Beerschot pakte zaterdag in de kelderkraker tegen OH Leuven pas een tweede punt dit seizoen. Maar belangrijker: het hield voor het eerst de nul. Stap één in de wederopbouw, luidt het unisono.
‘Ik was verrast door de instelling van Beerschot’, vertelde Marc Brys in zijn analyse na de wedstrijd tussen zijn OH Leuven, voorlaatste in de stand, en zijn ex-club Beerschot, laatste in de stand. Daarmee doelde de coach echter niet op een positieve verrassing: ‘Als je met één punt helemaal onderaan staat, wil je toch punten halen tegen je rechtstreekse tegenstander?’
Het was vanaf de aftrap immers duidelijk dat de bezoekers uit Antwerpen waren gekomen voor een punt. In een eerder behoudende 5-3-2-opstelling, rekenend op de traptechniek van regisseur Holzhauser en de snelheid van Noubissi en Soumaré (de enige zomertransfer die in de basis stond) voorin, en met spelers die al in de eerste helft opvallend hun tijd namen wanneer ze konden. Aan inzet ontbrak het de Mannekes evenwel niet, getuige ook weer een handvol gele kaarten.
Die aanpak is niet onlogisch voor een club die in crisis verkeert. Zo redeneerde ook Javier Torrente, de Argentijnse coach die twee weken geleden overnam van de ontslagen Peter Maes. ‘Wanneer je uit een reeks komt van zeven nederlagen op een rij kan je niet aan een wedstrijd starten met het idee kampioen te gaan spelen’, counterde hij Brys. ‘Je moet stap per stap weer opbouwen, punt per punt. Ik was tevreden met de energie die mijn spelers brachten in deze fysiek slopende wedstrijd.’ Waarna Torrente nog een pluim gaf aan de 800 meegereisde supporters van Beerschot, die negentig minuten lang vocaal steun verleenden aan hun ploeg en zelfs na een voetballend povere eerste helft ‘ We love you Beerschot‘ scandeerden. Er zit duidelijk nog leven in stamnummer 13.
Daar zijn de nieuwkomers
Dat beaamde Mike Vanhamel, de aanvoerder en doelman van de rode lantaarn, die een sterke partij keepte en zo voor het eerst dit seizoen een clean sheet liet optekenen. Een ferme opsteker voor hem én zijn verdediging, erkent hij. ‘Jongens als Frans en Radic kregen de voorbije weken veel kritiek, hun prestatie vandaag zal hen deugd doen. Dit kan voor ons allemaal een referentiematch zijn, een basis om op te bouwen.’ Het was opvallend hoe eensluidend het discours klonk van de Beerschotspelers, geïndoctrineerd door het adagium van Torrente: stap per stap. Een reset, noemde de nieuwe T1 het zelfs.
Evenzeer belangrijk is dat de nieuwkomers stilaan in beeld komen. ‘ Ramiro Vaca en Moises Caicedo tonen op training dat ze heel veel kunnen met een bal’, bevestigt Vanhamel. ‘Alleen wordt het afwachten hoe snel zij de fysieke stijl van onze competitie oppikken. Mauricio Lemos toonde ook al zijn meerwaarde, maar hij heeft pech dat een blessure hem nu afremt. Het voordeel van die gasten is ook dat ze pas aan het einde van de zomer aansloten, zij draaien de bagage van onze mislukte start minder mee. Met de komst van de nieuwe trainer en technische staf voel je alleszins dat we weer in een positieve flow zitten. Torrente houdt goed de balans tussen enthousiasme en gezag. Hij vraagt geen zaken die we niet kunnen en toont niet te veel beelden van de tegenstander, we moeten vooral naar onszelf kijken. In onze situatie is dat de goede aanpak, denk ik. De taal is geen probleem, met de nieuwe transfers – allemaal Zuid-Amerikanen – kan hij gewoon Spaans spreken, met de rest communiceert hij in het Frans. Er zijn slechts een paar jongens bij wie een tolk nodig is.’
Op tactisch vlak kiest Torrente voor een meer behoudende aanpak dan zijn voorgangers, rekenend op een snelle omschakeling en verticaal spel. Doorgaans in een lager blok, dat bij momenten een hoog blok wordt. Met daarin een belangrijke trekkersrol voor de middenvelders. Daarbij dient Leeds United als voorbeeld. Niet zo gek als je weet dat Torrente jarenlang de assistent was van Marcelo Bielsa (onder andere bij Marseille, Espanyol en Argentinië). Het is afwachten of die Bielsa-aanpak ook in België werkt.
