De Walen hebben na Sandra Kim eindelijk weer iemand om trots op te zijn. Dankzij het verzet van hun minister-president weet heel de wereld nu waar Wallonië ligt.
Walen hebben een negatief zelfbeeld, toch wat hun Waalse regionale identiteit betreft. Ze hadden de voorbije decennia ook weinig om op prat te gaan. Fabriekssluitingen en massale werkloosheid, vooral in deprimerende streken als de Borinage, bepalen het beeld van Wallonië. In vergelijkende Europese statistieken bengelt Wallonië steevast aan het staartje.
Maar vandaag heeft Wallonië een nieuwe bron van trots. Een eigen superheld genaamd ‘Magnettix’, ‘Supermagnetto’ of ‘Saint-Paul de Charleroi’, al naargelang de inspiratiebron van de krantencommentator. Ook al lijkt het vrijhandelsverdrag CETA van de afgrond gered en oogt de buit die Wallonië binnenhaalde – een aantal toezeggingen in een aanvullende tekst – misschien wat mager, heel de wereld weet dankzij het taaie verzet van minister-president Paul Magnette (PS) waar Wallonië ligt. Hij vocht voor een nobele zaak, vinden de Walen. De strijd ‘democratie versus multinationals’ kreeg de steun van 70 procent van de Walen. Niet verwonderlijk, gezien de manier waarop grootbedrijven de afgelopen decennia in Wallonië hebben huisgehouden.
Het Waalse gevoel van eigenwaarde heeft ook een flinke boost gekregen. ‘Ik heb me niet meer zo trots gevoeld sinds Sandra Kim het Eurovisiesongfestival won’, grapte een commentator op de radio, maar hij raakte wel een gevoelige snaar. Magnette heeft Wallonië op de kaart gezet, en op een slimme manier. De notie van verzet resoneert immers sterk in het Waalse collectieve bewustzijn. ‘La Wallonie, terre de résistance’ heeft de voorbije weken niet alleen aan Canada en Europa de tanden laten zien, Wallonië heeft ook de door de Vlamingen gedomineerde federale regering doen plooien. Het Waals Parlement, doorgaans ook door de Walen zelf weggezet als een provincialistisch bastion en een veredelde gemeenteraad, was heel even het epicentrum van het democratische protest tegen de blinde mondialisering. Parlementsvoorzitter André Antoine (cdH) maakte zich bij zijn aantreden weinig illusies over zijn ceremoniële, saaie politieke functie. Maar hij had zich voorgenomen om het Waals Parlement naar een hoger niveau te tillen en ‘de wereld in de hoofden van de Walen’ te krijgen. Hij slaagde met vlag en wimpel: de Walen zitten nu zelfs in de hoofden van de wereldleiders.
Wat men ook van Magnette-de-politicus mag vinden, hij heeft met zijn optreden de Walen een uitstekende dienst bewezen.
Han Renard
De strijd ‘democratie versus multinationals’ van Paul Magnette kreeg de steun van 70 procent van de Walen.
