‘Het wordt hoog tijd om een anti-belastingspartij op te richten’

In deze bijdrage voor het Schaduwparlement van Knack.be neemt Jean-Marie Dedecker de hoge belastingdruk in ons land in het vizier.

‘De kunst van belastingen heffen bestaat erin de gans zo te plukken dat je veel pluimen en weinig gesis krijgt.’ Deze uitspraak van Jean Baptiste Colbert, de vader van het mercantilisme, is drie eeuwen oud maar nog even actueel. Als adviseur van Lodewijk XIV stimuleerde hij zogezegd de economie met een overvloedige reeks reglementen en een verstikkend staatstoezicht om ze daarna effectief en efficiënt leeg te zuigen en zo de schatkist te vullen. Een beetje zoals de boer die zijn koeien met liefde vetmest om ze dan leeggemolken en harteloos naar de slachtbank te voeren.

Na de zonnekoning niets nieuws onder de zon, behalve dan dat, wie zijn rijkdom etaleert, moet vrezen dat er straks een meute langskomt waarna zijn hoofd in het mandje terechtkomt. Om zoveel mogelijk gesis te vermijden is het opvallend dat we nu al maandenlang gemasseerd en gehersenspoeld worden met de mantra van de vermogens(winst)belasting. We leven in een landje waar de inkomensongelijkheid het kleinst is van de hele wereld.

Velen hebben het boek van Thomas Piketty onder de arm, maar weinigen onder de knie. Toch worden we dagelijks overspoeld met statistieken over klassentegenstellingen, gevoed door syndicaal of politiek eigenbelang. Alle vormen van windowdressing zijn gepardonneerd. Het plat populistisch Stevaert-discours over “Dikke Legumes” als rancuneleer is terug van weggeweest, alleen zijn de zondebokken gewijzigd. Het gaat nu over Marc Coucke & Co.

Politiek wisselgeld

De afgunststrategie werkt. De vermogensbelasting wordt nu als politiek wisselgeld ingezet. Het zoenoffer op het altaar van de sociale vrede. De socialistische slogan “Haal het geld waar het zit” is echter ook het credo van de maffia. Gelegaliseerde diefstal. Geld is niets meer dan de legitieme beloning voor extra hard werken of het nemen van risico’s. Vermogen is wat je in dit land overhoudt als je een leven lang de helft van je inkomen uit arbeid aan de fiscus gegeven hebt. De belastingbetaler is de enige die voor de staat werkt zonder eerst aan een examen te moeten deelnemen. We zijn nagenoeg wereldkampioen in het betalen van lasten op arbeid. We hebben het zo zwaar belast dat we het in solden moeten aanbieden met dienstencheques. Tabak, alcohol en benzine worden belast met accijns opdat we er minder zouden van gebruiken. Met arbeid hebben we net hetzelfde gedaan. De overheid roomt 54% van onze welvaart af.

Met dit record aan overheidsbeslag zitten we in het koppeloton van Scandinavische belastingheffingen, maar we krijgen er amper een Italiaanse dienstverlening voor terug. De impliciete belastingvoet op kapitaal is nu al ruim 30% (registratierechten, onroerende voorheffing, erfenisrechten, liquidatiebonussen enz….) weerom een Europese podiumplaats.

Aangroeiende bevolking draagt niet bij aan de groei

Met jobless recovery komen we er niet meer. We hebben een op werk gebaseerd vangnet maar er werken te weinig mensen om de lasten ervan te dragen. Econoom Geert Noels van denktank Econopolis merkte in 2009 al op dat onze bevolking tussen 2002 en 2008 abrupt gestegen is van 10 tot 10.8 miljoen door migratie en door de bevolkingsgroei bij nieuwe Belgen. Ons BBP per hoofd knakte vanaf 2004. Dit betekent dat de aangroeiende bevolking niet bijdraagt aan de groei. We zijn zes jaar verder en het is er niet op verbeterd! Amper twee derde van de actieve bevolking is aan de slag en slechts één op de vier Belgen heeft een baan in de privésector. Het gaat niet meer over de economie maar over de verzorgingsstaat met botsingen tussen het proletariaat en het profitariaat, met verschuivingen van een monoculturele natie naar een pluriforme samenleving. Door gelijkheid na te streven, hebben we ons economisch systeem op achterstand gezet. Discussies over het financieren van een parasitaire overheid worden amper gevoerd. Ze beperken zich tot wie zijn hand mag ophouden op kosten van de gemeenschap. Op vier landen na, hebben we de hoogste staatsschuld van Europa. Het overheidsantwoord is altijd hetzelfde : het verhogen van de belastingen om de eigen spilzucht te financieren. Door de belastingdruk creëren we zelfs onze eigen armoede. Een voorbeeld: de armoedegrens voor een gezin met twee kinders is 2.256 euro. Maar wie dit bedrag in zijn loonzakje krijgt, komt in de belastingschijf terecht van 45%! Waren Adam en Eva Chinezen geweest, dan hadden ze de slang opgegeten en niet de appel. Wij hebben de appels opgegeten, en vernietigen nu onze boomgaard.

