Hoe staan de Vlaamse partijen ervoor na één jaar onderhandelen over een nieuwe federale regering – nu de N-VA ‘nee’ heeft gezegd tegen de nota-Di Rupo en de CD&V alleen maar verder wil als de N-VA meedoet?
Hoe staan de Vlaamse partijen ervoor na één jaar onderhandelen over een nieuwe federale regering – nu de N-VA ‘nee’ heeft gezegd tegen de nota-Di Rupo en de CD&V alleen maar verder wil als de N-VA meedoet?
We vroegen het aan twee politicologen, Koen Abts (K.U.Leuven) en Dave Sinardet (U.Antwerpen en V.U.Brussel). Wat ze over CD&V zeggen leest u hier, hun analyse van de andere Vlaamse partijen in Knack.
Dave Sinardet: ‘Het afgelopen jaar werd almaar duidelijker dat de CD&V in een fundamentele identiteitscrisis zit. Die begon al in 1999, toen de ultieme compromis- en bestuurspartij voor het eerst in 41 jaar in de oppositie terechtkwam en de Open VLD haar op een assertieve manier probeerde te vervangen als de Vlaamse volkspartij. Onder meer om het ideologisch vacuüm op te vullen en weer de leiderspositie te kunnen claimen, begon de CD&V zich Vlaamser te profileren en opteerde de partij voor een kartel met de N-VA. De CD&V werd even weer de grootste maar al snel bleek dat de operatie vooral de N-VA groot heeft gemaakt en dat de christendemocraten steeds meer hun eigen identiteit verloren.
Vaak hoor je CD&V’ers zeggen: we moeten weg van het imago van staatsmanschap en bestuurspartij. Maar dat is nu net het wezen van de CD&V. Dat bleek ook uit de ideologische herbronning door Rik Torfs en Inge Vervotte. Veel CD&V’ers hadden daar kritiek op, maar ik hoorde niemand van hen een duidelijk alternatief bieden.
De CD&V heeft die vraag naar haar profilering in al die jaren nooit fundamenteel opgelost. Natuurlijk, vandaag is het zo dat je met enkele charismatische figuren en goede communicatie ook wel aan de top kunt komen, maar op langere termijn heb je toch een duidelijke inhoudelijke onderbouw nodig om dat succes ook te consolideren.’
Koen Abts: ‘De CD&V is getraumatiseerd door de verkiezingsnederlaag van 2010. De partij wil of durft zich niet te profileren en is vandaag een verdeelde en twijfelende partij. Ten eerste stemt de CD&V zich te veel af op de N-VA en wordt ze verblind door de communautaire lichtbak. Dat veel kiezers het origineel beter vinden dan een meer gematigde kopie blijkt uit elke peiling. Ten tweede kreeg de partijvoorzitter weinig inlooptijd en is de partijtop verdeeld. Gevolg is een ernstig inhoudelijk profielprobleem en stuntelige communicatie. Dat wordt nog problematischer door de helse interne strijd tussen de sociale ACW-flank en de liberale Vlaamse flank.
Ten derde heeft de CD&V de mantra van ‘goed bestuur’ – waarmee ze in 2007 de verkiezingen glansrijk won – verloren. Vandaag wordt goed bestuur immers eerder gelijkgesteld aan het ‘been stijf houden’, niet aan dialoog en compromisvorming. De CD&V kan zich dan ook maar moeilijk profileren als een verantwoordelijke bestuurspartij. Ten vierde heeft de CD&V het moeilijk met de verloren leiderspositie. Het trauma is veel erger dan in 1999 of 2003, want de partij loopt in stemmenaantal nu straatlengtes achter op ‘koekoeksjong’ N-VA. Voorts kan CD&V door het electorale verlies de interne balans tussen de standen niet langer beheersen.
De CD&V staat inhoudelijk en strategisch voor een cruciale periode. Te meer omdat in 2012 de gemeenteraadsverkiezingen plaatsvinden en ze er als de dood voor is haar dominantie in vele gemeenten te verliezen.’ (EP)
