‘Socialist zijn, dat is niets om ons voor te schamen – dat is iets om trots op te zijn’

De gloriedagen van het socialisme liggen ver in het verleden, en alles lijkt tegenwoordig ‘de schuld van de sossen’ te zijn. Maar ‘socialisme is vandaag meer dan ooit nodig,’ schrijft Vlaams Parlementslid Kurt De Loor (SP.A).

Wie vandaag in Vlaamse velden en wegen hardop durft zeggen dat hij socialist is, krijgt vreemde blikken toegeworpen. Die blikken zijn niet altijd even makkelijk te kaderen: argwaan (de blijf-met-je-handen-uit-mijn-zakken-blik), afkeer (de alles-is-de-schuld-van-de-sossen-blik) of eerder medelijden (de socialisten-zijn-de-panda’s-van-de-politiek-en-ik-heb-er-net-eentje-gezien-blik). Eén ding moeten we rechts nageven: het is erin geslaagd om socialisten in een conservatief hokje te duwen. Daar hebben we zelf ook schuld aan. We hebben het socialisme de voorbije jaren misschien te weinig smoel gegeven.

Socialist zijn, dat is niets om ons voor te schamen – dat is iets om trots op te zijn.

Socialisme conservatief? Niets is minder waar. Het waren steeds de socialisten die voor vernieuwing zorgden. Op elk kantelpunt in de geschiedenis van dit land en de wereld waren het de socialisten die de kar duwden. Het was socialist Achiel van Acker die na de Tweede Wereldoorlog onze sociale zekerheid uit de grond stampte, een sociale zekerheid waar veel landen vandaag nog een puntje aan kunnen zuigen. Als dat de schuld is van de sossen, dan steek ik met plezier mijn hand op.

Wie denkt dat socialisme passé is, wie gelooft dat er vandaag niet meer moet gevochten worden voor onze sociale zekerheid en dat er geen nieuwe antwoorden moeten komen op de uitdagingen van vandaag, zit er lelijk naast. Als OCMW-voorzitter in een vrij bemiddelde stad zie ik elke dag hoe het rechtse beleid van deze Vlaamse en federale regeringen meer en meer slachtoffers maken. Met de btw-verhoging op gas en elektriciteit. Met het afschaffen van de gratis kilowattuur elektriciteit of de 15 kubieke meter water. Met het optrekken van de huurwaarborg. Conclusie: tientallen nieuwe dossiers op onze sociale dienst – per week. Stuk voor stuk doorsnee-gezinnen, vaak zelfs tweeverdieners, die nog nooit een voet in een OCMW moesten zetten, tot het rechtse beleid hen verplichtte.

Het aantal mensen dat moet rondkomen met een leefloon zit op recordpeil, een leefloon dat nota bene volstrekt onvoldoende is om te overleven. De Voedselbanken verdeelden vorig jaar 32 miljoen maaltijden – ook dat is een triest record. Eén op de vijf kinderen in dit land groeit op in armoede. Eén op de vijf. Een ziekenhuisbed wordt stilaan onbetaalbaar. Vooral de ereloonsupplementen van de artsen doen de factuur oplopen. Niemand schrikt ondertussen nog bij racistische uitspraken, zelfs niet als ze uit de mond van onze beleidsvoerders komen, het lijkt bon ton geworden. Mag het even?

Rechts is erin geslaagd om socialisten in een conservatief hokje te duwen

Drie op de vier Vlaamse ouderen kan vandaag zijn rusthuisfactuur niet betalen en moet aankloppen bij zijn kinderen of bij het OCMW. Dat zijn er meer dan ooit tevoren. De aandeelhouders van diezelfde rusthuizen strijken wel elk jaar hogere winsten op. Hoeveel Pano-reportages zijn er nodig om deze regering en onze samenleving wakker te schudden? Hoeveel bewijzen zijn er nodig om aan te tonen dat privatisering en commercialisering in de zorg een ronduit slecht idee zijn? Wie niet inziet dat deze situatie compleet onhoudbaar is geworden, is ziende blind. We slikken allemaal samen steeds meer antidepressiva, mensen kreunen onder de combinatie werk-privé tot ze breken. Willen we echt een samenleving waar mensen zich op pillen van interimjob over flexi-job naar een mini-job slepen?

We hebben nood aan nieuwe recepten om die uitdagingen te tackelen. We hebben die ook in huis. Die nieuwe recepten zullen solidair zijn, anders komen we nog meer in een samenleving met twee snelheden terecht, waar enkel mensen met een dikke portefeuille hun energiefactuur kunnen betalen en recht hebben op een zorgeloze oude dag of een doktersbezoek. Socialisme is vandaag meer dan ooit nodig. Laat rechts maar smalend doen over de ‘sossen’, laat ze ons maar in hokjes steken en laat de gazetten maar schrijven. Als OCMW-voorzitter sta ik elke dag met mijn beide voeten in de realiteit en voel ik dat er vandaag meer dan ooit nood is aan solidaire recepten, aan meer socialisme. Simpel: voetjes op de grond, keihard werken en er vol voor gaan. Daar zijn we goed in. Dat hebben we de afgelopen jaren bewezen. Het Vilvoordse deradicaliseringsbeleid schopte het tot schoolvoorbeeld in het Witte Huis, Gent is pionier op het vlak van stedenbeleid en mobiliteit, Kortrijk loopt op kop met zijn sociaal beleid en armoedebestrijding, het Zottegems seniorenbeleid is van Champions League-niveau. Waar socialisten beleid voeren, maken ze het verschil. Van Lommel tot Oostende.

Het is een cruciaal jaar. De lokale verkiezingen staan voor de deur, het politieke niveau waar mensen het meest vertrouwen in hebben. Als ik rondkijk in mijn partij dan weet ik dat we het kunnen, want we hebben de mensen en de ideeën. Ik voel de gretigheid en het optimisme. Socialist zijn, dat is niets om ons voor te schamen, dat is iets om trots op te zijn.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content