Met de nodige behoedzaamheid zet AA Gentvoorzitter Ivan De Witte zijn screeningsopdracht en zoektocht naar een nieuwe coach voor volgend seizoen verder. “We gaan onze tijd nemen”, stelt hij. “Het komt er nu vooral op aan de rust te bewaren, want ik merk momenteel iets te veel spanning binnen en rond de club. Overhaasting is sowieso uit den boze, met de strijd om de zesde plaats en een eventuele plaatsing voor de bekerfinale in het achterhoofd.”
Met huidig assistent-trainer Cedomir Janevski, die door Trond Sollied naar voor wordt geschoven als zijn ideale opvolger, had De Witte vorige week al een uitvoerige babbel. Maar pas eind april, begin mei wil hij een definitieve naam prijsgeven. Het lijkt dus voor Janevski dezelfde kant op te gaan als vorig seizoen bij Club Brugge, waar hij te lang aan het lijntje werd gehouden. “Toch niet”, verweert de Macedonische Belg zich. “We maakten al een afspraak voor een tweede gesprek, waarschijnlijk dit weekend. Dat zorgt toch voor een zekere opluchting én een positief gevoel. Ik maakte mijn voetbalvisie kenbaar. Als product van de Joegoslavische school propageer ik eigen accenten: aanvallend voetbal, maar uitgaand van een stevige organisatie en duidelijke afspraken. Dat hoeft geen 4-3-3 te zijn, maar kan ook een 4-4-2-veldbezetting zijn. Zoiets is afhankelijk van het spelersmateriaal ( grijnst). Bovendien bewees ik – zonder pretentieus te willen klinken – vorig seizoen onder druk en in moeilijke omstandigheden te kunnen werken, want anders win je geen bekerfinale. De laatste maanden waren weer een mooie leerschool, ik ben klaar voor de volgende stap. Als Glen De Boeck het kan, waarom ik niet? Ik beschik ook over voldoende knowhow.”
De Witte heeft een duidelijk profiel voor ogen. Eén zaak lijkt duidelijk: om naar een nieuw stadion te trekken, lijkt hij een bekende naam als locomotief te willen. ” Cedo blijft voor mij een valabele kandidaat”, beweert De Witte. “Hij kent de groep en de Belgische competitie, en hij beheerst zijn oefenstof en het trainersvak. We moeten onze drang naar voren kunnen behouden, maar met een lagere risicofactor. De groep kunnen animeren, hen scherp krijgen en óók houden. De discipline en de strakke regels van Georges Leekens gecombineerd met het dominante spel van Sollied, dat zou de ideale mix zijn. Maar we moeten in eerste instantie streven naar meer evenwicht, te hoge pieken en te lage dalen vermijden. Het stoort me dat we iets te vaak door de knieën gaan.”
Zou dit niet iets zijn voor Hugo Broos, die nog altijd – samen met een Franse en Nederlandse kandidaat – op de shortlist van De Witte prijkt en vrij is?
FRéDéRIC VANHEULE
