Vanmorgen kwam Chris Yperman te overlijden die met haar debuutroman ‘Een heel klein scheepje’ (1959) heel even gefêteerd werd als Vlaamse versie van Françoise ‘Bonjour Tristesse’ Sagan.
Sinds haar man-beeldhouwer Roel D’Haese was overleden, werd het stil rond Chris Yperman. Nochtans was het ooit anders toen ze als jonge hemelbestormster onder impuls van de bekende literatuurcriticus Jan Walravens in 1959 debuteerde met de roman ‘Een heel klein scheepje’ die haar de reputatie van Vlaamse Françoise Sagan bezorgde.
Yperman werd opgepikt met haar gedichten door het tijdschrift ‘Meridiaan’ medio jaren 1950 door Clara en Gentil Haesaert. Via bemiddeling van Jan Walravens kwam ze dan bij Manteau terecht met ‘Een heel klein scheepje’, haar grootste succes dat zes drukken beleefde én een plaatsje bij de 37 klassieke delen van de Vlaamse Bibliotheek die Hugo Bousset een tiental jaar geleden voor uitgeverij Houtekiet samenstelde.
Charmante lyrische toets
‘Een heel klein scheepje’ vertelt over de zoektocht van een jonge vrouw Christina – die verdacht veel op Chris Yperman zelf lijkt – naar de ware liefde. Yperman gebruikte een dagboekachtige mozaïekstijl die vooral geroemd werd voor haar impressionistische, lyrische toets. Toen ‘Een heel klein scheepje’ als klassieker werd geherlanceerd, dacht literatuurprofessor Bart Vervaeck daar anders over en brandmerkte dit nochtans charmante debuut als ‘sentimentele edelkitsch’.
Kaddisj voor Roel D’Haese
Ze zou later nog twee romans schrijven, wat toneelwerk en gedichten bij de beeldwerken van haar man Roel D’Haese. Na diens overlijden in 1996 maakte ze een dichterlijke kaddisj voor haar ex, met inleiding door goede vriend Hugo Claus.
Heel klein beetje literatuurgeschiedenis
Yperman was geen veelschrijfster maar heeft met ‘Een heel klein scheepje’ toch ook een heel klein beetje Vlaamse literatuurgeschiedenis geschreven.
Frank Hellemans
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier