Eresoepjurk

Benno Barnard vecht tegen de hele wereld en laat zich niet inspinnen.

Maandag Zoals bekend is Lucas Catherine de vlaggendrager van het antizionisme, achter welk stuk stof de Jodenhaters marcheren, om te beginnen een klein miljoen Belgische moslims, en voorts een groot deel van het linkse establishment, waar zelf nadenken al even weinig populair is als bij het rechtse establishment. Maar
de rol van Catherine heeft een geschiedenis. In 1981 publiceerde hij (bij EPO) het beruchte ‘De zonen van Godfried van Bouillon’. In dat anti… anti… in dat geschrift is een tekening van GAL opgenomen, voorstellende een Palestijntje dat gevangen zit in een spinnenweb in de vorm van een davidster. Een kenner van de geschiedenis van het antisemitisme wees me op een tekening die in 1930 in het naziblad ‘Der Stürmer’ stond afgedrukt, voorstellende een spinnenweb met daarin een Joodse spin, omringd door vastgeplakte Duitse burgermannetjes.

Dinsdag Er zijn twee mogelijkheden. De eerste is dat GAL die tekening uit Der Stürmer kende. Dat lijkt me onaannemelijk, want de kunstenaar is beslist geen aanhanger van het nationaal-socialisme. Wat de tweede mogelijkheid overlaat, en in zekere zin is die nog verschrikkelijker. Het onderbewustzijn van GAL – een onderbewustzijn dat gevoed is door vele eeuwen van antisemitische propaganda – heeft spontaan een nazistische metafoor gebruikt, waarin twee van de oudste antisemitische clichés met elkaar verweven zijn: de Joodse spin doodt zijn vijanden in zijn web (zijn netwerk, zijn complot), zoals hij in de middeleeuwen de builenpest veroorzaakte door de bronnen te vergiftigen.

Woensdag De honorair-Arabier Catherine pronkt graag met zijn ereburgerschap van de Arabische wereld. Hij zou de daad bij het woord moeten voegen en in Libië gaan wonen, waar de NAVO de sharia te voorschijn heeft gebombardeerd.

Donderdag Al onze koffiehuisliteratoren dweepten met de Arabische Lente, schreven verzen over haar, bedwelmden zich met haar zoete, alcoholvrije likeur. De duisternis van de islam was nergens te bekennen op het Tahrirplein, juichte de columnist van het linkse dagblad. Nu ontwaken ze allemaal met hoofdpijn, maar zonder spijt. O, wat bewonder ik de nonchalance waarmee kunsten- en opiniemakers ‘Absolvo te’ tegen hun spiegelbeeld plegen te prevelen! Als Stalin een smeerlap blijkt te zijn, getuig je toch van je aanhankelijkheid aan Mao; is die Mao ook een massamoordenaar, dan word je toch groen, Oxfammer, Palestijn, Amnestijn, indignado… Wat zou ik graag onbekommerd links zijn gebleven, ik die nu een grimmig liberaal-humanistisch wantrouwen koester tegen alle schematische wereldverbetering! Kon ik maar met hetzelfde benijdenswaardige gemak helden aanbidden en favoriete slachtoffers uitkiezen, mijn eigen schattige negertjes van nu… Kon ik maar met de woorden omgaan zoals de ideologisch bevlogenen dat doen, die een feilloos gevoel hebben voor de schommelingen van de tijdgeest en de semantiek die in zijn wentelingen rondtolt!

Vrijdag
‘Palestina’ is een geopolitiek project van de pan-Arabische gemeenschap, met als enige doel de vernietiging van Israël.

Zaterdag
Zahir Muhsein, indertijd een leider van de splintergroep Al Sa’iqa, die gesteund werd door Syrië, zei in 1977 in een interview met het Nederlandse dagblad ‘Trouw’: ‘Het Palestijnse volk bestaat niet. De oprichting van een Palestijnse staat is slechts een middel om onze strijd tegen de staat Israël voort te zetten voor onze Arabische eenheid. In werkelijkheid is er geen verschil tussen Jordaniërs, Palestijnen, Syriërs en Libanezen. Alleen om politieke en tactische redenen spreken we over het bestaan van een Palestijns volk, daar de nationale Arabische belangen vereisen dat we het bestaan aannemen van een afzonderlijk Palestijns volk om zich te verzetten tegen het Zionisme.’

Zondag De oud-president van Afghanistan is vermoord door een onderhandelaar van de Taliban, die een bom had verborgen in zijn tulband. Tijdens het overleg blies hij zichzelf en enkele aanwezigen op, onder wie de oud-president. Het gebeuren had wel iets kunstzinnigs, het leek wel een toneelbewerking van de Mohammed-cartoon.

Maandag Een kopstuk van de nieuwe Vlaamse moslimomroep heet Farid Zahnoun. Deze geestverwant van de eresoepjurk Catherine was een van de mensen die zich zo dreigend verhieven tijdens mijn lezing aan de Universiteit van Antwerpen, onder het uitstoten van de oorlogskreet ‘Allahu akhbar’. ‘Vrede met u allen’ – met deze leugen beginnen de gesubsidieerde uitzendingen van de MTRO.

Dinsdag Cairo in de Arabische Lente. Op BBC World was een Engelse journalist aan het woord die kort tevoren in Cairo door de straten had gelopen. Plotseling was hij omringd geworden door een vijftal mannen. Een van hen stond op het punt hem een vuistslag toe te dienen. De journalist, blijkbaar ervaren en blijkbaar Arabisch sprekend, zei: ‘Waarom doen jullie dit? Ik heb jullie nooit op deze manier gekend!’ De mannen riepen dat hij klappen ging oplopen omdat hij een Jood was. De journalist maakte duidelijk dat hij geen Jood was, waarop de bedienaars van het geloof van de vrede hun zinvol geweld staakten.