Uit een enquête bij gynaecologen blijkt dat in 11 procent van de kraamafdelingen in Vlaanderen minder dan 500 bevallingen per jaar gebeuren. Op heel wat dagen gebeuren dus geen bevallingen terwijl hiervoor een heel team vroedvrouwen en kinderartsen klaar staat.
‘In 6 van de 55 Vlaamse kraamafdelingen (11%) hebben er minder dan 500 bevallingen per jaar plaats. Er zijn dus heel wat ‘zero days’, dagen waarop niets gebeurt. Erg confronterend. De vraag is of dit wel zinvol is.’
Aan het woord is dokter Johan Van Wiemeersch, voorzitter van de Belgische beroepsvereniging van gynaecologen-obstetrici en woordvoerder van de Vlaamse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie (VVOG). Hij licht een aantal pijnpunten toe uit de beroepsbelangenenquête ‘Quo Vadis Obgyn?’ die de VVOG onlangs organiseerde.
Eén van de opmerkelijkste resultaten is dat vooral Oost- en West-Vlaanderen, en in iets mindere mate Limburg, ziekenhuisdiensten tellen waar erg weinig bevallingen gebeuren. ‘Hebben deze kraamklinieken nog een toekomst’, vraagt dokter Van Wiemeersch zich af. ‘Moeten deze diensten omwille van de regionale spreiding en bereikbaarheid blijven bestaan? Wel wetende dat er dagenlang helemaal geen bevallingen gebeuren en hiervoor een heel team verpleegkundigen, vroedvrouwen, kinderartsen en collega’s klaar staan.
De grotere kraamafdelingen bevinden zich in de ‘gouden driehoek’ Gent-Antwerpen-Brussel. Heel wat ziekenhuisafdelingen doen daar meer dan 2.000 bevallingen per jaar.
Keizersnede op verzoek
De enquête legde ook een ander, zo mogelijk nog prangender maatschappelijk probleem bloot. ‘De klant is koning’, aldus Johan Van Wiemeersch. ‘De resultaten tonen aan dat 15% van de gynaecologen ingaat op het verzoek van de zwangere vrouw om een sectio uit te voeren zonder medische reden. 13% induceert de bevalling als de patiënte dat vraagt. Duidelijk is dat verloskunde een ‘patient-driven’ activiteit is. In Duitsland en Italië is dat trouwens nog meer het geval. Vrouwen willen een keizersnede. Geen discussie. Weigert de arts dan gaat de vrouw wel naar een andere gynaecoloog. Terwijl een sectio een operatie is die een zeker risico inhoudt.’
Dokter Van Wiemeersch weet echter dat het ‘een utopie is te denken dat we de beroepsgroep op één lijn krijgen. Jongere collega’s staan hier steeds meer voor open en elke arts spreekt dit individueel af met zijn patiënte.’ (GV)
