Het gaat niet goed met het wiskundeonderwijs in Vlaanderen. Nu zelfs studenten uit sterke aso-richtingen aan de universiteit over wiskunde struikelen, luidt professor Ann Dooms de noodklok. ‘Pure wiskunde is de bron van alles. Als Vlaanderen die laat opdrogen komt straks onze innovatie in het gedrang.’
Het schooljaar loopt op zijn einde. Nog één examenreeks en de lichting 1999-2000 is klaar om uit te stromen, grotendeels richting hoger onderwijs. Vooral in de aso-richtingen, met veel wiskunde en wetenschappen, slaat de keuzestress toe. Talen, rechten, economie of, waarom niet, filosofie of filmschool? Voor de cognitieve elite staan alle deuren open, maar vaak trekt ze de bètalijn door: dit zijn de meisjes en jongens die geneeskunde of ingenieurs- en andere wetenschappen gaan studeren.
Voor die jonge mensen heeft Ann Dooms, professor digitale wiskunde aan de Vrije Universiteit Brussel, verontrustend nieuws: velen onder hen zijn niet klaar voor de sprong naar de wetenschapsfaculteit. De voornaamste oorzaak? Het ondermaatse wiskundeonderwijs in heel wat Vlaamse scholen. Die bewering lijkt in tegenspraak met het jongste PISA-onderzoek van de OESO, dat dateert van 2015. Hun prestatie voor ‘wiskundige geletterdheid’ levert Vlaamse scholieren een top 10-ranking op. En het aantal Vlaamse toppresteerders bedraagt nog altijd het dubbele van het OESO-gemiddelde. ‘Dat lijkt allemaal positief’, zegt Dooms. ‘Tot je naar de trends kijkt.’
Dooms: ‘Sinds 2003 neemt de wiskundige geletterdheid in Vlaanderen af, ook die van onze toppresteerders. Met een verlies van 32 punten horen we zelfs bij de slechtste leerlingen van de klas. Je kunt dat niet wegwuiven door de PISA-methodologie te bekritiseren. We merken het zelf aan de universiteit. Vooral in polyvalente opleidingen zoals chemie, biologie en computerwetenschappen, waarin wiskunde een belangrijke steunwetenschap is. Vroeger hadden studenten uit een sterke aso-richting daar weinig of geen moeite mee, tegenwoordig is wiskunde een struikelblok.’
