Dante’s inferno: waar is toptalent Dante Rigo (23) gebleven?

Ooit stond Dante Rigo bekend als het grootste Belgische talent van zijn generatie. Door een combinatie van factoren – een blessure, een verkeerde carrièrekeuze, trainers die hem links lieten liggen en pech – moet de carrière van de 23-jarige middenvelder eigenlijk nog beginnen.

Om de biografie van Dante Rigo helemaal te kunnen vatten, moeten we de Atlantische Oceaan oversteken, Brazilië en Argentinië overvliegen en halt houden in de Chileense stad Concepción. Begin november 2015 jaagt Rigo in het Estadio Ester Roa, voor de ogen van de wereld en een onnoemelijk aantal scouts, een vrije trap recht in de kruising van de doelman van Costa Rica. Dat brengt de Belgische U17 naar de halve finale van het WK tegen Mali. Drie dagen later, op 5 november 2015, maakt Rigo zijn derde doelpunt van het tornooi tegen het Afrikaanse land en kroont hij zich tot feestneus van dienst in het Belgische kamp. Hij belichaamt als geen ander de slogan van het WK U17: una fiesta en nuestra cancha. Een feest op ons veld. Met zijn babyface en aanstekelijk enthousiasme heeft Rigo zelfs iets weg van de jolige WK-mascotte Brochico, een afgeleide van Cabro Chico, dat in het plaatselijke straatjargon zoveel betekent als kleine jongen.

Dante is op lichamelijk vlak laatmatuur en er wordt beslist om hem zo lang mogelijk te laten rijpen bij de futures. Pas in mei 2015, tijdens het EK in Bulgarije waar de Belgen in de halve finale worden uitgeschakeld door de latere winnaar Frankrijk, krijgt hij een vaste stamplaats in het team van Bob Browaeys. Zes maanden later op het WK krijgt de youngster van PSV de kans om zijn volledige potentieel te tonen. ‘In de lagere jeugdcategorieën viel hij niet op. Hij was een nuttige voetballer die onder de radar bleef’, beweert Dante Vanzeir, die twee WK-doelpunten maakte tegen Mexico. ‘Maar wat Dante tijdens het tornooi liet zien, was uitzonderlijk. Hij was iemand van wie je toen kon zeggen: die gaat het maken.’

België pakt uiteindelijk brons na 3-2-winst tegen Mexico en in de weken die volgen stijgt er lichte paniek op in De Herdgang, het sportcomplex van PSV, wanneer een krantenartikel suggereert dat Juventus verregaande interesse heeft in Rigo. De Italianen zijn heel concreet, maar tijdens de gesprekken aan de keukentafel bij de familie Rigo wordt op geen enkel moment overwogen om in te gaan op hun aanbod. ‘Dante was niet het type dat je naar Italië moest sturen om in een gastgezin te verblijven – dat zou niet goedgekomen zijn’, aldus papa Rudy Rigo. ‘Vertrekken was gewoon geen optie, Eindhoven was zijn stad en PSV was zijn club. Hij was ervan overtuigd dat hij bij PSV zou doorbreken. Zelfs Barcelona had hem niet op andere gedachten kunnen brengen.’

Mentale veerkracht

Phillip Cocu is de man die Rigo in het seizoen 2017/18 voor het eerst van de Eredivisie laat proeven, maar het is onder Mark van Bommel dat hij in de volgende campagne de winning goal maakt op het veld van Fortuna Sittard en zijn eerste basisplaats krijgt tegen PEC Zwolle. Na een blessure komt de middenvelder niet meer in de plannen voor van Van Bommel. Eén bepaald voorval schetst perfect de patstelling waarin Rigo verzeild is geraakt. Op 11 december 2018, de dag van zijn 20e verjaardag, zit hij negentig minuten op de bank tijdens het Champions Leagueduel tegen Inter. Michal Sadilek, Donyell Malen en Gastón Pereiro mogen wél invallen. ‘Na de wedstrijd heeft Van Bommel tegen Dante gezegd dat hij een vergissing had begaan toen hij zijn wissels doorvoerde’, herinnert Rudy Rigo zich. ‘Hij zei: ik had jou er moeten inbrengen en niet Sadilek. Een paar dagen later tegen AZ mocht Sadilek opnieuw als eerste invallen en kwam Dante niet van de bank af… Aan het begin van het seizoen stond Dante op doorbreken, maar daarna heeft hij nooit meer een serieuze kans gekregen.’

Ondanks de belofte van de nieuwe trainer Roger Schmidt om alle selectiespelers met een propere lei aan de nieuwe campagne te laten beginnen, voelt Rigo al snel dat het over en out is voor hem. Want waarom moet hij op training keer op keer als rechtsachter opdraven? Sparta gooit een reddingsboei, maar wanneer hij eindelijk op kruissnelheid is, wordt zijn opmars gestuit door het coronavirus. Een nieuwe uitleenbeurt in het seizoen 2020/21, aan ADO Den Haag deze keer, draait uit op een fiasco nadat Aleksandar Rankovic ontslagen wordt.

Intussen ebt bij PSV het geloof in de jongen die ooit te boek stond als hét toptalent uit de jeugdopleiding weg. Het kroonjuweel van de Brabantse club, die bijna vijftien dienstjaren achter de rug heeft op De Herdgang, is afgegleden tot quantité négligeable in de ogen van het management. ‘Het komt wel eens voor dat talenten niet zo goed blijken te zijn als voorspeld’, zegt Rik Elfrink, die al meer dan tien jaar PSV-watcher is voor het Eindhovens Dagblad. ‘Je kan het langs de twee kanten bekijken: de club zag het inderdaad niet meer in hem zitten, maar de speler heeft het kennelijk ook niet zelf kunnen afdwingen. Ik vind het wel jammer wat hem nu overkomt. Want het is een stabiele, rustige en welopgevoede gozer met een profmentaliteit. Maar ik kan mij ook inbeelden dat er op een gegeven moment iets geknakt zal zijn bij hem. Dat kan niet anders.’

Toch wordt Dante door zijn vader omschreven als iemand die over veel veerkracht beschikt. Door de leeftijdsgrens die bij Jong PSV geldt, mag hij niet meer in competitie aantreden, maar zijn trainer Ruud van Nistelrooy is blijkbaar zeer te spreken over de manier waarop hij omgaat met zijn uitzichtloze situatie. En dat wordt ook bevestigd door Peter Uneken, die van 2019 tot 2021 hoofdtrainer was bij Jong PSV en sinds de zomer werkzaam is als assistent-trainer bij RKC Waalwijk. ‘Dante ging vorig seizoen van de A-kern van PSV naar ADO Den Haag om minuten te maken, maar dat lukte niet. Toen hij vervroegd terugkeerde naar PSV was er voor hem geen plaats meer in de selectie. Hij moest plots elke dag trainen met een stel jonge jongens en dat kwam hard binnen. Hij wist ook dat hij niet elk wedstrijd zou spelen bij Jong PSV omdat we als opleidingsteam de prioriteit moeten geven aan de jongere spelers. Maar een kwaliteit van Dante is dat hij doet wat van hem verwacht wordt.’

Via een omweg

In juli is Rigo einde contract bij PSV Eindhoven, maar het had niet zo ver moeten komen. Afgelopen zomer was een transfer naar Sparta Rotterdam voor 99 procent rond, maar op deadline day werd alles afgeblazen omdat trainer Henk Fraser twijfels had over de fysieke impact van Rigo op het middenveld. ‘Die verhalen over een gebrek aan duelkracht komen vaak terug’, zucht Rudy Rigo. ‘Spreken we louter over het conditionele aspect, dan maak ik mij geen zorgen over Dante. Zijn fysieke testen waren steeds in orde, in de A-kern van PSV behoorde hij tot de vier.’

Tijdens de wintermercato staat Rigo wellicht voor de belangrijkste transfer in zijn carrière. Bij PSV blijven en een half jaar langer aanmodderen is geen optie. Want dan zullen de twijfels bij eventuele afnemers nog toenemen. Rigo en zijn entourage willen hoe dan ook een herhaling vermijden van wat in de zomer van 2020 gebeurde, toen hij tegen zijn buikgevoel in toch naar ADO Den Haag trok. De toekomst van Rigo zou wel eens in Sparta kunnen liggen, waar hij op vraag van oude bekende Fraser gedurende twee weken meetrainde, of in België. Er werd het voorbije half jaar toenadering gezocht met onder andere Lommel, Westerlo en KV Mechelen, maar niemand hapte toe. ‘Uitwijken naar een club uit 1B is zeker een mogelijkheid. Een paar weken geleden nam ik contact op met Gert Verheyen, de trainer van Dante bij de nationale ploeg U19. Op de vraag welke stap hij mijn zoon zou aanraden, gaf hij aan dat Dante voor een Belgische club moest kiezen met een Belgische trainer. En hij noemde spontaan Westerlo en Jonas De Roeck als voorbeeld.’

Zaterdag vierde Rigo zijn 23e verjaardag en op die leeftijd is het te vroeg om te zeggen of een voetbalcarrière gelukt of mislukt is. In het geval van Rigo is het zelfs moeilijk om in te schatten waar zijn eindpunt ligt. Vanzeir: ‘We leven in een wereld waarin de media veel druk zetten op jongens van 16 of 17 jaar en hen bestempelen als veelbelovend talent. Terwijl er nog zoveel tussenstappen zijn en evenveel hinderlagen omzeild moeten worden om echt basisspeler te worden in eerste klasse. Ik neem graag het voorbeeld van Laurent Depoitre, die pas op zijn 23e prof werd. En wie had ooit gedacht dat het voor mij zo snel zou gaan in 1A? Iedereen moet zijn eigen weg vinden. En er is niets mis mee om het via een omweg te doen. Als je talent hebt, hard werkt en een tikkeltje geluk hebt met trainers en blessures, kom je uiteindelijk boven water.’