‘We moeten naar een 30-urenwerkweek’
De vrouwenvereniging Femma pleit voor de invoering van een 30-urenwerkweek. Het voorstel is opmerkelijk in een crisisperiode waarin werkgevers pleiten voor langere werktijden voor hetzelfde loon.
De vrouwenvereniging Femma (het vroegere KAV onder de koepel van het ACW) reageert op het debat over vrouwen en werk dat via deze website is ontstaan naar aanleiding van de oproep van minister van Werk Monica De Coninck dat meer vrouwen voltijds aan het werk moeten.
Radiopresentatrice een jonge moeder Sofie Verschueren schreef een oproep tot hulp aan de minister.
‘U zegt dat allemaal om ons te beschermen, mevrouw de minister, maar u maakt mij bang en onzeker. En ik zou vooral graag van u weten, hoe ik dat dan precies allemaal moet doen.’ Voorlopig lukt het allemaal, omdat we maar één kindje hebben dat voltijds naar de kinderopvang kan gaan. Maar ik word soms ’s nachts badend in het zweet wakker, omdat ik me afvraag hoe we dat gaan doen als onze zoon – die ongelooflijk hard gewenst is en ons grote geluk – naar school zal gaan. Dus mevrouw De Coninck, kan u mij helpen? Want ik vraag mij echt af hoe ik we dat moeten oplossen. Hoe ik 21 dagen verlof moet rijmen met een kind? Hoe ik mijn schuldgevoel kan afbouwen? Want ik zou eigenlijk veel vaker bij mijn kind willen zijn, maar ik durf dat niet.’
Minister de Coninck reageerde hier.
Vrouwenvereniging Femma wil veel verder gaan en lanceert nu het voorstel voor een 30-urenwerkweek. ‘Als meer vrouwen voltijds moeten werken, moeten we een voltijdse werkweek terugbrengen tot minder uren,’ is de kern van het betoog van Femma.
Het ‘nieuwe voltijds’ biedt mogelijkheden om op een ontspannen manier langer te werken, loopbanen beter te herverdelen over de actieve levensjaren, aan mantelzorg en vrijwilligerswerk te doen, èn ervoor te zorgen dat mensen niet voortijdig opgebrand raken.’
Femma pleit verder voor een verplicht vaderschapsverlof van drie weken en een flexibeler verlofregeling waarbij vakantie ook in uren in plaats van enkel in dagen kan worden opgenomen.
Het voorstel is opmerkelijk in volle crisisperiode waarin werkgevers in heel Europa pleiten voor langer werken voor hetzelfde loon.
Lees hieronder het volledige voorstel van Femma. (EE)
Naar het ‘nieuwe voltijds’?
‘Meer vrouwen moeten voltijds werken’ , vindt minister Monica De Coninck. ‘En als vrouwen ervoor kiezen om deeltijds te werken, moeten ze minstens stilstaan bij de gevolgen ervan.’
Radiopresentatrice Sofie Verschueren vroeg de minister daarop in een open brief hoe tweeverdieners met kinderen in hemelsnaam hun leven moesten organiseren. De minister verwees naar de mogelijkheden van tijdskrediet – in de veronderstelling dat iedereen hiervoor de financiële ruimte heeft- en wees erop dat we in het leven ‘niet alles kunnen hebben’. Collega-ministers moeten meer investeren in kinderopvang en bedrijven moeten werken aan een ‘oudervriendelijk klimaat’. En mannen moeten ook hun duit in het combinatiezakje doen.
Ons lijkt het dat er een fundamenteler debat nodig is. Een over de positie van professionele arbeid in onze samenleving.
Hoogleraar Ingrid Robeyns (Erasmusuniversiteit Rotterdam) roept op tot een nieuw sociaal contract. Een sociaal contract dat professionele (betaalde) en sociale (onbetaalde) arbeid centraal stelt. Een contract dat mantelzorg, vrijwilligerswerk en het opvoeden van kinderen even maatschappelijk belangrijk acht als het betaald produceren van goederen en diensten.
Misschien moeten we in het kader van dit nieuwe sociaal contract de definitie van voltijdse arbeid wel herdefiniëren. Neem een ‘nieuwe voltijds’ dat draait rond 30 uren per week. Evenwichtiger combineren verzekerd. En het bevordert de gendergelijkheid. Het wordt dan meer ‘bon ton’ voor mannen om te zorgen, vrouwen krijgen eerlijker kansen om op professioneel vlak te concurreren met mannen. De mannelijke kostwinnerscarrière is niet meer het heersende model.
30 uren per week als ‘voltijds’ bestempelen en niet als ‘deeltijds’, maakt voor een promotie naar een leidinggevende functie veel uit. Het nieuwe voltijds zal ouders (lees: moeders) overigens minder naar langdurige verloven doen grijpen om het combineren te verlichten. Verlofstelsels die zelf overigens ook meer emancipatorisch kunnen worden ingevuld. Met een verplicht vaderschapsverlof van drie weken bijvoorbeeld. En met de mogelijkheid om verloven flexibeler (in uren, dagen en weken) op te nemen.
Het ‘nieuwe voltijds’ biedt mogelijkheden om op een ontspannen manier langer te werken, loopbanen beter te herverdelen over de actieve levensjaren, aan mantelzorg en vrijwilligerswerk te doen, èn ervoor te zorgen dat mensen niet voortijdig opgebrand raken.
Laten we het debat voeren.
Eva Brumagne, directeur Femma
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier