Djibril Cissé blijft vechten. Eerst om terug te keren na een beenbreuk, nu om Rafael Benítez te overtuigen dat hij in de basis van Liverpool moet. Portret van de Franse spits die Anderlecht wil bekampen.

Het was een bericht op de voicemail van zijn mobiel telefoontje, een paar jaar geleden, toen Djibril Cissé (nu 24) nog de pannen van het dak speelde bij Auxerre en de Franse pers hem om de haverklap belde voor een reactie. “Hallo, ik ben er niet, ik heb net een contract getekend bij Universal en neem op dit moment in LA een cd op.”

Het tekent zijn karakter, altijd in voor een grap. Het mannequinbureau Ford beheert zijn portretrecht en adidas gebruikt hem geregeld als uithangbord, nog niet zo lang geleden nog in een clip un peu street.

Een beetje straatjongen, dat is deze zoon van een Guinese vader en een Ivoriaanse moeder wel. Hij zag het licht in Arles en groeide na de scheiding van zijn ouders op in een gezin dat in totaal zeven kinderen telde. Het was Nîmes dat hem als eerste een aansluitingskaart liet tekenen, Djibril was toen vijftien. Maar de Zuid-Franse ploeg had geen geld om het talent vast aan zich te binden en al na zes maanden verhuisde Cissé naar het opleidingscentrum van Auxerre.

Guy Roux ontfermde zich over Cissé als was het zijn eigen zoon. Hij had dan ook een diamant in handen. “Mijn kleine supersnelle zwarte”, zo omschreef Roux de spits, die Auxerre geregeld in vuur en vlam zou zetten. ‘Kleine’ is wel relatief, want met zijn 1,82 m is Cissé geen duimpje. De ster viel al snel op, onder meer door zijn voorliefde voor snelle auto’s en zijn kapsel. Kleur en snit willen wel eens variëren.

Cissé is vooral een goede voetballer, zoals onlangs nog met de Franse nationale ploeg, waarvoor hij scoorde tegen Zwitserland. Ook bij Auxerre maakte hij veel goals : topschutter van Frankrijk werd hij twee keer, in 2002 en 2004. In 2004 miste hij wel het EK, door een rode kaart in een belofte-interland. Cissé maakte voor die uitsluiting een heleboel misbaar, zodat hij eerst voor vijf en daarna in beroep voor vier interlands werd geschorst. Weg EK, weg kans op een internationale bekroning, want internationaal talent heeft Cissé volgens bondscoach Raymond Domenech wel. “Zet hem bij Brazilië en hij is evenveel waard als Ronaldo.”

Zijn contract bij Liverpool was toen al wel getekend. Het was Gérard Houllier die sterk onder de indruk raakte van zijn talent en in 2003 aan zijn mouw begon te trekken. Maar Guy Roux vond het nog te vroeg en zei neen. Cissé bleef waar hij was, in Frankrijk. Zijn uitleg : “Nu naar Liverpool verhuizen zou zijn als een zoon die met een meisje trouwt zonder de toestemming van zijn vader. Dat doe je niet. Ik leg me neer bij de beslissing van de club, maar stel hier duidelijk : ooit speel ik voor Liverpool.”

Flank en bank

Dat ooit werd een jaar later, toen zijn droom wel in vervulling ging. Maar, o ironie van het verhaal, het was niet Gérard Houllier, de man die hem naar de havenstad haalde, die er zijn trainer werd, wel Rafael Benítez. Die speelde hem vaak uit aan de rechterkant, niet diep in de spits en daar overkwam hem een tweede drama. Op 30 oktober 2004 zette Cissé een raid in aan de rechterkant in de wedstrijd op Blackburn. Jay McEveley probeerde zijn Franse opponent af te stoppen, maar die liep daarbij een lelijke breuk op. Kuit- én scheenbeen braken daarbij, een open breuk bovendien. Even werd gevreesd voor een amputatie, maar die bleek uiteindelijk ongegrond.

Cissé keerde terug naar Frankrijk voor de revalidatie, die hij in Saint-Raphaël deed. De Liverpooldokters voorspelden dat de Reds niet meer op hun Franse topschutter moesten rekenen voor de rest van het seizoen. Maar zie, na amper vijf maanden was Cissé terug.

Iedereen die verwachtte dat Cissé na een moeizame start dit seizoen op Anfield de pannen van het dak zou spelen, kwam evenwel bedrogen uit. Liverpool, dat 20 miljoen euro voor de Franse international betaalde, nam vorige zomer Peter Crouch over, een lange slungel die bij Southampton furore maakte en onlangs nog startte in de nationale ploeg. En tot eenieders verrassing was het Crouch die Cissé uit de spits verdrong, want aan het systeem, één man voorin, raakte Benítez niet. Cissé kwam weer op de flank, maar meestal zelfs op de bank terecht. Hij startte dit seizoen nog maar twee keer.

Dat zint de Fransman niet, al had hij het eigenlijk kunnen weten. Sinds het vertrek van Cissé en Didier Drogba naar Engeland heeft Frankrijk geen echte topschutters meer en dat inspireerde Marseille vorige zomer tot een voorzichtige poging om de Fransman naar de havenstad te halen. Dat zou ruimte maken voor Michael Owen, maar in hem zag Benítez het helemaal niet. Die zou nu zijn oog hebben laten vallen op Simao Sabrosa (Benfica). Cissé wil het nog even aankijken tot januari. Maar niet veel langer. Want met 8 goals in 20 interlands verdien je beter, vindt de Fransman. l

PETER T’KINT

‘zet hem bij brazilië en hij is evenveel waard als ronaldo.’