Als de feniks is opgebrand : bespiegelingen na een seizoen uienvoetbal in Genk.
Aan de muur van de Genkse perszaal, waar journalisten zich onder bestuursleden en genodigden kunnen mengen, hangen nog altijd twee reuzengrote foto’s van de succesploeg die Aimé Anthuenis op de been bracht. Stille getuigen van een verleden waarnaar de club nog altijd op zoek is. Vorige week woensdag kreeg Genk in de terugmatch van de halve finale van de beker tegen Lommel de kans terreinwinst te boeken á la recherche du temps perdu. Helaas. De match van meer dan 100 miljoen ging verloren.
Meteen na de wedstrijd viel in de perszaal te horen dat na het seizoen zeven spelers hun biezen kunnen pakken, David Paas en Zoran Ban voorop. Zoran Ban werd zelfs met onmiddellijke ingang naar de B-kern teruggezet. De rode kaart die hij tegen Lommel pakte wegens natrappen getuigt – zo wordt gezegd – van impulsief en onprofessioneel gedrag. De tiende rode kaart al voor Genk dit seizoen. Geen enkele andere speler die er een verwijzing naar de B-kern aan overhield en er zo openlijk voor werd aangevallen. Dat Ban in een reservenmatch tegen Brugge al eens over de schreef was gegaan, pleit niet in zijn voordeel, maar zijn kaart tegen Lommel bleek vooral de stok die men zocht om de dure hond te slaan.
Maar getuigt het van minder impulsief en minder onprofessioneel gedrag om Paas en Ban nog voor ze er zelf van op de hoogte zijn gebracht in het bijzijn van de pers de deur uit te wijzen ? Dat er en passant gewag van werd gemaakt dat in totaal zeven spelers de club zouden moeten verlaten, haalde de gemoederen in de groep bovendien danig overhoop en voedde meer dan één gerucht.
De Genkse clubverantwoordelijken zullen zich wellicht even hebben bezonnen na het aanhoren van de opschudding. Na de vergadering die vrijdagochtend plaatsvond met toekomstig trainer Sef Vergoossen klonk men in ieder geval wat meer gematigd. Er werd ook verkondigd dat vorige dinsdag de (uitgeleende) spelers in kwestie er het eerst van op de hoogte zouden worden gebracht dat ze niet langer gewenst zijn.
Zaterdagavond is het inmiddels en Nol Hendriks drinkt in de gezellige drukte van de perszaal rustig zijn pilsje. Woensdagavond was hij er niet bij. Hendriks, de sterke – en rijke – man achter Roda JC heeft immers een voet tussen de deur bij zowel Genk als Lommel. En, grijnst hij, als er ruzie wordt gemaakt, dan moet je daar niet bij zijn. Hij ging naar Westerlo-GBA, maar voor een competitiematch tegen Moeskroen zoals vanavond mag hij nog graag eens op Genk langskomen.
Jos Vaesen wil weten hoe Zelenka was tegen GBA. “Zelenka was goed”, vindt Hendriks, maar voor Vaesen blijft het eerder een reservepiste. Dat Zelenka nog fond mist om negentig minuten een match te dragen, is bekend. Dat hij met aandacht begeleid moet worden, kon Hendriks zelf inschatten toen hij hem aan het werk zag bij de resverven van Anderlecht en hem een week later naar Roda uitnodigde voor een gesprek.
Van een ruil met Didier Zokora lijkt dus vooralsnog geen sprake. Genk is eerder geneigd de Ivoriaan een verbeterd voorstel te doen voor zijn nog vier jaar lopend contract, waarin volgens de speler zelf een vertrekclausule van bijna 120 miljoen staat. Zokora ontpopte zich in een seizoen vol uienvoetbal zoals Johan Boskamp, de koning van de blufpoker, het ooit noemde, tot de grootste klasbak van Genk. Hem wil Nol Hendriks wel eens als rechtsachter zien spelen. “Dan zou heel Europa hem willen”, mijmert hij.
Tegen Moeskroen lijkt Genk zaterdag na negenentwintig speeldagen eindelijk ook aan het seizoen begonnen. Er wordt met 4-0 gewonnen, vooral Bernd Thijs, Wesley Sonck en Josip Skoko vallen op. De jongeren Hans Leenders, Alexandre Di Gregorio en Rachid Tibari doen goed mee, de supporters worden zowaar nog eens enthousiast en de spelers lopen na afloop ter ere van hen een rondje.
