Een elektrische shock van een defibrillator om je hart weer in een correct toerental te dwingen, is allesbehalve een leuke ervaring. Laat staan tijdens een vrijpartij.
In België lopen meerdere duizenden mannen en vrouwen rond met een blinkend metalen toestel in hun borst dat hun hart een flinke elektrische shock kan geven om het weer tot een aangepast toerental te dwingen wanneer het zijn ritme verliest.
Dit toestel wordt heel vaak een ‘pacemaker’ genoemd. Fout, want een pacemaker ondersteunt het hartritme, terwijl een ‘implanteerbare-cardioverter defibrillator’ of ICD een op hol geslagen hart een stevige elektrische schok geeft. Het hart valt daardoor even stil valt en neemt daarna terug een meer normaal ritme aan.
Het probleem met deze defibrillatoren is dat ze soms een elektrische impuls afvuren wanneer dat helemaal niet nodig is. Volgens een rapport van het Kenniscentrum overkomt dat ongeveer 14% van alle dragers en die zijn daar echt niet blij mee. De elektrische shock geeft je immers een meer dan behoorlijke oplawaai en dat wens je niemand toe. Zeker niemand met een hartprobleem die zo al onzeker genoeg is.
Trillen of willen?
De angst voor ongewenste schokken is dan ook begrijpelijk, maar nu blijkt die ook een belangrijke impact te hebben op het dagelijkse functioneren. Meer bepaald op het seksleven, zo leert een recente studie in het medisch-wetenschappelijke tijdschrift Heart Rhythm.
Vooral de vrees om tijdens de vrijpartij een schok te krijgen, is al voldoende om alle zin weg te nemen, vooral bij mannen.
Maar ook de vrouwen met een ICD hadden duidelijk minder zin in seks, al was dat eerder omdat ze meer algemeen bang waren dat er iets mis kon gaan met het toestel.
Hoe groter de angst, hoe slechter het seksleven was, zo stelden ze onderzoekers vast.
Ongeveer 30% van de mensen in dit onderzoek hadden ooit al een schok gekregen van het toestel. Er staat niet bij of het om terechte of onterechte schokken gaat.
Over het hoofd gezien Bij de inplanting gaat alle aandacht, zowel van artsen als patiënten, in hoofdzaak naar het voorkomen van een fataal hartprobleem. De psychosociale gevolgen worden daardoor al te vaak over het hoofd gezien, terwijl die toch niet min zijn, zoals uit deze studie blijkt.
Zeker niet bij mensen die al op jonge leeftijd een defibrillator ingeplant krijgen, zoals in deze studie, waar de gemiddelde leeftijd van de betrokkenen rond de 32 jaar schommelde. Jonge mensen dus. Zij kregen een defibrillator nadat er bij hen aangeboren hartafwijkingen vastgesteld waren.
Wilde u nog iets meer weten?
Uit verdere vaststellingen blijkt bovendien dat jongere mensen ook hoger te scoren op de angstladder. Wie verwacht dat jonge mensen minder van hun hartprobleem zouden wakker liggen dan de oudere, heeft het dus bij het verkeerde eind.
Misschien omdat zij nog opkijken tegen die onzekerheid van vele jaren met een defibrillator, terwijl de ouderen blij zijn met elk jaar extra? Maar daarover hebben we nog geen duidelijkheid.
Daarnaast blijkt ook dat mannen met een defibrillator het moeilijker hebben om een erectie te krijgen en te behouden. En zowel mannen als vrouwen met een ICD klagen meer van depressieve symptomen.
Mensen die een defibrillator zullen ontvangen, moeten dus actief over meer geïnformeerd worden dan over de levensduur van hun batterij.
Oef!
Ter geruststelling geven de onderzoekers wel mee dat ze nog nooit iemand ontmoet hebben die al een elektrische shock onderging tijdens een vrijpartij.
Of dat deze mensen kan helpen geruststellen, is echter maar de vraag.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier