het parlementaire halfrond. Ze werkte bij Ford Genk en was daar vakbondsvertegenwoordiger. Ze maakte indruk met haar sobere maar pakkende betoog tijdens het Kamerdebat over de aangekondigde sluiting van Ford Genk. Kitir (SP.A) wil liever niet in het ‘allochtonenhoekje’ worden gestopt. ‘Maar ik besef dat ik voor veel allochtonen een voorbeeld ben’, zegt ze. Volgens een panellid is Kitir er ‘in haar eentje in geslaagd de politiek weer een hart en een gezicht te geven’. Een ander panellid noemt haar ‘een strijdbare Limburgse Jeanne d’Arc’.
9. Yasmine Kherbache, politica
Yasmine Kherbache (41) is kabinetschef van premier Elio Di Rupo én oppositieleidster namens de SP.A in de Antwerpse gemeenteraad, waar ze in 2012 voor het eerst werd verkozen. Ze deed meteen van zich spreken omdat ze zich – met steun van de hele partij – verzette tegen het fameuze hoofddoekenverbod voor loketbedienden, dat ironisch genoeg in 2007 door SP.A-burgemeester Patrick Janssens werd ingevoerd.
Kherbache was jarenlang advocaat in Brussel en Antwerpen en zette dan de stap naar de politiek. Ze begon bij de SP.A als adviseur en later adjunct-kabinetschef bij gewezen minister Frank Vandenbroucke. Vandaar verhuisde ze naar het kabinet van Vlaams minister Ingrid Lieten, en ten slotte naar dat van de premier.
8. Sihame El Kaouakibi, Let’s Go Urban
Sihame El Kaouakibi (27) sleepte met Let’s Go Urban, haar dans- en theaterproject voor stadsjongeren, al verscheidene prijzen in de wacht, waaronder de Vlaamse Cultuurprijs 2012. Met een klein budget maar met tonnen lef en ambitie probeert ze jongeren via stadskunst weer op het rechte pad te krijgen. Ze spreekt jongeren aan op hun eigen verantwoordelijkheid. Niet zeuren over discriminatie en niet bij de pakken blijven zitten, luidt haar devies. In 2013 verscheen haar boek #Believe, een pleidooi om in jongeren te geloven in plaats van ze als lastpakken te zien.
7. Nadia Fadil, sociologe
Nadia Fadil (35) promoveerde in 2008 tot doctor in de sociologie. In datzelfde jaar was ze mede-auteur van een tekst waarin een aantal jongeren zich profileerde als de AEL-generatie – naar de Arabisch Europese Liga. Boodschap: ‘Wij zijn hier en wij blijven hier. Het is te nemen of te nemen.’ Vandaag is ze docent bij de vakgroep antropologie aan de KU Leuven. Het panel looft haar als ‘een vooraanstaande opiniemaakster in het diversiteitsdebat, met heldere en intelligente tussenkomsten’.
6. Stromae, zanger
Stromae (28), de jonge Brusselaar met de herkenbare elektrohiphop en slungelige danspasjes wordt weleens de Jacques Brel van zijn generatie genoemd. Zijn tweede album, het vorig jaar verschenen Racine Carrée, is een internationaal succes. Volgens The New York Times vertolkt hij met zijn rauwe teksten de desillusies van de Europese jeugd. Hij is het prototype van de complexloze nieuwe Belg. Tijdens zijn optreden op het feest van de Franse Gemeenschap in Brussel riep hij de enthousiaste menigte ‘In Brussel spreken we Frans én Vlaams, oké’ toe. Een fraai statement, vonden velen.
5. Sidi Larbi Cherkaoui, choreograaf
Sidi Larbi Cherkaoui (37) is een choreograaf met wereldfaam die furore maakt met zijn eigen dansgezelschap Eastman. Hij won verscheidene prijzen, waaronder de Vlaamse Prijs voor Podiumkunsten in 2012, en werkte voor tal van buitenlandse theaterhuizen en dansgezelschappen. Momenteel werkt hij in de opera van het Zweedse Göteborg aan een nieuw ballet.
4. Dyab Abou Jahjah, activist
Dyab Abou Jahjah (42) groeide op in Libanon en kwam begin jaren negentig naar België. Hij studeerde hier politieke wetenschappen en werkte een paar jaar bij de socialistische vakbond en de Federatie van Marokkaanse Verenigingen. In 2000 stichtte hij de Arabisch Europese Liga (AEL), een beweging die van meet af aan erg controversieel was. Toen hij na de moord op moslimleraar Mohammed Achrak, eind 2002, voor het oog van de camera’s de confrontatie aanging met de toenmalige Antwerpse politiechef Luc Lamine, stond het land in brand. In de Kamer kondigde premier Guy Verhofstadt zijn arrestatie aan. Hij werd veroordeeld omdat hij bij de relletjes op de Turnhoutsebaan de gemoederen zou hebben opgehitst, maar in beroep werd hij vrijgesproken. Na zes jaar in Libanon te hebben gewoond, keerde hij eind vorig jaar terug naar België.
3. Vincent Kompany, voetballer
Vincent Kompany (27) is de kapitein van Manchester City en de Rode Duivels, een verdediger van wereldformaat en een verwoed twitteraar met meer dan een miljoen volgers, die niet bang is van een politiek statement nu en dan. Na de gewonnen WK-kwalificatiematch tegen Schotland twitterde hij: ‘België is van iedereen, maar vanavond toch vooral van ons!’ – een parodie op de uitspraak van Bart De Wever na zijn verkiezingsoverwinning in Antwerpen, ”t Stad is van iedereen, maar vanavond toch vooral van ons.’
De perfect tweetalige Kompany leerde voetballen in de straten van Brussel, zet zich in voor tal van liefdadigheidsinitiatieven en is sinds kort eigenaar van derdeklasser BX Brussels, waar hij Brusselse jongeren de kans wil geven om het geliefde spelletje te beoefenen. Toen De Morgen aankondigde het woord ‘allochtoon’ niet langer te zullen gebruiken, liet Kompany horen dat dit wat hem betreft een goede zaak was want ‘archaïsch, marginaliserend en zelfs discriminerend’.
2. Meyrem Almaci, politica
Meyrem Almaci (37) moet Elio Di Rupo laten voorgaan in deze lijst, maar van de Vlamingen met allochtone roots steekt ze er voor ons panel met kop en schouders bovenuit. Ze loopt al jaren in de kijker als boegbeeld van Groen. Onder meer de manier waarop ze zich vastbeet in het bankendossier dwong respect af bij vriend en vijand. Ze zit sinds 2007 in de Kamer, waar ze fractieleidster was tot ze twee jaar geleden besloot om wat extra energie aan Antwerpen te besteden – ze nam het bij de gemeenteraadsverkiezingen op tegen Patrick Janssens (SP.A) en Bart De Wever (N-VA).
Almaci studeerde vergelijkende cultuurwetenschappen aan de VUB en werkte een tijdlang als onderzoekster aan de universiteit. Haar politieke engagement begon in Sint-Gillis-Waas, waar ze opgroeide en mee een afdeling van het toenmalige Agalev uit de grond stampte.
1. Elio Di Rupo, premier
Elio Di Rupo (62) is de jongste telg uit een Italiaans gezin dat ruim zestig jaar geleden naar België emigreerde. Hij is de enige die in België werd geboren. Van opleiding is hij doctor in de scheikunde, van roeping politicus. In 1982 werd hij voor eerst gemeenteraadslid in Bergen. Langzaam maar zeker groeide hij uit tot de sterke man van de Franstalige socialisten. In 1999 werd hij voor het eerst PS-voorzitter. Hij bekleedde al verschillende ministersposten en is sinds 2011 eerste minister van ons land.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier