Het Europees kampioenschap van 1968 in Italië zal voor eeuwigd verbonden blijven met de toss in de halve finale tussen Italië en de Sovjet-Unie. Maar hoe ging dat eigenlijk in zijn werk?
5 juni 1968, 20u20. Een tot de nok gevuld Stadio San Paolo in Napoli houdt de adem in. Het geroep en gebrul op de tribunes is al eventjes overgegaan tot wat geroezemoes. Niemand weet wat er aan het gebeuren is. Op het veld staan nog tien reddeloze Italianen en evenveel verdwaasde Sovjets. Ook zij kijken wat verstomd naar elkaar. Ze hebben net 120 minuten het beste van zichzelf gegeven in een allesbehalve spectaculaire halve finale op het Europees Kampioenschap. 0-0 is de eindstand. Wat nu?
Het is scheidsrechter Kurt Tschenscher – onmogelijke naam, probeer maar eens uit te spreken – die enkele ogenblikken voordien de twee kapiteins naar binnen heeft geroepen. Albert Shesternyov en Giacinto Facchetti zijn hem braafjes gevolgd. Prompt haalt de West-Duitser een muntstuk boven. Tien Franse frank om precies te zijn. Vragend kijkt hij naar Facchetti. Zonder veel aarzelen zegt de Italiaanse kapitein: ‘Kop’. Tschenscher weet genoeg en gooit het muntje de lucht, vangt het weer op en legt het op de rug van z’n hand. Het is kop.
Giacinto Facchetti wrijft nog eens in z’n ogen, maar ziet wat hij moet zien en spurt weer het veld op. Roepend, tierend en brullend rent hij naar z’n ploegmaats. Ook zij weten nu wat er gebeurd is en weten met hun geluk geen blijf. Als laatste kunnen ook de fans de volledige puzzel leggen: hun nationale ploeg heeft net in eigen land de Sovjet-Unie uitgeschakeld in de halve finale van het Europees Kampioenschap en dat dankzij een simpel muntstuk. Want ja, strafschoppen, daar is te veel geluk mee gemoeid. Al zou dat snel gaan veranderen…
