De politieke carrière van Luc Van den Brande is nog niet ten einde. Nadat CD&V eerder al oud-premiers Jean-Luc Dehaene en Wilfried Martens van onder het stof haalde, doet ze nu een beroep op de voormalige Vlaamse minister-president om voorzitter te worden van de raad van bestuur van de VRT.
Van den Brande stelde zich vorig jaar geen kandidaat meer voor de Vlaamse verkiezingen en leek te gaan genieten van zijn pensioen. Maar veel achteroverleunen zal er de komende jaren niet bij zijn. In de haat-liefdeverhouding tussen de dagelijkse leiding van de openbare omroep en de Vlaamse overheid is het voor de voorzitter sowieso op eieren lopen. Nu de VRT alweer een tijdje in woelig water verkeert, wordt die taak er niet eenvoudiger op. Sinds het ontslag van ceo Dirk Wauters heeft zijn opvolger ad interim Piet Van Roe zich in gestrekte draf op de herstructurering van het personeelsbeleid en de financiële sanering gegooid. Intussen neemt de politiek rustig de tijd om een nieuwe gedelegeerd bestuurder aan te stellen. En aangezien de Vlaamse regering al beloofd heeft dat ook de nieuwe ceo de handen vrij zal hebben, bestaat de kans dat die op zijn beurt nog enkele herschikkingen zal willen doorvoeren.
Ook de benoeming van Van den Brande liep overigens niet van een leien dakje. Normaal had de beslissing eind 2009 al genomen moeten worden. Bij CD&V hadden ze alle moeite van de wereld om een geschikte kandidaat te vinden. Velen werden blijkbaar afgeschrikt door de moeilijke besparingsronde en het interne gekrakeel bij de VRT. Nadat onder meer Kris Peeters’ oud-kabinetschef Koen Geens de kelk aan zich had laten voorbijgaan, doemde zelfs even het scenario op om het voorzitterschap aan de N-VA te laten. Uiteindelijk kwam met Van den Brande toch een zwaargewicht uit de bus en werden de regeringspartijen het ook eens over twee andere topbenoemingen. Hoogleraar sociaal recht Danny Pieters wordt namens N-VA voorzitter van de VDAB. Jos Geuens (SP.A) blijft voorzitter van De Lijn.
De keuze voor Van den Brande mag dan al een kleine verrassing worden genoemd, helemaal onlogisch is ze niet. Politieke voor- en tegenstanders zijn het erover eens dat de raad van bestuur best opnieuw kon worden geleid door iemand met een zeker gezag die al menige politieke watertjes doorzwommen heeft. Aangezien Van den Brande altijd een grote interesse voor technologische innovaties heeft gehad, wordt van hem ook verwacht dat hij in de discussie over de digitalisering van de VRT zijn mannetje zal kunnen staan. En ten slotte was hij als minister-president van dichtbij betrokken bij het minidecreet dat in 1996 het veranderingsproces van de toenmalige BRTN inluidde. Nu nog wordt die passage – samen met de gelijktijdige aanstelling van ceo Bert De Graeve – algemeen erkend als een van de beste dingen die de Vlaamse openbare omroep kon overkomen.
Het ging de voorbije vijftien jaar zelfs zo goed met de VRT dat er nu van alle kanten geroepen wordt dat de openbare omroep zich weer moet gaan bezighouden met haar ‘kerntaken’, zich moet distantiëren van alles wat naar commercie ruikt en zich niet hoeft te fixeren op de kijk- en luistercijfers. Behalve de broodnodige financiële sanering en de zoektocht naar een nieuwe ceo zal Van den Brande dus ook geconfronteerd worden met een moeilijk debat over de nieuwe beheersovereenkomst. Omdat het spel daarbij vaak zeer hard wordt gespeeld, wenste de afscheidnemende voorzitter Guy Peeters onlangs in De Morgen zijn opvolger maar één ding toe: ‘Een even slecht karakter als dat van mij. Hij zal het nodig hebben.’
Hannes Cattebeke