In de perszaal, waar we in tegenstelling tot woensdag oud-voorzitter Edgard Troonbeeckx deze keer niet zien opduiken, zit algemeen directeur Paul Heylen het gezelschap van onder meer makelaar Fernand Goyvaerts. Meer nog dan anders zullen managers dra af en aan lopen in Genk. Robert Raes, de scout van de sportieve commissie, jammert nu al dat hij de rollen faxpapier niet bijtijds vervangen krijgt, zoveel spelers bieden makelaars aan.
Raes heeft in Egypte twee spelers van 19 en 21 opgemerkt die deze week zullen komen testen. Een ervan is spits en heet van het niveau van Hossam en El Yamani te zijn. Alweer buitenlanders, maar kunnen wij Belgische spitsen noemen die in aanmerking komen ? Is Cavens haalbaar voor Genk ? Tim Reigel, de middenvelder van Aalst, is door Genk al meermaals gevolgd. Zijn manager heet Walter Mortelmans, met wie Jos Vaesen op basis van eerdere slechte ervaringen niet wou praten toen Wim De Coninck als kandidaat-trainer na drie gesprekken met hem kwam aandraven. Maar, benadrukt Vaesen nu, hij had vooral moeite met de laattijdigheid waarmee De Coninck opbiechtte dat hij met Mortelmans werkte. Voor Reigel lijkt Vaesen zich ten aanzien van onderhandelingen met Mortelmans soepeler te willen opstellen.
Vaesen, de troef die de club toen de financiële problemen accuut werden uit haar mouw kon trekken, verricht achter de schermen, geeft hij toe, eigenlijk het werk. De titel van voorzitter laat hij evenwel aan Louis Croonen (raad van beheer) en Albert Bijnens (dagelijks bestuur). Waarom hij als succesvol en bekwaam zakenman dan niet gewoon resoluut voor het voorzittersschap gaat ? Supporters zien niet graag een rijke man als voorzitter, klinkt het origineel. Menen wij hem daar schoorvoetend zijn aversie voor de functie een beetje te horen afleggen ?
Terwijl de avond op z’n einde loopt, komt ook Sef Vergoossen de perszaal binnen. In zijn kaarten voor volgend seizoen laat hij nog niet kijken, maar verwacht wordt dat hij de jongeren wil integreren en zeker is dat hij aan het rendement op stilstaande fasen zal werken en er in elke linie iemand bij wil. Dan zullen er eerst spelers van de hand moeten worden gedaan of hoopt Genk de 100 miljoen die de club nog voor de transfer van Thordur Gudjonsson van Las Palmas moet krijgen, snel te kunnen recupereren ? Voor het bedrag dat Anderlecht nog voor Besnik Hasi moest betalen, trok Genk alvast een wissel.
Mogelijk zal Rogerio sowieso een van de nieuwkomers in het elftal zijn. Rogerio werd dit seizoen door Genk uitgeleend aan Eendracht Aalst en verbaasde er door zijn sterke prestaties. Op de Genkse vraag wat Aalst daartoe wel niet met de Braziliaan had gedaan, luidde het antwoord simpelweg : hem laten spelen.
Tactisch leerde Genk op het eind van dit seizoen dat het Skoko en Thijs beter niet als respectievelijk spelverdeler en verdedigende middenvelder laat spelen, maar veeleer als een centraal duo op het middenveld dat beurtelings mee oprukt achter de spitsen. Skoko voetbalde in Hajduk Split ook al verder naar achteren en krijgt zo meer ruimte; Thijs van zijn wordt gevaarlijker met zijn afstandsschoten naarmate hij hoger speelt.
Zoran Ban kwam een paar dagen geleden al ontgoocheld de spullen uit zijn kleedkamerkast halen, maar maakt geen aanstalte om naar een andere club te vertrekken en blijft als naar gewoonte volhouden zich ook bij de reserven voorbeeldig te zullen gedragen. De fouten die het bestuur maakte, lijkt hij met zijn dure contract het meest te zullen moeten bekopen. Maar het geval-Ban zal het Genks bestuur ongetwijfeld bij elke transfer twee keer doen nadenken in de komende periode.
Sommige bestuursleden wilden na de voorbije successen te graag bouwen en voor sommige transfers, inclusief het aantrekken van Boskamp, werd te snel beslist. Ook op dat vlak konden dus wel een paar rode kaarten worden uitgedeeld. Maar allemáál kommer en kwel is het niet, want ruim vijf jaar nadat Genk onder Anthuenis aan zijn opmars begon, maakt het weer kans om als een verjongde feniks uit zijn as te herrijzen.
door Raoul De Groote
