Terwijl in play-off 1 met zijn volle stadions de spanning stijgt, loopt play-off 2 in alle stilte naar zijn eind. Valt er daar nog wel iets te beleven? Relaas van een zaterdagavond in de luwte van het topvoetbal.
Lierse – Waasland-Beveren 4-2
Over een kwartier wordt op het Lisp Lierse-Waasland-Beveren afgetrapt, maar in de perszaal zit iedereen nog over het scherm gebogen voor de ontknoping van Lokeren-Club Brugge. Zelfs op wedstrijddagen hangt de schaduw van PO1 over PO2. Om vijf voor acht wordt het traditionele Lierse clublied (u kent dat wel: ‘Geel en zwart zijn onze kleuren. Lierse, dat is onze naam…’ enzovoort) onderbroken door Thomas Wils die zo dadelijk het veld op moet als basisspeler, maar nu even de microfoon neemt om Frédéric Frans uit te wuiven. “Als jonge gast heb ik er altijd naar uitgekeken om ooit met Frédéric samen te spelen, nu geef ik een bedankingsbloemetje aan hem.”
Met Frans verdwijnt de langst onafgebroken voor Lierse spelende voetballer uit de kern. Frans debuteerde in januari 2007 tijdens Genk-Lierse en is de laatste resterende speler met een riant contract, nog afgesloten toen het geld nog aan de bomen leek te groeien op het Lisp. Dat is sinds een paar jaar niet meer het geval. Frans, einde contract, wilde best inleveren maar past voor een rol als luxe-invaller.
Voor de aftrap wordt Arjan Swinkels gehuldigd als meest verdienstelijke speler. Swinkels krijgt bloemen en… een plaats op de bank.
De wedstrijd gaat in feite om niets meer. Een aantal mensen koopt aan de loketten nog een ticket (prijs: twaalf euro), maar er dagen slechts 4117 kijkers op, 100 meer dan een week eerder tegen Oostende terwijl er op de eerste thuismatch tegen Gent nog 6287 afkwamen. Dat betekent dat niet eens alle abonnees (4200) deze laatste thuiswedstrijd bijwonen. Lierse brengt, net als een week eerder, liefst zes spelers jonger dan 23 aan de aftrap. Op het Lisp zijn de nieuwe gezichten dit seizoen amper bij te houden. In de basiself staat maar één speler die ook vorig seizoen al bij Lierse actief was: Thomas Wils. In de slotminuut mag Ibrahim Brik (17) invallen: het is al de negende Académien én de 36e speler die dit seizoen voor Lierse in competitie aantreedt. Geen enkele andere eersteklasser komt aan dat getal!
Na vijf minuten is het al 0-2. Er klinkt boegeroep in de tribunes, iemand scandeert: ‘Tony Watt, Tony Watt!”Maar Watt zit, weliswaar geblesseerd, in de B-kern zijn tijd bij Lierse uit te doen.
Bij de rust passeert Karel Dierickx,een van de overgebleven bestuursleden uit de succesvolle jaren negentig. Geniet hij een beetje van PO2? Dierickx haalt de schouders op. “We kunnen zo die jonge gasten eens aan het werk zien, hé.” En volstaat dat? Hij grijnst: “Ach, je moet dan tenminste geen winstpremie betalen.” Een misrekening, maar dat weet Karel op dat moment nog niet.
In een dol slotkwartier zet de thuisploeg een 1-2-achterstand om in 4-2-winst. Het thuispubliek jubelt, ze zien op één avond dan ook vier keer zoveel doelpunten als in de vorige vier PO2-matchen samen, toen Lierse één goal lukte. Toch kijkt uitblinker Mbaye Diagne maar sip wanneer hem na afloop gevraagd wordt hoe hij zich voelt met zijn hattrick. “Ik had gehoopt dit seizoen vijftien goals te maken”, zegt hij teleurgesteld. “Maar ik zit amper aan zeven.”
Na de videobabbel mogen er vragen gesteld worden. Er zitten drie journalisten op de zes stoelen. Vorige week zat er na de match tegen Oostende maar één journalist op de persconferentie en die stelde toen geen vraag.
Vandaag wel. Of Stanley Menzo, nieuw in deze competitieformule, een beetje van play-off 2 geniet? “Op dit moment is het in onze situatie een competitie waarin je je spelers kunt beoordelen. Dat komt ons dit jaar goed uit. Het gevoel uit het laatste kwartier is wat de supporters meenemen naar volgend seizoen.”
