‘Met deze PS zijn enkel belastingverhogingen een optie’

‘Met deze PS zijn enkel belastingverhogingen een optie.’ Dat besluit Trends-hoofdredacteur Johan Van Overtveldt na het PS-congres.

Tijdens het PS-congres dit weekend profileerde de nieuwe voorzitter Paul Magnette zich als zeer strijdbaar. ‘We zullen een belasting op de grote vermogens voorstellen. Tachtig procent van de Belgen wil dat. We willen een minimumbelasting voor bedrijven die geen belastingen betalen omdat ze gebruik maken van de notionele interestaftrek.’ Magnette floot ook de begrotingseisen van Europa terug.

Wat betekent dit voor de regering-Di Rupo die nog een jaar kan of moet besturen voor er alweer federale verkiezingen zijn? Drie vragen aan Johan Van Overtveldt, hoofdredacteur van Trends.

PS-voorzitter Magnette blijft bij zijn eis voor een vermogensbelasting en een minimumbelasting voor bedrijven die gebruik maken van de notionele interestaftrek, twee voorstellen die door de regering al herhaaldelijk naar de prullenmand verwezen zijn. Is dat te herleiden tot een boodschap voor de eigen achterban van een nieuwe en strijdbare voorzitter?

Johan Van Overteldt: Er kan weinig twijfel over bestaan dat Paul Magnette gisteren de verkiezingscampagne van zijn PS naar de moeder aller verkiezingen van volgende lente heeft ingezet. Dat diende fors en met veel branie te gebeuren want de PS ziet er in de peilingen niet zo best uit.

Er is duidelijk gekozen voor een simpele boodschap naar de achterban toe: de rijken moeten betalen, geen verdere besparingen en een ander Europa. De PS profileert zich met dit alles hoe langer hoe eenzijdiger. De aanpak zoals gisteren door Magnette in zijn sixpack gelanceerd, komt er eigenlijk op neer dat de PS twee dingen wil, namelijk meer belastingen en meer schuld.

De oploop aan schuld moet wel in Europese context gedragen worden, wat wil zeggen dat de PS er van uitgaat dat sterke landen als vooral Duitsland zich maar blind collegiaal moeten opstellen. Keep on dreaming.

De PS blijft inderdaad met een grote hardnekkigheid belastingverhogingen nastreven die binnen Di Rupo I al diverse malen afgewezen werden. Vooral de Vlaamse partijen zijn dan ook gewaarschuwd: ze gaan die eisen (NIA, minimumbelasting voor bedrijven, …) opnieuw voor hun voeten geworpen krijgen.

Hopelijk ketsen ze die dan opnieuw af en blijven ze ook de PS confronteren met zaken die de PS dan weer onbespreekbaar acht als de index, ernstige pensioenhervormingen en verdere herstructurering van de arbeidsmarkten. Dit klinkt niet constructief maar helaas komt het er nu vooral op aan de grootste absurditeiten uit het PS-eisenpakket tegen te houden.

De PS weigert de begrotingseisen van Europa te aanvaarden. Magnette looft Di Rupo omdat hij de EU kon overtuigen dat ons land minder moet besparen. ‘Het eerste barstje in de absurde saneringspolitiek van Europa.’ Vraagt Europa te veel van ons land? Johan Van Overtveldt: Neen, Europa vraagt niet te veel van ons. Het feit dat men ons, en andere EU-lidstaten, voortdurend vastpint op concrete cijfertjes inzake jaarlijkse begrotingstekorten heeft inderdaad economisch iets absurds maar is wel de enige manier om politici bij de les te houden.

Het verleden bewijst overduidelijk dat politici voortdurend neigen naar een zekere onverantwoordelijkheid inzake beheer van de publieke financiën. Politici die moeten verkozen of herverkozen worden, willen spenderen en uitdelen, niet besparen. Deze link tussen budgettaire realiteit en politieke realiteit wordt al te vaak uit het oog verloren. Bij een schuldgraad die terug boven de 100% van het BBP begint uit te klimmen, is het gewoon absurd de saneringspolitiek die Europa vraagt aan België “absurd” te noemen.

We zadelen toekomstige generaties op met een rekening die niet van de poes is, niet in het minst omdat de belastingdruk in België nu al torenhoog is. Bovendien zijn wij een kleine en zeer open economie. Voor de economische groei is in een land als België de internationale concurrentiepositie erg belangrijk. Anders uitgedrukt: een ernstige correctie van de internationale concurrentiehandicap die vandaag speelt op het vlak van arbeids- en energiekosten zal ons méér groei opleveren dan dat saneren volgens het door Europa uitgetekende traject ons aan groei kost.

De grootste dienst die de regeringen in dit land aan de groei en dus aan de toestand van de publieke financiën kunnen bewijzen, is ernstig werk maken van een afbouw van onze concurrentiehandicaps.

Tijdens het congres bleek dat de PS duidelijk al in verkiezingsmodus zit. De partij profileert zich uitdrukkelijk links. Heeft dat nog gevolgen voor de regering in de aanloop naar de verkiezingen van 2014?

Johan Van Overtveldt: Zelfs als we er mee rekening houden dat een stuk van de retoriek gisteren door de PS-tenoren gehanteerd op het Congres louter als voer voor de eigen achterban dient beschouwd te worden, dan blijven er nog voldoende redenen om toch wat ongerust te worden over wat Di Rupo I nog allemaal gaat uitrichten in de haar resterende maanden. Zeker als het economische onweer blijft hangen, zal de begroting van 2013 nog serieus moeten bijgesteld worden om een forse verslechtering van het begrotingstekort zoals al meegemaakt in 2012 te voorkomen.

Met deze PS zijn duidelijk enkel belastingverhogingen een reële optie voor de regering. Hetzelfde geldt voor de opmaak van de begroting voor 2014 die sowieso al in een electoraal broeierige sfeer zal moeten in elkaar gestoken worden. De begroting van 2014 gaat van cruciaal belang zijn daar het risico zeer reëel is dat we na de verkiezingen van 2014 terug voor lange tijd in een federale stoelendans rond de regeringsvorming terechtkomen.

Zoals we eerder hier al melden, is men ook bij de Europese Commissie zeer bezorgd over die eventualiteit. Een zwalpende begroting 2014 kan ons niet één maar twee of zelfs meer jaren kosten in termen van gezondmaking van de publieke financiën. Men kan niet onder de indruk uit dat de PS niet echt wakker ligt van dit soort van perspectieven. (EE)