‘Wie zegt dat er problemen zijn met allochtonen wordt rechts genoemd. Dat is bullshit’

De opiniestukken en columns van Herman Brusselmans zijn niet meer weg te denken uit de media. Toch wil de schrijver geen opiniemaker worden. “Voor je het weet ben je een politieker. En dat is het laatste wat ik wil zijn”, zegt hij.

Als hij zegt dat Gent een verkeersramp geworden is, dan staat de stad in rep en roer. Als hij zegt dat links de ogen sluit voor migratieproblemen, dan staan kranten vol analyses. Als Herman Brusselmans spreekt, wordt er tegenwoordig geluisterd. Of hoe het kan verkeren. Een kwarteeuw geleden nam omzeggens niemand hem serieus. En toch wil hij het niet, een opiniemaker zijn. “Kijk naar Rik Torfs. Wie neemt hem nog serieus?”

Herinner je je nog jouw vorig interview in deze krant?

Brusselmans: “Ja, natuurlijk. Ik werd plots het speerpunt van de verkeersproblemen in Gent. Terwijl ik gewoon mijn mening had gezegd. Maar goed, ik heb intussen wel door dat mensen dat willen, dat je je mening geeft over maatschappelijke thema’s die hot zijn. Dan kunnen ze daarop springen.”

Burgemeester Daniel Termont schreef zelfs een open brief.

Brusselmans: “Ik zag hem onlangs nog. Ik vond het contact minder hartelijk dan voordien. Maar kijk, ik wil mij helemaal niet profileren als kenner van de mobiliteit. Ik heb ook geen zin dat telkens weer op te rakelen. Hetzelfde gebeurde na mijn column ‘wij van links’. Een doordeweekse column wordt 200 keer gedeeld op Facebook, deze 20.000 keer.”

Je had daarin kritiek op het linkse gepamper van migranten. En plots werd je de held van rechts Vlaanderen.

Brusselmans: (zucht) “En ten onrechte. Als je durft zeggen dat er problemen zijn met allochtonen, word je rechts genoemd. Dat is bullshit. Wat is dat, links en rechts? Ik ben links, maar ik zie dat los van de politiek. Links zijn is verdraagzaam zijn en een ander zijn vrijheid gunnen. Ik ben een oude hippie, hè. (zwijgt even) Ik heb ondervonden dat je in dit land niets mag zeggen of je wordt in een hoek geduwd. Je wordt altijd gerecupereerd door bepaalde groepen. Siegfried Bracke wou me voor de N-VA-kar spannen, Vlaams Belang gebruikte zelfs quotes van mij in campagnefolders. Daar was ik heel pissig over. Ik voelde: dit loopt uit de hand.”

Wat doe je dan?

Brusselmans: “Niets. Dan zwijg je beter. Na die column ben ik door televisie en radio gevraagd om in debat te gaan met tegenstanders, meestal Marokkaanse en Turkse mensen. Ik heb die vragen allemaal geweigerd. Voor je het weet ben je een politieker. En dat is het laatste wat ik wil zijn.Niets. “

Geloof je nog in de multiculturele samenleving?

Brusselmans: “Natuurlijk wel. Ik woon er middenin. Je komt in mijn straat de hele wereld tegen (Oudburg in Gent, red). Ik heb met niemand problemen. De allochtonen die hier wonen, zijn middenstanders die hun kansen gegrepen hebben en goed boeren. Maar dat loopt niet overal zo.”

Wat opvalt, is hoe serieus je tegenwoordig genomen wordt als je iets zegt. Dat was ooit anders.

Brusselmans: “Ik kan niet ontkennen dat mij dat ook opvalt. Ik heb twintig jaar geleden ook eens iets geschreven over allochtonen, maar dat ging onopgemerkt voorbij. Misschien is dat het ouder worden? Als je 35 jaar bezig bent, word je een eminence grise. Johan Anthierens werd ook pas op het einde van zijn leven serieus genomen. Plots zeiden ze: hij is meer dan een zeveraar. Misschien is dat met mij ook zo?”

(Interview: De Zondag/Paul Cobbaert)