‘We kreunen onder de sociale kosten van tabak en alcohol, maar De Block luistert niet’

Aaron Ooms, voorzitter Jongsocialisten, over het ‘non-beleid’ van Maggie De Block: ‘Mogen wij jongeren nog de hoop koesteren dat wie aan de knoppen zit, ze ook wil gebruiken?’

Het ‘non-alcoholplan’ en ‘non-tabaksplan’ van minister van Volksgezondheid Maggie De Block zijn het laatste bewijs van haar onwil om haar beleidsdomein ernstig te nemen. In naam van ‘de vrijheid’ kiest ze steevast om niets te doen.

Dit terwijl intussen iedereen wel iemand kent die worstelt met een alcoholverslaving, terwijl iedereen wel iemand kent die bezweken is aan de gevolgen van tabak. We kreunen samen onder de sociale kosten die de gevolgen van tabak en alcohol met zich meebrengen. Daar zijn alle experten het over eens. Meer zelfs, het is wetenschappelijk onderbouwd.

De maatschappelijke gevolgen van alcoholverslavingen reiken bijvoorbeeld erg ver: er zijn de kosten op onze arbeidsmarkt door ziekteverzuim en verhoogde werkloosheid en de kosten die kanker, levercirose of maagbloedingen met zich meebrengen. Maar evengoed zorgt alcoholmisbruik voor een stevige verhoging van agressie, misdrijven en ongelukken in onze maatschappij. In landen met een preventief én restrictief alcoholbeleid ligt het gebruik lager en komen problemen minder frequent voor.

Maar neen, bij ons liever geen beleid omdat mevrouw De Block ‘geen zin heeft in nieuwe faillissementen’. Onze tankstations zouden wel eens kunnen failliet gaan omdat ze geen alcohol meer kunnen verkopen. Vandaar dat Frankrijk geen enkel tankstation kent. Ze is een liberaal in hart en nieren, dat wel, maar we gaan er geen halve meter mee vooruit.

Gooi bovenop het non-beleid ook nog het miljard dat ze bespaart in de gezondheidszorg, waardoor wijkgezondheidscentra de deuren moeten sluiten en geneesmiddelen – tot zelfs een eenvoudige neusspray – fors duurder worden, en je komt slechts tot één conclusie: dit komt niet goed. Alles om te besparen en te knippen, met nu ook onze volksgezondheid als nieuwste slachtoffer van het non-beleid.

Het debat van de voorbije weken over het tabaks- en alcoholplan is dan wel ondergesneeuwd door de verkiezingen in de Verenigde Staten, het is symptomatisch voor het beleid dat we nu al twee jaar ondergaan. Of beter, het gebrek eraan. Steeds weer bekwamen CD&V, Open Vld en N-VA zich erin om elkaars voorstellen met het scherpste mes te fileren en dan op te blazen. Steeds opnieuw met hetzelfde resultaat: geen beslissingen of in het beste geval slechte beslissingen. Of het nu gaat over een plan om alcoholmisbruik aan te pakken, een verslaving tegen te gaan, of om iedereen fair te laten bijdragen… steeds weer komt niks van de grond.

Twee jaar geleden werd deze regering gevormd met de intentie om keuzes te maken die onze samenleving vooruit zouden helpen. Maar ‘om de toekomst van onze kinderen te verzekeren’ krijgen we enkel een discours van angst en pessimisme voorgeschoteld, een discours van besparen en beknibbelen op alles wat ons dierbaar is.

Mogen wij jongeren op zijn minst nog de hoop koesteren dat diegenen die aan de knoppen zitten, ze ook willen gebruiken? Gezondheidszorg is een absolute kerntaak van de overheid die ook vandaag nog steeds voldoende uitdagingen stelt. Zo heeft 93% van onze meest kwetsbare medeburgers onvoldoende tot geen toegang tot zorg. Ze kunnen niet naar de dokter of tandarts door de administratieve rompslomp en de kostprijs. Dit vaststellen en tegelijk een besparing doorvoeren op de gezondheidszorg is niet meer dan slecht beleid.

Het niet aanpakken van destructieve verslavingen aan alcohol en sigaretten verwoest niet enkel levens maar weegt bijzonder zwaar op onze samenleving. Het is tijd om het non-beleid te begraven.