Van Jean-Yves Cendrey verscheen zopas ‘Schproum’, een boek waarin de Franse schrijver zijn ziekte, die door elektromagnetische smog veroorzaakt zou zijn, analyseert.
Jean-Yves Cendrey (°1957, Nevers) is de echtgenoot van de Franse schrijfster en Goncourt-winnares Marie NDiaye. Het koppel en zijn drie kinderen wonen in Berlijn.
Cendrey, de zoon van een gewelddadige militair, was 28 jaar toen hij in 1985 het debuut ‘Quant au riche avenir’ van de destijds 18-jarige NDiaye las. Hij was diep onder de indruk en schreef haar een brief. Ze maakten kennis met elkaar en werden een paar. Nu wonen ze met hun drie kinderen in Berlijn.
Elektrosmog
Sindsdien heeft Jean-Yves Cendrey enkele romans geschreven die zich afspelen in Berlijn, waaronder ‘Oublier Berlin’, ‘Honecker 21’ en ‘Mélancholie vandale’. De laatste twee verschenen in 2009 en 2011 bij Actes Sud.
Jean-Yves Cendrey werkte in januari 2012 aan zijn derde Berlijn-roman, toen hij plots ziek werd. Hij kreeg last van slapeloosheid, duizeligheid, hoofdpijn en pijn in de nek. Hij moest zijn schrijversactiviteiten staken. Medisch onderzoek leverde niets op. Het eigenaardige was dat Cendrey van al deze ongemakken geen last had in zijn Franse landhuis, maar alleen in de wijk Westend in Berlijn.
Na enkele maanden vond Cendrey een verklaring voor zijn naamloze ziekte. Op honderd meter van zijn woning was een telefoonantenne gebouwd. Door allerlei experimenten had Cendrey ontdekt dat hij het slachtoffer geworden was van de elektromagnetische golven, zeg maar de elektrosmog, die de antenne uitstraalde. In de fysica staat dit fenomeen bekend als de kooi van Faraday.
Cendrey noemt zichzelf een ‘sujet électrosensible’. Het gezin verhuisde naar het naburige Corbusier-huis, een ‘woonmachine’ in de buurt van het Berlijnse Olympisch stadion. Dat flatgebouw uit 1957 zou werken als een soort kooi van Faraday die de schrijver voor de straling beschermt. Na de verhuizing had Cendrey geen klachten meer.
Schproum
In plaats van de roman die hij aan het schrijven was, wijdde Cendrey een pamflet aan zijn geheimzinnige, maatschappelijk niet-aanvaarde ziekte, die volgens de auteur ook het resultaat is van het egoïsme van eigenaarsgemeenschappen. Volgens Cendrey accepteren die eigenaarsgemeenschappen de installatie van telefoonantennes op de daken van hun torenflats omdat ze daaronder zelf beschermd zijn tegen de straling, die echter wel de buren zou treffen. ‘Schproum – roman avorté et récit de mon mal’ – volgens het woordenboek is Schproum een ‘bruit que fait une dispute violente’ – is het eerste boek van een schrijver over dit thema. Het verscheen eveneens bij Actes Sud.
Piet de Moor