Middenklasse betaalt het gelag

Om een profitariaat aan de top en de onderkant van de samenleving in stand te houden betaalt de middenklasse altijd het gelag. Bovenaan staan de “untouchables ” bijgestaan door een legertje juristen bedreven in lobbyfiscaliteit. In 1873, met de grote beurscrash van Wenen, hebben 120 bankiers zich van het leven beroofd. Tussen 2008 en 2011 daarentegen hebben de bankiers ons van onze centen beroofd, en schuiven ze samen met de medeplichtige politieke wereld de factuur door naar de belastingbetaler. Voor Dexia alleen al zo’n 15.2 miljard euro, nagenoeg ons ganse begrotingstekort. Jammer genoeg heeft Thomas L. Friedman gelijk : “Geen enkele alternatieve ideologie kan de brutaliteiten van het kapitalisme elimineren zonder te raken aan de levensstandaard” (cfr. ‘The Lexus and The Olive Tree‘).

Fiscaal loslopend wild

Bij een nieuwe vermogens(winst)belasting zal de middenklasse zoals gebruikelijk het gat moeten dichtrijden. De middenklasse, dat zijn de brave burgers die altijd net rijk genoeg zijn om belastingen te betalen, maar net nooit arm genoeg om voor aftrek of subsidies in aanmerking te komen. Ze zijn controleerbaar en ze kunnen niet stemmen met hun voeten, dus… fiscaal loslopend wild. Daarom geen Tax Shift, Tax Lift of Taks Swift….het eindigt altijd in Tax Shit ! Samen met de Denen en de Zweden hebben we de hoogste belastingdruk van Europa. Deze landen hebben hun vermogensbelasting terug afgeschaft, wegens niet efficiënt. Voor de inhalerige Fransen stilt het amper 0,2 % van hun belastinghonger. Hoe zou een belasting die niets opbrengt toelaten om een andere belasting te verlagen? Met rentevoeten van amper 1 tot 2% op kapitaal houden onze renteniers en gepensioneerden nog amper een klokhuis over van hun appeltje voor de dorst. Een vermogenswinstbelasting is voor hen een onteigening.

Gerommel in de marge

Het huidige debat over de indexsprong is rommelen in de marge. Met een indexering van de netto- ipv. de brutolonen zou men de koopkracht behouden en zou het overheidsbeslag verminderen aan het tempo van de inflatie. Maar daar is moed voor nodig. Pistes genoeg. Professor Peersman: verhoog de BTW en laat de index spelen, een nul operatie voor de loontrekkende en een subtiele vermogensbelasting, want er is geen compensatie voor wie zijn inkomen uit vermogen haalt. De verbruiker betaalt. 300.000 gedetacheerde Oostblokarbeiders en 30.000 EU-ambtenaren, die hier werken, maar geen sociale zekerheid betalen, zouden met een BTW-verhoging extra-belasting betalen. Niet dat ik zo’n vertrouwen heb in economen en professoren. De kloof tussen theorie en praktijk is te diep. Professor econoom Koen Schoors van UGent is bijvoorbeeld ook voorzitter van Gigant, een overheidsvehikel dat garanties verstrekt aan staatsinstellingen die geld pompen in private bedrijven. Hij liet 80,2 miljoen euro belastinggeld storten in de bodemloze put van het Limburgse kranenbedrijf Arcomet. De snelste manier om failliet te gaan, zei een oligarch mij ooit, is op het casino spelen. De aangenaamste manier is de vrouwen versieren, en de zekerste manier is een professor in dienst nemen.

Lakmoesproef

Het debat over de vermogens(winst)belasting is de fiscale lakmoesproef voor de geloofwaardigheid van de N-VA. Houden ze aan hun verkiezingsbelofte of degraderen ze tot genetisch gemodificeerde tjeven, de Open VLD achterna. “Belastingheffing is in strijd met het eigendomsrecht” zei Karel Anthonissen ooit. Karel is gewestelijk directeur van de B.B.I. Wie ben ik om hem tegen te spreken. Op een historische bijeenkomst van handelaars vroeg Colbert zelfvoldaan: “Qu’est-ce que je puisse encore faire pour vous?” Tot zijn afgrijzen riep een zekere Legendre: ‘Laissez nous faire!” Het wordt hoog tijd om een anti-belastingpartij op te richten.