Voor het eerst sinds 2007 kunnen de beloften zich nog eens kwalificeren voor de eindronde van een EK, volgende zomer in Italië. Waarom lukte dat de voorbije jaren niet?
Nog één hindernis scheidt de Belgische beloften van plaatsing voor het EK, volgende zomer in Italië (en San Marino): een uitwedstrijd bij Zweden, volgende week dinsdag. Na een perfect uitparcours (vier zeges in vier wedstrijden) en iets meer moeite thuis (gelijke spelen tegen Turkije én Zweden) volstaat een gelijkspel in het Zweedse Kalmar voor kwalificatie. Belangrijk, ook met het oog op de Olympische Spelen in 2020. Een plaats bij de beste vier op het EK volstaat voor een ticket naar Japan.
De laatste keer dan de Belgische U21 op een EK actief waren, was in 2007, toen ze in Nederland struikelden in de halve finale tegen Servië. Een teleurstelling voor de ambitieuze ‘gouden generatie’ van nu, die zich daarmee wel plaatste voor Peking en vervolgens doorstoomde naar de wereldtop. Deze generatie kan in haar voetsporen treden, als ze niet in eigen voet schiet. Want ook vorige generaties waren dicht bij plaatsing voor de eindronde, tot ze vlak voor de eindstreep struikelden.
Waarom zou het dit keer wél lukken? Bondscoach Johan Walem, die zelf jaren in Italië voetbalde en die vrijdag met zijn U21 ook nog een oefenwedstrijd speelt tegen Italië alvorens naar Kalmar te reizen: ‘Daar zijn verschillende redenen voor. Eerst en vooral een andere manier van spelen. Verschillende schema’s, met vier achterin, soms met twee spitsen, soms met eentje, één keer met drie. We kenden moeilijke momenten, maar groeiden gaandeweg. Zweden heeft een enorm getalenteerde groep, die zeer zelfverzekerd is. Op het arrogante af, vind ik. In het begin konden we vooral goed de counter spelen, nu kunnen we ook het spel maken. Deze groep is anders dan vorige, qua motivatie en sfeer. Ik zeg dat niet graag, maar nu hebben we jongens die er alles willen voor doen om er te geraken. Met leiders in elke linie en véél respect voor mekaar. En een groot verschil met de vorige generatie: we werken bijna de hele tijd al met dezelfde groep.’
