Los van de huidige beschuldigingen van verkrachting (het principe ‘onschuld tot het tegendeel is bewezen’ moet gerespecteerd blijven) vertoont de carrière van Neymar alarmerende tekenen van graduale achteruitgang. Al op 17-jarige leeftijd gooide hij na een beslissing van de trainer een waterfles op de grond en stak een tirade vol met scheldwoorden af. Over de rest van zijn toch nog jonge carrière kreeg hij zeven rode kaarten: twee schandalige tackles, aanhoudende scheldpartijen tegen scheidsrechters, slagen naar tegenstanders, een trap met de noppen in de maag van een verdediger… Ooit vierde hij een doelpunt door een masker van zijn eigen gezicht op te zetten.

Eenmaal in Parijs werd de (nu nog?) superster van PSG een merk buiten het veld, eiste aan de directie om alle penalty’s te trappen en slaat trainingen over wanneer hij wil. Er is weet van één keer waar hij zonder verpinken een match niet speelde om een twee dagen durend verjaardagsfeest voor zichzelf te organiseren en hij schoffeerde medische staf door in het midden van een voetbreukrevalidatie zonder krukken naar het Braziliaans carnaval te gaan. Een tegenstander die hem aanmaande om recht te staan, kreeg van Neymar te horen hoeveel hij verdient (naar verluidt meer dan 700.000 per week oftewel 36,8 miljoen per jaar).

Nu zelfs Real Madrid niet meer geïnteresseerd lijkt, tikt de klok om ’s werelds beste te worden genadelozer en sneller dan ooit. Verder leven als god in Frankrijk lijkt me niet de oplossing. Maar in zijn geval misschien wel de meest waarschijnlijke. Zonde van al dat talent…