‘Elke vrouw heeft recht op zwangerschapsverlof zonder afgerekend te worden op het werk’

‘Ook in de Vlaamse politiek komt discriminatie tegenover zwangere vrouwen voor’, getuigt parlementslid Ann Brusseel (Open VLD). ‘Toen ik enkele maanden zwanger was, reageerde iemand in de Commissie: Ann je gaat toch geen zwangerschapsverlof nemen?’

Het wekelijkse vragenuurtje in het Vlaams Parlement startte met de eedaflegging van de 44-jarige Steve Vandenberghe (SP.A). De burgemeester van het West-Vlaamse Bredene vervangt er John Crombez, die SP.A-voorzitter werd.

Nog voor de actuele vragen van start gingen, vroeg Stefaan Sintobin (Vlaams Belang) het woord. Hij hekelde het feit dat zijn vragen over het gekibbel binnen de regering niet beantwoord zouden worden. Daarmee verwees hij onrechtstreeks naar een Tweet die minister-president Geert Bourgois (N-VA) afgelopen week de wereld instuurde. Bourgeois uitte namelijk zijn ongenoegen over de aanvallen onder de coalitiepartners.

Twee snelheden in geestelijke gezondheidszorg

Elke Van den Brandt (Groen) kaartte tijdens de plenaire vergadering de wachtlijsten aan voor mensen met psychologische problemen. ‘Steeds meer mensen zitten slecht in hun vel en hebben psychologische problemen. In zo’n geval is het echt niet eenvoudig om aan te kloppen voor professionele hulp. Hoewel er goede campagnes (zoals Te Gek) worden opgezet, blijft de drempel om hulp te zoeken torenhoog. En als mensen zich hiervoor aanmelden, botsen ze op wachtlijsten.

Gemiddeld duurt het namelijk 86 dagen vooraleer een patiënt aan het tweede gesprek kan beginnen, wat meestal de start van de feitelijke behandeling is. Voor kinderen ligt de wachttijd nog hoger, zij moeten gemiddeld 107 dagen wachten vooraleer ze kunnen overgaan tot de behandeling. ‘Schandalig lang’, aldus Van den Brandt.

Ook oppositielid Freya Van den Bossche (SP.A) heeft serieuze vragen bij de geestelijke gezondheidszorg ‘van twee snelheden’, zoals ze die noemt. ‘Sommige patiënten die botsten op lange wachtlijsten kunnen aankloppen bij privé-hulp. Maar niet iedereen kan dit.’ Zo wordt er volgens Van den Bossche een oneerlijk systeem gecreëerd.

Bevoegd Vlaams minister voor Gezondheid Jo Vandeurzen (CD&V) verdedigde zijn beleid door onder meer te stellen dat niet de ganse volksgezondheid onder zijn verantwoordelijkheid vallen, ‘deels is dit federale materie.’ Wat de wachtlijsten betreft ‘zijn we in overleg met de betrokken sectoren. We kijken onder meer of online-hulp of groepstherapieën mogelijk zijn om wachtenden toch zo snel mogelijk te kunnen helpen.’

Een antwoord waar Van den Bossche en Van den Brandt maar deels vrede mee konden nemen. ‘Op federaal niveau heeft minister Maggie De Block (Open VLD) al heel wat stappen gezet ter verbetering. Zij gaat vooruit en wat doet u? U staat stil’, aldus een scherpe Van den Bossche. ‘We kunnen niet toekijken hoe het scheefloopt, we moeten kinderen die hulp nodig hebben onmiddellijk helpen’, klonk het bij Van den Brandt.

‘Ann je gaat toch geen zwangerschapsverlof nemen?’

Voorts kwam de discriminatie van zwangere vrouwen aan bod in het Vlaams halfrond. Afgelopen week luidde namelijk adjunct-directeur van het Instituut voor de Gelijkheid van Vrouwen en Mannen (IGVM) de alarmbel. Er zou wekelijks een klacht binnenkomen over werkgevers die moeilijk doen over de zwangerschap van een werknemer.

‘Deze discriminatie zegt veel over de tijdsgeest waarin we leven’, zei Ann Brusseel (Open VLD). Bovendien benadrukt ze dat ook politici de hand in eigen boezem moeten steken, waar ze een persoonlijke getuigenis aan toevoegde. ‘Toen ik enkele maanden zwanger was en dat trots aankondigde in een Commissie, zei iemand tegen mij – en nee wie dat was, ga ik niet prijsgeven – “Ann je gaat toch geen zwangerschapsverlof nemen?” Het onbegrip tegenover afwezige zwangere vrouwen komt dus in elke sector voor, ook bij ons. Nochtans heeft elke vrouw recht op zwangerschapsverlof zonder daarvoor afgerekend te worden. Elk kind heeft recht op een aanwezige mama.’

Minister voor Gelijke Kansen Liesbeth Homans (N-VA), kon de woorden van Brusseel alleen maar beamen en noemde de veroordeling van een ziekenhuis in Charleroi, nadat het een zwangere vrouw had ontslagen, een goede zaak. ‘Discriminatie, op alle vlakken, is verwerpelijk.’