Op een gemiddeld loon wordt in ons land 50 procent belastingen betaald. N-VA wil die belastingen verlagen tot 40 procent, zo blijkt uit de congresteksten voor de volgende verkiezingen.
1. ‘Belasting op loon moet omlaag tot 40 procent’
N-VA wil de belasting op het gemiddelde loon verlagen tot 40 procent. Dat bleek bij de voorstelling van de congresteksten die moeten leiden tot het verkiezingsprogramma voor volgend jaar. Op dit moment valt het gemiddelde loon nog in de schijf van 50 procent. De partij stelt ook voor om de overheidsuitgaven na de verkiezingen voor enkele jaren te bevriezen.
2. ‘Vlaanderen moet zelf belastingen innen’
De partij wil de inning van de belastingen bijna volledig naar de deelstaten verschuiven. Enkel de verantwoordelijkheid over BTW en accijnzen blijft op het federale niveau. Onmiddellijk na de verkiezingen wordt het geheel van de overheidsuitgaven – federaal, deelstaten en lokale overheden – bevroren tot minstens 2016. Dat is volgens N-VA de enige manier waarop de begrotingsdoelstellingen die Europa oplegt nog kunnen worden gehaald.
3. Automatische loonindexering moet worden afgeschaft
N-VA wil wel af van de automatische loonindexering. “Dat systeem wordt vervangen door loonakkoorden die elke twee jaar worden afgesloten op sectorniveau”, maakt Jambon duidelijk. Woensdag stelt N-VA het tweede luik van de congresteksten voor. Daarin zal de partij onder meer haar langverwachte oplossing voor Brussel voorstellen.
N-VA wil de overheidsuitgaven bevriezen, de fiscaliteit fors vereenvoudigen en aan gemeenschapsvorming door een lik-op-stukbeleid te voeren en van asiel en migratie een positief verhaal te maken. Dat bleek uit de voorstelling van een eerste congrestekst.
‘Mijn buikgevoel zegt me iets anders dan de analyses die ik in de krant lees: ‘de kiezer’ komt mij niet vragen naar mijn carrièreplannen. Wel naar wat hier vandaag gezegd werd.’ N-VA-voorzitter Bart De Wever is klaar en duidelijk: hij voelt zich niet opgejaagd door de ‘incidentjes’ binnen zijn partij, zegt hij aan Knack.be. Op de voorstelling van ‘Welvaart en welzijn’, de eerste van twee congresteksten, klinkt het dat N-VA zich vasthoudt aan een al lang vastgelegde strategie. N-VA wil het confederale België er weer bovenop helpen door voor enkele jaren de overheidsuitgaven te bevriezen, de fiscaliteit onder handen te nemen en aan gemeenschapsvorming te doen middels een lik-op-stukbeleid inzake veiligheid en van migratie en asiel opnieuw een positief verhaal te maken.
Congresvoorzitter Ben Weyts maakt meteen duidelijk waar N-VA voor staat: ‘Wij hebben een toekomstperspectief dat contrasteert met het fatalisme van de regeringspartijen. Wij willen wel nog vooruit, waar zij willen werken met le faissable, waar zij een Di Rupo II willen.’ Het antwoord op dat fatalisme is samen te vatten in een woord: confederalisme. En meteen volgt ook wat confederalisme dan wel betekent voor de N-VA: ‘Dat staat voor opnieuw willen vooruitgaan. Dat staat voor samen beslissen wat we samen willen doen.’ En dan volgt de nieuwe slogan: ‘Verandering voor vooruitgang.’
Volgens Weyts is die verandering nodig omdat België niet genoeg teruggeeft. Niet voor de ‘hoge federale belastingen’, niet voor de ‘vele sociale bijdragen’ en niet voor wie ‘de nek uitsteekt’. Ondernemers zitten in een onzeker financieel klimaat en de sociale zekerheid is noch sociaal, noch zeker. ‘Veel Vlamingen hebben het gevoel dat de sociale zekerheid niet meer van henzelf is, maar van een ander.’
