Hoe het tactische recept van Wouter Vrancken KRC Genk aan de leiding bracht
KRC Genk is de meest spectaculaire ploeg van het seizoensbegin. De Limburgers hebben zich met totaalvoetbal op de leidersplaats genesteld. Analyse van de succesvolle invoering van het systeem-Vrancken in Limburg.
Anderhalve minuut ronddraaien was genoeg om Westerlo misselijk te maken bij het tweede doelpunt van Muñoz. Nadat Genk al een hele helft imponeerde en vier goals maakte moest het mooiste nog komen. Na 31 opeenvolgende passes, afgerond met een voorzet van Joseph Painstil die Daniel Muñoz bediende, versmachte Genk de Kemphanen compleet. Het doelpunt was illustratief voor hoe Genk voetbalt onder Vrancken. Spelers wisselden van positie alsof het niets was, Vranckens georganiseerde chaos deed Westerlo naar adem happen.
Dure rekening
De gedurfde formule van de ex-coach van Malinwa levert resultaten op in Limburg. In dertien wedstrijden heeft Racing slechts één keer verloren, 33 doelpunten gemaakt, 34 op 39 punten verzameld en logischerwijs de leiding genomen in de competitie.
Het huwelijk tussen Vrancken en de club waarvoor hij 63 wedstrijden had gespeeld was altijd al een potentieel grote romance. Achter de Kazerne pleitte de voormalige middenvelder voor een gedurfde en snelle voetbalstijl, met constante positiewissels en het gecoördineerde loopwerk van zijn spelers die ruimte creëren in gevaarlijke zones.
Hoewel aanvankelijk opgesteld in een 4-2-3-1-formatie, bevond KV zich vaak in een 2-4-4 of zelfs een 2-3-5 bij een aanval op het doel van de tegenstander, waardoor de aanvallende mogelijkheden werden vermenigvuldigd. De verdediging werd in de middencirkel wel op de proef gesteld om de counters van de tegenstander af te stoppen. Het was een permanente show in Mechelen, maar de rekening was duur: KV eindigde het seizoen met 71 tegendoelpunten in 40 wedstrijden.
Minder voorzetten
In Limburg zijn de sleutelspelers meer in staat om ook verdedigend hun rol op te nemen. Waar bij Mechelen het aanvalsplan van Vrancken vaak leed onder de traagheid van zijn verdedigers, staat er bij Genk met Carlos Cuesta en Mark Mckenzie een fysiek top centraal duo, dat tegen elke aanvaller de sprint kan aangaan. Het zijn spelers die probleemloos meeschuiven in het hoge blok van Vrancken. Zo wordt de aanvallende durf meer beloond met hoge balrecuperaties en staat de ploeg verdedigend stabieler.
Toen de immer beweeglijke Cyriel Dessers nog in de spits stond bij Genk was het aanvalsspel een feest van infiltraties en looplijnen. Het leek logisch om zo te spelen met offensieve pionnen als Dessers, Oyen, Ito en Bongonda. Maar het verlies van die spelers bracht geen verandering in de filosofie van Vrancken.
Ondanks de terugkeer van Paul Onuachu geeft Genk nog altijd een pak minder voorzetten dan vorig seizoen. Van gemiddeld 17,96 per wedstrijd vorig jaar naar 10,83 dit jaar. Racing heeft zijn spelpatroon veranderd: het laat de bal rondgaan tussen de middellijn en het strafschopgebied en valt dan de diepte aan, op zoek naar een een-op-eensituatie of een voorzet naar achteren. Mike Trésor heeft al vijf doelpunten gemaakt en acht assists gegeven, Joseph Paintsil is niet te stoppen met vijf doelpunten en vier assists in slechts negen optredens, en zelfs Bryan Heynen heeft vijf doelpunten en twee assists.
Expected Goals
Er lijken geen valse noten te zijn in de symfonie. Men vroeg zich af hoe goed Onuachu zou passen in het voetbal van Vrancken, maar de laatste weken groeit de Nigeriaan naar zijn beste vorm. Er is wel degelijk ruimte voor sterke targetspitsen in het systeem van Genk. Vrancken speelde bij KV tenslotte ook met Igor de Camargo voorin. De Gouden schoen is nu een constante bedreiging voor de verdediging. Waar hij in het begin meer speelde als een constante factor tussen de steeds bewegende Genkmiddenvelders begint hij de laatste wedstrijden steeds meer deel uit te maken van de Genkse carrousel. Zo wijkt hij soms uit naar de flanken om Joseph Paintsil meer ruimte te geven in het centrum.
Met zijn rug naar het spel blijft de Nigeriaan een hardnekkige tegenstander voor de meesten die hem tegenkomen, en hoewel bepaalde aspecten van het Genkse spel hem minder gevaarlijk maken, maken ze hem ook minder voorspelbaar. Met een gemiddelde van 2,45 expected goals per wedstrijd is Genk een van de best afgestemde kansenmachines in Europa. Tegelijkertijd staan ze echter ook te veel doelkansen toe. Maar is dat niet normaal als een reeks van 31 passes eindigt met een kopbal van de rechtsback op zes meter van de doellijn van de tegenstander?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier