Terwijl Salvayre met ‘Pas pleurer’ de hoofdvogel afschiet, moet haar collega en gedoodverfde Goncourt-winnaar David Foenkinos genoegen nemen met de Prix Renaudot voor zijn roman ‘Charlotte’.
De bekendste Franse literatuurprijzen, de ‘Prix Goncourt’ en de ‘Prix Renaudot’ – het kleinere broertje – moeten het hebben van het symbolische kapitaal dat ze de gelauwerden in eerste instantie meegeven. Het zijn immers geen geldprijzen maar wel de meest prestigieuze Franse literaire onderscheidingen van het jaar.
Spaanse burgeroorlog
Iedereen verwachtte dat de 40-jarige David Foenkinos het dit jaar zou halen met ‘Charlotte’, zijn tiende roman al ondertussen. Maar hij moest de duimen leggen voor de 48-jarige schrijfster Lydie Salvayre die met ‘Pas pleurer’ de Franse tere snaar wist te raken. Zelf dochter van een Spaanse republikeinse moeder die destijds is gaan vluchten voor het Franco-geweld in de Spaanse burgeroorlog, schreef ze met deze ballingschapsroman het verhaal van haar mama. Dat ook de Franse auteur George Bernanos een belangrijke rol speelt in deze roman, legde haar allicht geen windeieren.
Foenkinos kreeg op zijn beurt de Prix Renaudot, destijds ontstaan in het journalistieke milieu uit onvrede met de vaak belegen keuze van de oudere Goncourt-jury.
