Marleen Vertommen

‘Een kind dat gestorven is, maar nooit geboren. Wie kan dit begrijpen?’

Marleen Vertommen Sterrenouder en voorzitter van Met Lege Handen VZW

‘Er wordt meer aandacht besteed in onze wetgeving aan het begraven van een huisdier, dan wanneer je te vroeg geboren kind sterft’, vindt Marleen Vertommen van de vzw Met Lege Handen, die pleit voor de officiële erkenning van levenloos geboren kinderen.

Getuigenis van Alice Tijssen,mama van Jan en Daan*

Men heeft gepraat en ik heb geluisterd,

Ik heb gepraat en men heeft geluisterd.

Vele tranen van verdriet, maar ook af en toe eentje van hoop.

Het zijn zeemzoete woorden, maar met een zilte nasmaak.

De afstand blijft nog steeds mijlenver maar toch zo pijnlijk nabij.

Elke avond zingt de maan jouw slaaplied, maar mijn armen wiegen de leegte.

19 januari 2015, 38 weken zwanger van mijn tweede zoon. Sorry, maar we vinden geen hartslag meer. Harde woorden en een scenario waar niemand wenst voor te staan. Toch werden in 2015 meer dan 800 baby’s inclusief mijn Daan* dood geboren.

In de nasleep van zijn stille geboorte en overlijden kwam de volgende mokerslag. Daan*, voldragen, met alles erop en eraan, wordt niet erkend omdat hij overleden was vóór de geboorte. Met andere woorden: er werd ons verteld dat Daan* niet bestond en aldus geen erkenning kreeg.

Dit was voor mij onaanvaardbaar, en zoals later bleek, idem voor vele lotgenoten. Hoe kan het bestaansrecht van een geboren kind ontkend worden? Vanaf 7 weken heb je een hartslag en vanaf 14 á 17 weken de eerste bewegingen. Hoezo niet bestaan…? Hoezo niet geleefd…?

Ondanks de immense steun op het thuisfront, verplegend personeel, gynaecoloog en verenigingen, zal mijn rouwproces nooit deftig verwerkt worden zolang mijn zoon zijn bestaansrecht ontkend blijft, en ik hem tegenover onze maatschappij steeds moet verdedigen.

Want hoe overtuig ik de maatschappij van mijn verdriet en gemis, als een wet mijn kind als onbestaande beschouwd?

Een petitie drong zich op en 18.275 handtekeningen later, zullen we deze op overhandigen en op gesprek gaan bij Minister van Justitie Koen Geens.

Ik ben altijd hoopvol en nu ook, 18.275 stemmen mogen niet meer genegeerd worden.

Marleen Vertommen, vzw Met Lege Handen: Mensen vragen mij waarom ik mijn levenloos geboren kind officieel wil erkennen. Mijn antwoord is: waarom niet? Voor alle belangrijke en minder belangrijke dingen in het leven vraagt men in dit land zich te registeren. Wanneer een moeder bevalt wordt een kind geboren! Ook als het levenloos geboren wordt is de geboorte een mijlpaal in het leven van ouders. Een officiële registratie is erkenning geven aan een waargebeurd verhaal.

Wel gestorven, nooit geboren, een onmenselijke wetgeving

Een kind dat gestorven is, maar nooit geboren. Wie kan dit begrijpen?

Wanneer geboorte en dood van plaats verwisselen en het kind sterft nog voor het geboren wordt, valt in dit land plots alle officiële erkenning weg. Omdat Daan levenloos geboren is mocht hij niet ingeschreven worden in het geboorteregister. Levenloos geboren kinderen worden in dit land slechts geregistreerd in het overlijdensregister, geen geboorteakte, geen officiële registratie in het rijksregister. Dit in tegenstelling tot Nederland en Frankrijk.

Daan is wel gestorven, nooit geboren. Wie kan dit begrijpen? Wacht, het wordt nog hallucinanter. Wanneer het kind sterft voor het derde trimester in de zwangerschap wordt er helemaal niets geregistreerd. En is de volledige anonimiteit en bijhorende willekeur totaal. Er wordt meer aandacht besteed in onze wetgeving aan het begraven van een huisdier, dan wanneer je te vroeg geboren kind sterft. Ouders blijven achter met lege handen. Geen plekje om naartoe te gaan en te rouwen. Het kind blijft enkel ingeschreven in het stil levensverhaal van zijn ouders. Sommige gemeenten doen hun best door een soms pijnlijk anonieme sterretjesweide aan te bieden op de begraafplaats.

Medische topzorg voor het ongeboren kind

Artsen en gynaecologen moeten er zich van bewust zijn dat de medische aandacht voor het ongeboren kind een sterke invloed heeft op de hechting tussen ouders en hun ongeboren kind.

Dit gebrek aan erkenning staat in schril contrast met de medische topzorg voor het ongeboren kind. Zolang het kind ademt in de buik zit de medische wereld er met de loep op. Topzorg voor het ongeboren kind is erkenning geven aan het ongeboren leven. De laatste 20 jaar is er een verschuiving merkbaar van prioritaire medische aandacht voor de zwangere vrouw naar die voor het ongeboren kind. Het welzijn van het ongeboren leven komt op de eerste plaats, de moeder staat volledig ten dienste van haar ongeboren kind. Deze niet ongewenste aandacht heeft een grote invloed op de band die ouders ontwikkelen met hun kind. Reeds zeer vroeg in de zwangerschap ervaren ouders hun kind als zeer aanwezig in hun gezin, leven en toekomst. Uit onderzoek weten we dat rouw na overlijden voor een groot deel voortvloeit uit de band die men heeft met de overleden dierbare. Rouw als antwoord op liefde. Artsen en gynaecologen moeten er zich van bewust zijn dat de medische aandacht voor het ongeboren kind een sterke invloed heeft op de hechting tussen ouders en hun ongeboren kind.

Ongeboren leven – authentiek leven

Iedereen die in nauw contact staat met ongeboren leven erkent dat het leven in de buik van de moeder authentiek leven is. Meer dan 18.000 mensen in Vlaanderen bevestigen dit openlijk. Wanneer volgt de wetgever? Zolang het kind leeft in de buik wordt het wettelijk erkend. Wanneer het kind sterft in de buik is het alsof het er nooit is geweest. Begrijp dat maar eens.

Zolang het kind leeft in de buik wordt het wettelijk erkend. Wanneer het kind sterft in de buik is het alsof het er nooit is geweest. Begrijp dat maar eens.

Daarom zal de vraag naar erkenning blijven klinken, luider en luider, nu al meer dan 20 jaar. We willen een wet die elke geboorte erkent als dusdanig, zowel levend als levenloos. We willen een wet die het mogelijk maakt om ook levenloos geboren kinderen in te schrijven in het rijksregister, mét geboorteakte en overlijdensakte. We willen een wet die het verschil in erkenning wegwerkt tussen kinderen die sterven voor de geboorte en kinderen die sterven kort na de geboorte. In de beleving van de ouders en hun entourage bestaat dit verschil al helemaal niet. Gynaecologen en vroedvrouwen met het hart op de juiste plaats, die willen tegemoet komen aan de laatste wens van sterrenouders, moeten dan niet langer in het medisch dossier noteren dat het kindje kort na de geboorte overleden is.

Een doofpotregister

De wetsvoorstellen die nu op tafel liggen, voldoen niet aan de eis van sterrenouders. Levenloos geboren kinderen zouden kunnen geregistreerd worden in een register sui generis. Een ‘speciaal’ register, lees doofpotregister. Natuurlijk hebben wij alle begrip voor de ongerustheid van de pleitbezorgers voor abortus. Zij vrezen dat een wet, die erkenning geeft aan een levenloos geboren kind, de weg verspert voor de uitbreiding van de abortuswet.

Wetten zijn solide en hebben arbitraire grenzen nodig. Het leven daarentegen is vloeiend. En wetten botsen soms ogenschijnlijk. Als het gaat over het begin en het einde van het leven zo mogelijk nog meer. Ons land mag terecht fier zijn op haar moedige houding tegenover moeilijke thema’s zoals euthanasie, abortus en zwangerschapsafbreking. Het is de plicht van de politieke leiders om wetten te maken die een spiegel zijn van een realiteit, en grijze zones bannen. Wij vragen nu evenveel politieke moed. Daarom willen we graag alle partijen uitnodigen om samen te kijken hoe deze twee verhalen één realiteit kan zijn. Wetgevers die een stem geven aan deze kwetsbare groep zouden een barometer kunnen zijn voor een hoopvolle humane samenleving. Sterrenkinderen leven niet, maar ontneem hun ouders toch niet het recht om levenslang het bestaan van hun kind te koesteren en te eren.

Veel erger

dan te praten

over mijn gestorven kind,

is er over te zwijgen.

Hun leven is hen ontnomen

ontneem daarbij niet ook hun bestaan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content