Ferdinand V. werd in 2003 veroordeeld tot tien jaar cel als pedofiel. Vorig jaar kwam hij vrij, maar herviel al in de slechte oude gewoontes. De man besliste immers zijn straf tot de laatste dag uit te zitten, om zo geen voorwaarden opgelegd te krijgen.
De intussen 77-jarige Ferdinand V. werd in 2003 door de politie opgepakt omwille van zijn betrokkenheid bij een grootschalig netwerk van kindermisbruik. De man was immers de spilfiguur in een erg gesloten familie, die de kinderen van familieleden misbruikte. Volgens de politie was hij mee verantwoordelijk voor het misbruiken en verkrachten van acht kinderen uit de eigen familie.
De rechter in Turnhout veroordeelde de man toen tot een celstraf van tien jaar, die Ferdinand besliste uit te zitten tot de allerlaatste dag. Als hij een aanvraag tot eerder voorwaardelijk vrijkomen zou indienen, zou hij zich moeten houden aan een lange lijst richtlijnen van het gerecht, en dat weigerde hij. Zo kan de strafuitvoeringsrechtbank pedofielen die eerder de gevangenis willen verlaten verplichten om therapie te volgen of zich te laten opvolgen door een justitie-assistent. Bovendien krijgen de veroordeelden dan vaak een contactverbod opgelegd, om alle confrontaties met de slachtoffers te vermijden. Ferdinand moest zich hier dus na zijn vrijlating niet aan houden.
Hervallen
De man vergreep zich intussen aan een meerderjarige vrouw met een mentale beperking en een meisje van 14 jaar. Door de Turnhoutse rechter werd hij opnieuw veroordeeld tot een celstraf van acht jaar. Na het uitzitten van zijn straf moet hij zich nog tien jaar ter beschikking stellen van de strafuitvoeringsrechtbank, die hem mogelijk voorwaarden of sancties kan opleggen.
Seksdelinquenten die ervoor kiezen om al hun jaren in de gevangenis uit te zitten, hoeven zich dus niet te laten behandelen en riskeren dus erg snel te hervallen. “Die groep geniet van hun seksuele beleving, en ze hebben niet het gevoel dat ze daarvan af willen”, zegt gerechtspsychiater Paul Cosyns in het Nieuwsblad en de Concentra-kranten. “Ze kiezen er dus voor om hun straf tot op het einde uit te zitten, liever dan dat ze vastgepind worden op therapeuten.”
Gedwongen therapie
“In de Verenigde Staten bestaat bijvoorbeeld een systeem waarbij delinquenten gedwongen worden tot therapie. Al stel ik me daarbij wel de vraag in welke mate dat niet in strijd is met de mensenrechten”, dixit Cosyns. “Je moet beseffen dat de geaardheid van zo iemand niet verdwijnt door jaren in de cel te zitten. In de jaren 80 werden de celstraffen voor verkrachter verlengd, maar uit onderzoek bleek nadien dat er daarom niet minder recidivisten waren.”
Cosyns stelt wel dat er centra voor geestelijke gezondheidszorg zijn die zich specialiseren in misdadigers van zedenmisdrijven. “Maar ze kunnen er niet toe gedwongen worden.” (EA)