Naast Menzo zit zijn ouwe ploegmaat uit het kampioenenseizoen bij Lierse. Bob Peeters gaat bij het betreden van de perszaal eens kijken of zijn oude actiefoto uit 1995/96 nog aan de muur hangt, toen hij in een Europees duel inviel tijdens Benfica-Lierse. Ja, die foto hangt er nog.
Wat was de vraag ook alweer?
Of hij van play-off 2 geniet? “Niet als je net met 4-2 verloren hebt”, grijnst Bob. “Iedereen hunkert om in play-off 1 te spelen. Na het behoud viel er een hoop stress weg bij ons, maar er valt ook een hoop media-aandacht en publiciteit weg. Als je uitgeschakeld bent voor groepswinst, zijn het veredelde vriendenwedstrijden. Laat ons dan maar vrijuit voetballen, zodat het 5-4 wordt, dan hebben de kijkers er ook nog iets aan.”
KV Oostende – AA Gent 1-1
Aan de kust gaat het wel nog om iets. Aan het eerste tankstation bij het binnenrijden van Oostende hangt een bord met reclame (via een cartoon van KVO-supporter nummer een Kamagurka) voor de KVO Ladies Night. Vrouwen kunnen gratis naar het vijfde duel in poule A van PO2 tegen AA Gent en worden vanaf 18.30 uur ontvangen door commercieel directeur én Gentenaar Patrick Orlans.
Het is 13 graden Celsius, bewolkt met een streepje zon en er waait een krachtige wind. Een groepje van zeven Gentse fans wandelt naar de dijk, op zoek naar een geschikt terras. “Hier valt alvast niks te zien”, poneert er eentje. “Hopelijk krijgen we straks op het veld wel wat spektakel”, vult een ander aan. Iets verderop in het Café Leffe Beach bestellen twaalf (zelf geteld) Buffalosupporters volop pintjes. “Een 33’er alstublieft, en laat hem maar in het flesje. We kunnen het gebruiken.”
Een politieagent verwacht zeven bussen met Gentsupporters, terwijl ook een honderdtal Gentfans sinds de middag met de trein naar de kust afzakte. Aan het onthaal weet men dat uit het buitenland alleen Chievo en Málaga CF een scout stuurden.
De aftrap, voor 5500 toeschouwers, is alweer showtime voor de voorzitter van de raad van bestuur Marc Coucke, op de middenstip geflankeerd door een pak genodigden, vendelzwaaiers en cheerleaders. Drie vrouwen in de groen-rood-gele kleuren staan op de middenstip, terwijl het visserslied van charmezangeres Lucy Loes door de luidsprekers weerklinkt. Samen met de twee mascottes Manten & Kalle overhandigt de topman van Omega Pharma – Quick-Step met de Kustgirls (een nieuwe supportersclub) de prijs voor beste speler aan Sébastien Siani. En er is een fles champagne (pas na de wedstrijd te nuttigen) voor targetman Laurent Depoitre, die naar AA Gent vertrekt. Nadat de aftrap wordt gegeven door zorgrobot Zora en Arthur, het petekindje van Coucke dat zijn eerste communie viert, schiet Gent het best uit de startblokken. Zelfs de Gentse Fanclub uit Diksmuide is aanwezig.
Na 35 minuten zet de KVO-aanhang de Mexican Wave in. Zelfs bij een 0-1-achterstand weerklinkt “Komaan KV” en “Hier is Oostende!”
Net voor het begin van de tweede helft spurt Coucke naar de zijlijn, met in zijn zog een cameraploeg én VRT-journalist Kobe Ilsen. Er wordt een videoboodschap afgespeeld van Depoitre, die de fans bedankt voor de twee fantastische jaren.
Bij de 1-1-gelijkmaker is het tijd voor een nieuwe vreugde-explosie. ‘Oh La La La!’, de hit uit 1981 van TC Matic en Arno Hintjens. Een kwartier later wordt opnieuw de Mexican Wave in gang gestoken. Iedereen brult mee met ‘C’mon KV’. Na het laatste fluitsignaal wordt gejuicht en vormen op de tonen van ‘Tsunami’ de spelersgroep en de omkadering (inclusief Coucke en voorzitter Yves Lejaeghere) een grote cirkel, waarop trainer Fred Vanderbiest door zijn voetballers naar voren wordt geduwd bij de begroeting van de eigen fans. De coach krijgt een megafoon met sjaal in de hand en schreeuwt het uit: “Waar is Oostende?” Het antwoord is (u raadt het nooit) een overdonderend: ‘Hier is Oostende!’ Voorzitter Lejaeghere kan het amper vatten: “Amai, wie had dat durven denken?”, verwijst de zakenman naar augustus vorig jaar, toen Coucke hoofdaandeelhouder werd van de promovendus en het werkingsbudget prompt optrok van 4 naar 5 miljoen euro.
Op de eerste verdieping van de Business Club glundert Orlans. Hij ontving 582 vrouwen, kreeg 350 eters over de vloer en zag in de loop van dit seizoen dat gemiddelde stijgen van 60 naar 280. “Volgend jaar wil ik hier iedere keer 400 personen ontvangen. Een budget van 8,5 miljoen euro mag geen probleem zijn. Ik wil mijn bezoekers een unieke ambiance gunnen.” Daarna port Orlans op het podium dansgroep Swoop aan tot het liedje ‘Mag ik je kussen?’ Marc Coucke, met het glas rode wijn in de hand, zet de polonaise in, gevolgd door Orlans. Prompt heffen beide aangespoelde Gentenaars een duet aan: ”t Vliegerke’, het officieuze Gentse volkslied van Walter De Buck. Nostalgie of leedvermaak?
Cercle Brugge – KV Kortrijk 0-4
In play-off 1 is er met Lokeren-Club een belangrijke wedstrijd aan de gang, maar de flatscreentelevisie toont Leverkusen-Dortmund. Veel in de perszaal van het Jan Breydelstadion doet ook bij thuiswedstrijden van Cercle aan Club denken, tot en met het paswoord voor de draadloze internetverbinding. Maar een wedstrijd van de buren uitzenden is blijkbaar ongepast.
Het is kwart voor acht en het is kalm. “Wat wil je: als je altijd verliest?!” Een dame achter de toog laat duidelijk merken dat ze niet tevreden is met nul punten na vier wedstrijden. Voor de laatste thuiswedstrijd van het seizoen, bijgewoond door 4500 toeschouwers, vallen vooral de lege plaatsen en de vlag van de Brugse Duivels op. De stem van Cerclewoordvoerder Pol Van Den Driessche klinkt nog krachtiger dan anders wanneer hij zich naar de middencirkel begeeft om hulde te brengen aan Kristof D’Haene, de laureaat van de 42e ‘Gouden Schoen’ van supportersvereniging D’Echte, en afscheid te nemen van Arnar Vidarsson (als speler, niet als T3), Joris Delle en Jo Coppens. “Leve!… Cercle! Leve!… Cercle!”
Voor ambiance moet je in het vak van KV Kortrijk zijn dat uitzicht behoudt op de finale van play-off 2 en dus op Europees voetbal. KVK-coach Hein Vanhaezebrouck start met Elimane Coulibaly op de bank en zet de snelle Teddy Chevalier naast Ivan Santini in de spits. Tien minuten na de aftrap staat het al 0-2. Twee doelpunten van Chevalier. Maar wat opvalt, is vooral hoe slecht Stef Wils en Nuno Reis, de centrale verdedigers van Cercle, verdedigen. Ook maakt Cercle o zo moeilijk een doelpunt en het geeft bij balverlies zeeën van ruimte weg. Het wordt 0-4. In de toegevoegde tijd bedankt de stadionomroeper iedereen: “En we zien jullie graag terug voor een nieuw seizoen in de Jupiler Pro League.” Dat is het goede nieuws van dit seizoen: Cercle redde zich met beperkte middelen. Deze week was er trouwens nog meer goed nieuws: de statuten voor de oprichting van een cvba, die de komst van investeerders moet toelaten, werden goedgekeurd. Er werd een veiligheid ingebouwd: Clubvoorzitter Bart Verhaeghe noch iemand anders kan Cercle opkopen.
In de perszaal wordt uitgekeken naar het commentaar van Lorenzo Staelens, die in play-off 2 al enkele keren harde taal sprak. Maar de Cerclecoach blijft sereen. Hij begint met de mededeling dat hij komend weekend voor KV Kortrijk zal supporteren in hun thuiswedstrijd tegen Charleroi voor een plaats in de finale van play-off 2. “Hier”, vervolgde hij, “is het momenteel niet meer plezant. Het bestuur is niet content, wij zijn niet content en de spelers zijn niet content. Het is pijnlijk, maar de doelstelling van dit jaar bereikten we. Daarna liet ik mij vangen door te zeggen dat we in de play-offs zouden experimenteren. Dat is wat tegenvallen en dan verzeil je in negativisme. Dat kun je niet meer rechtzetten. De wil is er nog wel, maar de drive niet meer. Ik wil dat in het verlof iedereen zijn hoofd leegmaakt om dan scherp terug te keren.”
Waarop een persmedewerker opmerkt dat alweer bewezen is dat Cercle een vlot scorende spits en zeker één, misschien wel twéé snelle centrale verdedigers mist. “Ik ben blij dat jij de analyse voor mij maakt”, zegt Staelens met een glimlach. “Dat maakt het voor mij een stuk makkelijker.” Waarna Vanhaezebrouck uitlegt waarom hij dit seizoen Chevalier zo weinig gebruikte. Dat komt door de offensieve weelde bij KV Kortrijk. De opmerking dat Staelens met het water in de mond naar dat lijstje luistert, grijpt Vanhaezebrouck aan om te benadrukken dat hij niet diezelfde weelde heeft in zijn achterste linie. Hoog tijd voor Pol Van Den Driessche om iedereen te bedanken en een veilige thuiskomst te wensen. “We zien elkaar terug in juni bij de voorbereiding van een nieuw, schitterend seizoen.”
Charleroi – KV Mechelen 3-0
“Ben jij ook gekomen om de nieuwe Europese ploeg te zien?”, lacht een supporter tegen zijn buur. In Charleroi moeten ze er even aan wennen om in één maand tijd van degradatievoetbal om te schakelen naar mogelijk Europees voetbal. Niemand die er echt in gelooft, maar play-off 2 heeft hier wél enthousiasme gebracht! Niet de ambiance van pakweg een thuismatch tegen Standard maar wel meer dan de gemiddelde competitiewedstrijd. “Deze competitie krijgt zo weinig media-aandacht dat het een mirakel is dat we hier nog zo’n enthousiasme kregen”, zegt commercieel directeur Walter Chardon.
Zo kort voor de verkiezingen draven de lokale politici het veld op om in het zog van voorzitter Fabien Debecq en vicevoorzitter Alain Gaume de prijs van de beste speler uit te reiken aan… Sébastien Dewaest.
De resterende tribunes zijn met 6000 kijkers behoorlijk volgelopen en de sfeer is aangenaam. Tribune 4 maant Tribune 1 aan om mee te springen en te zingen. De eregasten doen dat graag. Bij de rust wordt er vuurwerk afgestoken. Wie had dat gedacht in PO2?
Elders is PO2 misschien een sterfhuis, maar hier wordt gefeest. Er hangt een spandoek met ‘Que brûle la flamme de notre passion.’ “Alleen resultaten brengen vreugde”, stelt Chardon vast. “We hebben een project om deze club er op drie jaar weer bovenop te krijgen en als we winnen, lukt dat ook.”
Tijdens de match vraagt T4 aan keeper Parfait Mandanda om mee te hossen. De doelman doet dat. Trainer Felice Mazzu wordt toegezongen na de zege (3-0). Zijn vrouw Julie staat recht op haar stoel, klapt enthousiast mee in de handen en zingt het liedje ter ere van haar man. “Zij is mijn grootste fan”, lacht de trainer, die stilaan naam begint te maken buiten de eigen regio.
De bestuurders, eerder met de vinger gewezen vanwege de wintermercato, glunderen. Van de nieuwkomers is enkel Kamel Ghilas geen succes terwijl Enes Saglik goed en slecht afwisselt. Maar ouderdomsdeken Cédric Fauré heeft al zeven keer gescoord en ook Clément Tainmont toonde zich een echte aanwinst.
Mehdi Bayat heeft een deal met Belgacom. “Voor de verplaatsing naar Kortrijk schenkt Belgacom een gratis ticket voor elk ticket dat we verkopen.” De vips klampen Walter Chardon aan om mee te kunnen naar Kortrijk. “Als we genoeg vipkaarten krijgen van Kortrijk, gaan we zelfs een autobus vol krijgen”, zegt hij fier.
Mehdi Bayat is trots. “Voor ons is PO2 een succes. Als je de sfeer hier ziet, doet dat me dromen. De supporters zijn blij naar huis gegaan en zullen dat aan anderen vertellen. Natuurlijk gaan we in deze PO2 voor het maximaal haalbare. Ons doel is mensen enthousiasmeren. We gaan ze toch niet bedriegen door vooraf te zeggen dat we geen zin hebben in PO2?” Intussen is het al 23.30 uur maar de businessruimte zit nog vol. Mazzu en zijn gezin moeten nog volop handen schudden. Het is op momenten zoals dit gewoon fijn om in play-off 2 te zijn!
DOOR GEERT FOUTRÉ, PETER T’KINT, FRÉDÉRIC VANHEULE, CHRISTIAN VANDENABEELE EN STÉPHANE VANDE VELDE – BEELDEN: BELGAIMAGE
Na Oostende-Gent zet Marc Coucke, glas rode wijn in de hand, de polonaise in.
