Vrije Tribune
Vrouwen kunnen alles! Ondanks alles
België daalt op de index van gendergelijkheid van plaats 19 naar plaats 24 en laat landen als de Filipijnen en Rwanda voor zich. Belinda Torres-Leclercq en Stefanie De Bock, covoorzitsters Jong Groen: ‘Stop met te zeggen dat het gaat om vrije wil, de cijfers spreken u tegen.’
Een uitgebreide begroting hebben we nog niet, maar de eerste maatregelen kondigden zich al aan. Het is nu al duidelijk dat ze alles behalve rechtvaardig zal zijn. Alweer worden grote vermogens gespaard en van u en ons inspanningen gevraagd. Bovendien bevat ze wederom maatregelen die vrouwen raken.
Want naast de jongeren en de langdurig zieken, zijn ook zij nog maar eens de dupe van het beleid. Na eerdere beslissingen om te besparen op de inkomensgarantie-uitkering (een uitkering die deeltijds werkenden behoedt voor armoede) en de structurele onderfinanciering van de Dienst voor Alimentatievordering niet aan te pakken, komt er bijvoorbeeld ook een striktere pensioenregeling, waarbij men minstens 46 jaar zal moeten werken om een volwaardig pensioen te krijgen. Er wordt bespaard op de laagste pensioenen, terwijl minister van Pensioenen Bacquelaine aankondigt dat het wel eens tijd is om de hoogste pensioenen een extraatje te geven. Elk van die maatregelen treft vrouwen harder dan mannen.
Hoewel we onszelf graag profileren als land waar mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn – denk maar aan de heisa rond de boerkini – is er helaas nog een hele lange weg te gaan.
Waarom, horen we u denken? Hoewel we onszelf graag profileren als land waar mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn – denk maar aan de heisa rond de boerkini – is er helaas nog een hele lange weg te gaan. Ondanks de reeds jarenlange geleidelijke daling van de loonkloof, werkten vrouwen vorig jaar precies 2 maanden en 13 dagen langer om hetzelfde loon te krijgen dan hun mannelijke tegenhangers.
Dat komt deels omdat veel meer vrouwen deeltijds werken. Zo’n 41% van de vrouwelijke loontrekkenden in de privésector werken deeltijds ten opzichte van slechts 9% van de mannelijke loontrekkenden. ‘Ze doen dat uit vrije wil!’ zult u denken. Niets is minder waar; meer dan de helft geeft aan dat ze dit om werk en privé te kunnen combineren, terwijl dit bij mannen slechts 23% is. Vrouwen nemen dus nog steeds een grotere zorgverantwoordelijkheid op in het huishouden dan mannen. Bovendien is het ook vaak geen vrijwillige keuze: uit onderzoek (bron: persdossier Zij-kant) blijkt dat slechts 8,5% van de vrouwelijke ondervraagden die deeltijds werken aangeven geen voltijdse job te willen.
En het is net daar dat jullie, Charles, Kris, Jan en Alexander, eraan te pas komen. We roepen jullie op om eens out of the box te denken. Neem positieve maatregelen die toelaten dat vrouwen uit die vastgeroeste rolpatronen kunnen komen. Denk bijvoorbeeld eens na over een 30-urenweek, iets waar verschillende vrouwenorganisaties al voorstellen over formuleerden. Studies wijzen uit dat je door vijf dagen per week zes uur te werken niet alleen productiever en gemotiveerder te werk gaat, maar ook dat de balans werk-gezin haalbaarder wordt voor iedereen. Kortom, bij zulke voorstellen wint iedereen: ouders, kinderen, werknemer en werkgever.
Stop met te zeggen dat het gaat om vrije wil, de cijfers spreken u tegen. Wij vrouwen willen én kunnen meer. Hoe zorgen we ervoor dat zij die willen het ook effectief kunnen?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier