‘Afschaffen OCMW’s: uiteindelijk betaalt de samenleving de rekening’

Het verhaal over de integratie van de OCMW’s in de gemeenten -en bij uitbreiding dus de afschaffing ervan- doet veel vragen rijzen. Vlaams Volksvertegenwoordiger en Zottegems OCMW-voorzitter Kurt De Loor, legt zich alvast niet neer bij het ‘Waarom? Daarom!’-verhaal’ van minister Homans.

‘De kroniek van een aangekondigde dood’ was een betere werktitel geweest voor de conceptnota over de volledige integratie van OCMW’s in de gemeenten die Vlaams Minister voor Armoedebestrijding Liesbeth Homans (N-VA) vrijdag op de tafel van de Vlaamse regering gooide. Na de vergadering zette ze thuis fier de scalp van de Vlaamse OCMW’s op de majestueuze marmeren schoorsteenmantel. Naast die van de provincies en die van de sociale huisvesting. ‘Victorie!’ Weer een sociale trofee bij op het rechtse palmares van ‘haar’ efficiënte Vlaamse regering.

Cowboyverhaal

Beste minister Homans, laat ons alvast één boutade de wereld uithelpen. Het is ons, socialisten, niet te doen om de structuren, noch om de postjes. Het laat ons koud hoe een OCMW in de toekomst gaat heten of wie op het voorzittersstoeltje mag gaan zitten. Het gaat ons om de mogelijkheid voor een lokaal bestuur om ervoor te kiezen een sterk lokaal sociaal beleid te voeren. U stort uzelf, en met u alle lokale besturen, in een cowboyverhaal waarvan u enkel de begingeneriek laat horen en waarvan u zelf niet weet hoe het verhaal moet eindigen. Onder het mom van ‘efficiëntiewinsten’ maakt u de instelling die vandaag het sociaal beleid in elke gemeente recht houdt, het laatste sociale vangnet voor wie het vandaag moeilijk heeft, een kopje kleiner. Waarom? Daarom!

Voorkennis

Vanzelfsprekend moeten lokale besturen en dus ook OCMW’s efficiënt werken, daar zijn we het kamerbreed over eens, ongeacht politieke kleur. Op vandaag werken vele gemeente- en OCMW-diensten trouwens al heel nauw samen, en terecht. Maar u wil meer. U wil de OCMW’s volledig laten opgaan in de gemeenten. Een publieke onthoofding. Zonder evaluatie van wat er vandaag bestaat en zonder overleg met de sector. Waarom? Daarom! Zelfs een trainer uit vierde provinciale start een match met meer voorkennis dan u.

Goede bedoelingen

Nog even over dat zogenaamde overleg met de sector. Anderhalve week geleden debatteerden we in het Vlaams Parlement over de toekomst van de OCMW’s. U noemde het debat voorbarig, want u plande een ronde door Vlaanderen om input te vergaren vanop de vloer, daar uw beleid grondig op te stoelen en verschillende modellen uit te tekenen. Uw goede bedoelingen waren nog niet koud of er lag reeds een conceptnota op de regeringstafel nog voor u één stap buiten uw vertrouwde kabinet had gezet. Even later werden ook de krantenredacties op de hoogte gebracht. Tot zover het vertrouwen in iedereen die al jaren met beide voeten in het werkveld staat. Een dikke middenvinger naar elke lokale bestuurder die wel een sterk sociaal beleid wil voeren.

Prestigieuze wielerkoers

Laat ons een kat een kat noemen. U weet beter dan wie ook dat een OCMW samen met haar zelfstandigheid ook een deel van haar daadkracht verliest. Lokaal sociaal beleid voeren wordt voor schepenen en burgemeesters een optie, naast de aanleg van een nieuwe Finse piste of de aankomst van een prestigieuze wielerkoers. En laat ons wel wezen, een sterk sociaal beleid en een uitgebreide sociale dienstverlening vertaalt zich zelden in stemmen bij de volgende verkiezingen.

Verborgen agenda

Het dossier van de OCMW’s gaat voor u en uw regering veel verder dan de zoveelste efficiëntieoefening. U heeft een verborgen agenda, al zal u bij hoog en bij laag blijven beweren van niet. De wil om te privatiseren en/of te verzuilen en de sociale dienstverlening zoals we ze vandaag kennen te ontmantelen, speelt een veel grotere rol. Overheidsgeld dat naar sociale dienstverlening gaat, u krijgt er de kriebels van. Geheel in de lijn van het liberale besparingsmantra stelt uw regering alles in het werk om het pad te effenen voor de vrije markt. Open VLD applaudiseert vanop de banken. CD&V paait u door de zuilen carte blanche te geven in de zorgsector. En uw partijgenoten kloppen zich op de borst want sociale dienstverlening daar hebben ze een broertje aan dood. Iedereen tevreden?

Samenleving betaalt facturen van de vrije markt

U vergeet gemakshalve één ding. Aan privatisering van sociale dienstverlening hangt een prijskaartje. Iemand betaalt de rekening. De rusthuisbewoner die de ligdagprijzen na een overname exponentieel ziet stijgen en de rekeningen niet meer kan betalen bijvoorbeeld. Of de verzorger die aan sneltempo rusthuisbewoners afhaspelt zonder tijd voor een babbeltje. Of het gezin dat niet meer terecht kan in het sociaal restaurant omdat de commerciële aandeelhouders de prijzen niet marktconform vonden? Wie moet bijpassen als gezinnen de facturen van de vrije markt niet kunnen ophoesten?

Inderdaad, de samenleving. En zo betaalt de samenleving automatisch mee voor een duurdere dienstverlening die voorheen in publieke handen was en waarvan de winst verdwijnt in de zakken van de aandeelhouders. Wat hebben we daar als samenleving mee gewonnen?

Bokkensprongen

De kranten titelden gisteren trots ‘OCMW’s na 222 jaar afgeschaft’. Alsof de tijd was blijven stil staan en het hoog tijd is om het in te ruilen voor iets dat een beetje hipper klinkt. Arm Vlaanderen. Van de wetgever kreeg het OCMW de taak mee om ervoor te zorgen dat iedereen een menswaardig bestaan kan genieten, zonder uitzondering. Het beleid van deze Vlaamse regering zet de deur open voor privatisering en verkoopt dat recht aan de hoogste bieder. Dat brengt de betaalbaarheid, de kwaliteit en toegankelijkheid van onze sociale dienstverlening in gevaar. Uiteindelijk betaalt de samenleving de rekening.

Voor SP.A is het duidelijk: sociale dienstverlening is te belangrijk om over te laten aan de vrije markt of om te slachtofferen aan de waan van de dag van deze of gene minister. Een sterk sociaal beleid op lokaal vlak heeft een zelfstandige actor nodig, zo eentje die durft met twee vuisten op tafel kloppen als de sociale dienstverlening in gevaar komt. De vraag is wie in 2019, na de plannen van deze regering, nog zal durven investeren in een sterk sociaal beleid en een brede sociale dienstverlening als het investeren in een gloednieuw fietspad zich mogelijk sneller vertaalt in meer stemmen bij de volgende stembusslag? En wie daar dan de dupe van wordt? Willen we echt het risico nemen om ons sociaal vangnet helemaal over te leveren aan de winsthonger van de private aandeelhouders en de bokkensprongen van de vrije markt?

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content