Dat is de mening van advocaten, die aanklagen dat veronderstelde fiscale fraudeurs bij een huiszoeking door de fiscus geen recht hebben op verdediging.
Sinds een aantal maanden voert de Bijzondere Belastinginspectie steeds meer onaangekondigde huiszoekingen uit. ‘Ze heeft daartoe meer macht dan een onderzoeksrechter!’ roepen advocaten verbijsterd uit.
De kritiek op de vermeende overmacht van de fiscus komt van fiscale advocaten en strafpleiters. ‘Zeker, de fiscus moet over een zeker instrumentarium beschikken om zijn opdracht uit te voeren’, vindt Tom Bauwens, strafpleiter aan de Brusselse balie. ‘Maar de ambtenaren van de Bijzondere Belastinginspectie zijn momenteel nauwelijks aan beperkingen onderworpen bij hun huiszoekingen in kantoren, of visitaties zoals dat bij de fiscus heet.’
Hij somt op: ‘Zonder enige tussenkomst van een rechter kunnen ze zélf beslissen om kantoren binnen te vallen – zelfs zonder enig bewijs van fraude. Een vermoeden van mogelijke fraude volstaat, en zelfs dat wordt niet gecontroleerd. En dat voor een gewoon fiscaal dossier, waar geen enkel gerechtelijk onderzoek aan ten gronde ligt.’
Ook fiscaal advocaat Michel Maus is ervan overtuigd dat de belastingplichtige het zwaar te verduren krijgt. Een vonnis van de rechtbank van eerste aanleg in Brussel in januari 2012, naar aanleiding van een fraudezaak rond de bekende architectenfamilie Jaspers, is volgens hem heel nadelig voor de belastingplichtige.
‘Zonder fraudeurs en wetsovertreders te willen beschermen, hebben we ernstige vragen bij het gebrek aan regelgeving voor de visitaties door de fiscus’, zegt ook fiscaal advocaat Luc Vanheeswijck. ‘Stel: de fiscus valt binnen voor een controle bij uw kapper. De BBI-ambtenaren kunnen u vragen om de inhoud van uw handtas of aktentas te mogen inspecteren, terwijl je daar toevallig onder de haardroger zit. U bevindt zich immers in het beroepslokaal van de kapper, en u zou maar eens een personeelslid zijn dat nog vlug is gaan zitten en het echte afsprakenboek gauw in zijn tas gemoffeld heeft. Er zijn geen regels voor zo’n aanpak.’
De fiscus reageert verbijsterd: ‘De vrije toegang tot kantoren waar een bedrijfsactiviteit plaatsvindt, staat gewoon letterlijk in de wet. Toegegeven, de fiscus beschikt over ruime bevoegdheden, maar de fiscale administratie heeft dan ook als opdracht om 11 miljoen Belgen te controleren’, klinkt het. ‘Trouwens, een grote bank kunnen we toch niet binnenvallen met pijl en boog?’
De advocaten houden voet bij stuk en vrezen dat het van kwaad naar erger gaat. Er is immers een una via-regeling in de maak die deze evolutie alleen maar kan bestendigen. ‘Una via betekent dat men bij de aanvang van een onderzoek beslist of het administratief – door de fiscus – dan wel strafrechtelijk – door het parket – zal worden afgehandeld’, zegt Vanheeswijck. ‘Het ene of het andere. Het lijkt erop dat de fiscale administratie alles in het werk stelt om haar terrein uit te breiden tegen het moment dat de regeling een feit is.’ (IVD)