Communautaire rust door een ‘2 + 1’-confederalisme
Tegenover die inertie, plaatst N-VA de confederale logica. Die staat voor drie basisprincipes: ‘Het beleid moet dichter bij de burger staan. De overheid moet slanker, transparanter, efficiënter en dus goedkoper.’ Verrassend derde principe zien de Vlaams-nationalisten in ‘communautaire rust’: ‘De grootste voorstanders van de zesde staatshervorming zijn nu al bezig met de zevende. Dat bewijst dat de staatshervormingen een perpetuum mobile zijn, die geen rust opleveren.’
Die rust moet komen van een ‘2 + 1’-confederalisme. De confederatie België blijft bevoegd voor toegewezen bevoegdheden, die op vrijwillige basis worden afgesproken, ‘omdat we daar allemaal beter van worden’. Vlaanderen en Wallonië krijgen persoons- en grondgebonden bevoegdheden en de Regio Brussel-Hoofdstad (de + 1) tenslotte enkel grondgebonden bevoegdheden.
Verantwoordelijkheid belonen en gemeenschap vormen
De eerste van de twee congresteksten, ‘Welvaart en welzijn’, beslaat twee elementen: enerzijds verantwoordelijkheid belonen en anderzijds gemeenschap vormen. Onder dat eerste valt fiscaliteit, sociale zekerheid en werken en ondernemen. De gemeenschap vormen gebeurt in de departementen veiligheid, energie, migratie, onderwijs, mobiliteit, milieu en cultuur.
Volgens N-VA-ondervoorzitter Weyts loont werken in België niet. ‘De kloof groeit met onze buurlanden wat belastingdruk en loonkostenhandicap betreft. Daarmee vreten we onze concurrentiekracht weg. Ondernemen wordt dan ook ontmoedigd in dit land.’
Moessennorm: overheidsuitgaven bevriezen
Fractieleider in de Kamer Jan Jambon licht het N-VA-antwoord op Weyts’ analyse van het probleem toe. Belangrijk punt is de zogenaamde Moesennorm: voor enkele jaren de uitgaven op alle bestuursniveaus bevriezen, ’tot de overheidsfinanciën aangezuiverd zijn’. Binnen dat vastgelegd budget mag wel met accenten geschoven worden, zegt Jambon. ‘Zolang het maximumbudget niet overschreden wordt.’
Verder wil N-VA vooral de bestaande (fiscale) structuren vereenvoudigen. Qua belastingen wil de N-VA in een eerste fase de 45%-schijf wegwerken: wie vandaag in die schijf valt, moet terugvallen naar de 40%-schijf. In een tweede fase wordt de grens om in de hoogste schijf van 50% te vallen, verlegd van een jaarinkomen van 35.000 euro naar een jaarinkomen van 50.000 euro. Jambon: ‘Van deze maatregelen zullen alle mensen profiteren wiens loon lager is dan het gemiddelde inkomen.’
Korf en fiscaal pact
Verdere vereenvoudiging die Jambon voorstelde is alle aftrekposten, zoals de dienstencheques en het pensioensparen, in een zogenaamde korf samenbrengen. ‘In plaats van op elke aftrekpost afzonderlijk een plafond in te stellen, leggen we het plafond op die korf. Zo krijgt de belastingbetaler meer vrijheid. Een startend gezin kan maximaal de hypotheek op het huis afschrijven. Eenmaal dat is afbetaald, kan het pensioensparen zwaarder afgetrokken worden.’
Ander groot plan is een zogenaamd fiscaal pact. Volgens Jambon moet de overheid dat afsluiten met de werkgevers, om zo de fiscale onzekerheid van vandaag weg te werken. ‘Sluit zo’n fiscaal pact af voor bijvoorbeeld vijf jaar. Dat betekent dat investeerders voor vijf jaar van die onzekerheid af zijn. Daarmee creëer je een zeker fiscaal regime.’ In dezelfde lijn ligt zijn voorstel om op sectoraal niveau ‘all-in akkoorden’ af te sluiten, die voor twee jaar geldig zijn. ‘Hebben de werkgevers of vakbonden echter goede argumenten om zo’n akkoord niet te sluiten, dan kunnen ze voor een opt-out clausule kiezen.’
Opnieuw ‘hun’ sociale zekerheid
Wat de sociale zekerheid betreft, ziet N-VA het probleem dat ‘veel mensen er niet meer hun sociale zekerheid meer in herkennen.’ De onbeperkte werkloosheidsuitkeringen activeren niet voldoende, kaart Jan Spooren, sociale zekerheidsexpert van N-VA, aan. Het ‘one size fits all‘-beleid van België, fits nobody, vult Weyts aan. Volgens Spooren wil N-VA van sociale zekerheid ‘opnieuw een positief verhaal’ maken. ‘Zodat de mensen de sociale zekerheid opnieuw als de hunne beschouwen.’
De kern van Spoorens verhaal is dat vandaag teveel gekeken wordt naar het verleden van iemand die in een werkloosheids- of invaliditeitsstatuut zit. ‘Een pianist die zijn vinger verliest, zal inderdaad geen piano meer kunnen spelen,’ zegt hij aan Knack.be. ‘Maar misschien wel muziekleraar worden, of zelfs – om een extreem voorbeeld te geven – truckchauffeur.’ Het is belangrijk dat mensen aan de slag blijven, aldus Spooren, volgens wie we veel harder moeten geloven in de capaciteiten van mensen om zich bij te scholen: ‘Ook in een kenniseconomie is plaats voor ongeschoolde arbeiders. Om te werken in de poetsbranche moet je niet gestudeerd hebben, en toch moeten we mensen importeren om er in te werken.’ Spooren stelt het Werkhuis voor, een integratie van alle diensten die nu ‘versnipperd’ instaan voor het activeren, opleiden en vormen van werklozen en invaliden en voor hun uitkering en de controle erop.
N-VA wil de band versterken tussen wie bijdraagt aan het systeem en het systeem zelf, zegt woordvoerder Joachim Pohlmann. Hij heeft het over een rugzak: ‘Wat de werknemer daarin verzameld, krijgt hij aan het einde van de rit terug.’ De partij wil zo de eerste pensioenpijler fors verstevigen.
Wie geen werk heeft, zou volgens het N-VA-systeem maximaal 3 jaar in een uitkeringsstelsel kunnen zitten. Wie zijn of haar werk verliest kan, al naargelang het aantal gewerkte jaren, gedurende twee jaar een werkloosheidsuitkering krijgen – die hoger ligt dan vandaag het geval is. Gedurende die periode wil de N-VA een intensieve begeleiding. Wie na die twee jaar nog geen werk heeft, kan nog een jaar een – dalende – uitkering ontvangen, onder een activeringsbeleid. Pas als dat stadium onverrichter zake is doorlopen, komt iemand in de sociale bijstand terecht, en volgt een leefloon.
Gemeenschapsvorming
Laatste luik van deze eerste tekst is tenslotte de gemeenschapsvorming. Asiel en migratie, mobiliteit en milieu, … Ook daar wil N-VA fors een ander geluid laten klinken. Asiel moet er weer zijn voor wie het nodig heeft, hij of zij die vervolgd wordt of het slachtoffer van oorlog dreigt te worden. ‘Een positief verhaal qua solidariteit,’ aldus Kamerlid Lies Jans. Migratie moet dan weer focussen op arbeids- en kennismigratie. ‘Dan krijgen we daar een positief verhaal qua economie.’ Economische vluchtelingen moeten dus via migratie passeren, en niet meer via asiel. ‘We moeten de mensen geen blaasjes wijsmaken. Als ze hier geen toekomst hebben, moeten we hen die ook niet voorhouden.’
N-VA ziet in het mobiliteitsdossier nog ruimte voor privatiseringen, ook in het personenvervoer. Inzake veiligheid wil de partij inzetten om een ommezwaai van een beleid van strafvermindering naar een beleid van strafuitvoering. ‘Een lik-op-stuk’-beleid dat het slachtoffer weer centraal zet.’ In het energie-debat trekt N-VA resoluut de kaart van de duurzaamheid, klinkt het. Daarbij hoort een kernuitstap, maar wel pas tegen 2065, wat een realistischer doel is volgens de Vlaams-nationalisten.
Woensdag stelt N-VA de tweede congresttekst voor: ‘De toekomst van zes miljoen Vlamingen in België, Europa en de wereld’.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier