‘Als ons belastingstelsel al een koterij was, dan maakt deze Zweedse coalitie er een mesthoop van’, schrijft Jean-Marie Dedecker. Hij heeft geen goed oog in de taxshift van de regering-Michel.
Als ons belastingstelsel al een koterij was, dan maakt deze Zweedse coalitie er een mesthoop van. Van taks shift naar “taks shit”. Het olijke, Paarse duo Verhofstadt – Vande Lanotte roofde indertijd vijf miljard uit het pensioenfonds van Belgacom, onder het motto de lusten voor vandaag, de lasten voor morgen. Onze huidige minister van Financiën Johan Van Overtveldt (haalde zonet op kousenvoeten de spaarpotten van de Organieke Fondsen leeg: 1.2 miljard euro spaargeld, bestemd voor voedselzekerheid, ontwikkelingssamenwerking en verkeersveiligheid werden in de bodemloze begrotingsput gegooid. L’Histoire se répète.
‘De taxshift is een suikerfeest voor politieke zuurpruimen met onze zuurverdiende centen’
Het enige historische aan deze taks shift is de recordhoogte van de roerende voorheffing, een aanslag van 27% op het spaargeld van de brave huisvader. Met de speculatietaks moet de kleine belegger een derde van zijn meerwaarde op de beurs afdragen aan de fiscale tollenaars, maar aftrek van minwaarden is verboden (een unicum in de belastingwereld). De verwachtte opbrengst van deze pestbelasting wordt nauwelijks op 34 miljoen geschat, amper genoeg om een weekje groenestroomcertificaten uit te betalen aan de elektriciteitsboeren.
Volkswagen fraudeert en het slachtoffer, de consument, moet negen keer meer belastingen betalen voor de inschrijving van zijn dieseltje. Het rendement op onze pensioenverzekering wordt gehalveerd….In 2009 schreef Johan Van Overtveldt een boekje “Maandag geen economie meer“. Hij werkt aan een vervolgverhaal “Dinsdag geen spaargeld meer”. De voortschrijdende kracht van verandering.
‘Wie niet rookt, geen alcohol of cola drinkt, niet per auto rijdt en geen elektriciteit verbruikt, riskeert straks een veroordeling voor belastingontduiking.’
Wie niet rookt, geen alcohol of cola drinkt, niet per auto rijdt en geen elektriciteit verbruikt, riskeert straks een veroordeling voor belastingontduiking. Enkel wie leeft als een bedelmonnik op slippers van boombladeren, ontsnapt aan de achtervolgingswaanzin van de tollenaars. Door niet alleen op suikerrijke dranken, maar ook op suikerarme en suikervrije dranken een belasting te heffen moet je al een behoorlijk suikerzieke geest hebben.
We hebben al de rokers, de lurkers aan de kankerstok, uit de publieke ruimte verjaagd en gedegradeerd tot vluchtelingen op de stoep van hun eigen stamcafé. Straks krijgen ze asiel in een kroeg zonder bier en zonder frisdrank, een veredelde refter van een franciscanenklooster. Op elke schoolspeelplaats komt er een waterfontein en een wortelautomaat. Het is immers gemakkelijker om leerlingen op water en brood te zetten dan ze te leren sporten met een dagelijks uurtje lichamelijke opvoeding. Vet en suikers worden verbrand door te bewegen, maar zolang men aan het Martelarenplein en de Guimardstraat denkt dat de hersenen smelten als men de spieren opwarmt, blijft het lijfje aan de kapstok en het hoofdje in de klas.
‘De fat food tax is niets meer dan een nieuwe uier waaraan onze taksverslaafde regeringen zich zullen kunnen laven met als alibi de volksgezondheid.’
De Franse socioloog Michel Crozier wist al lang dat je de samenleving niet bij decreet en bij verbod kan veranderen. Losgeslagen verbod is de snelweg naar genot. Opvoeding, sensibilisering en bewustmaking zijn de beste wegen voor gedragsverandering. Biodioten vinden dat de prijs van frisdranken met minimum 20% omhoog moet om het voedingspatroon te wijzigen. Afvoeren met de bakfiets die groen-linkse belastingverslaafde biobrigade. De Staat verhoogt al honderd jaar lang de taksen en de accijnzen op benzine, tabak en alcohol opdat we er minder van zouden consumeren. Er is echter nog nooit zoveel gereden en gedronken als nu. En wie stopt met roken doet het quasi altijd uit besef dat hij Russische Roulette speelt met zijn eigen levensverwachting. De Fat Food Tax is niets meer dan een nieuwe uier waaraan onze taksverslaafde regeringen zich zullen kunnen laven met als alibi de volksgezondheid.
‘Onze samenleving wordt een bemoeistaat gedirigeerd door betuttelingsdrift en gezondheidsfanatisme.’
Net op de dag dat onze regelneven en – nichten uitpakken met de suikertaks kreeg de Brit Angus Deaton de Nobelprijs voor economie. De professor werd o.a. beloond voor zijn analyse van de vraagsystemen, zoals de impact van de verhoging van de BTW op voedsel. Hij kwam tot de conclusie dat die impact verschilt op mensen met een hoog of een laag inkomen. Het is volgens Deaton niet zo dat arme gezinnen zich gedragen als rijke mensen met minder geld. Ze maken andere keuzes omdat ze in armoede leven. Ze geven bijvoorbeeld meer geld uit aan suikerhoudende voeding omdat dit een sneller verzadigingsgevoel geeft. Roltabak en bruin-gerookte vingers zijn de stigmata van de bouwvakker. Waar is de solidariteit met de zwakkeren, met diegenen die het allemaal niet zo onder controle hebben?
Onze samenleving wordt een bemoeistaat gedirigeerd door betuttelingsdrift en gezondheidsfanatisme. De consument wordt gedegradeerd tot patiënt en politici worden regelnevende belijders van een lifestylepolitiek. De medicalisering van normen en waarden.
Wie ertegen zondigt wordt bestraft. We lopen nochtans gemiddeld tachtig jaar lang rond op deze aardkloot. Sterven mogen we niet meer. Voor elk overlijden is er een wetenschappelijke sluipmoordenaar zoals vet, suiker, fijn stof, stress e.d.m… Onze aderen slibben dicht maar de hersenen warmen blijkbaar op. The London School of Hygiene & Tropical Medecine acht dikkerdjes zelfs verantwoordelijk voor de opwarming van de aarde. Ze eten meer en ze doen meer inkopen, waardoor ze meer brandstof verbruiken. Ze hebben dagelijks 2.960 calorieën nodig waardoor ze gemiddeld 18 procent meer wegen, en ze stoten dus meer CO² uit.
‘Gezondheidsfanatici lijden aan een ziekelijke onverdraagzaamheid en willen hun ascetische levenswijze opleggen aan anderen.’
Het stigmatiseren van een bepaalde bevolkingsgroep en het ondergeschikt maken van een persoonlijke keuze aan het collectieve, zelfs als die de andere niet schaadt, is een wezenlijk kenmerk van het gezondheidsfascisme. Zwaarlijvigheid als een beschavingsdeficit. Gezondheidsfanatici lijden aan een ziekelijke onverdraagzaamheid en willen hun ascetische levenswijze opleggen aan anderen. De bemoeizucht van de nanny state. Het is beschamend hoe politici, die beweren liberaal te zijn en per definitie aanhangers zijn van de individuele vrijheid en de vrije keuze, afgegleden zijn naar predikanten van de maakbare samenleving. Het zijn lui die willen functioneren als morele airbags, zogezegd om de kiezers te beschermen tegen zichzelf, maar in wezen hun eigen belastinghonger willen stillen.
Sprookjesland
Het is echter enkel de plicht van de overheid om burgers bewust te maken van de gevolgen van hun levenswijze. Wie dan het gevaar negeert, wil het niet kennen of maalt er niet om. Dit is de vrije keuze van het individu. De vrijheid om gebreken te hebben en niet te moeten leven met de druk om perfect te zijn is elementair. Ik hou het bij de Peruaanse schrijver Mario Vargas Llosa ” Het recht om beetje bij beetje eigenzinnig zelfmoord te plegen, moest in de grondwet ingeschreven worden, uit respect voor het leven “.
Onze welvaartstaat is geen sprookjesland.
Het Schaduwparlement van Knack.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier